Ο Ντάνιελ Σούντγκρεν ήρθε με προσδοκίες το περασμένο καλοκαίρι. Προσδοκίες στις οποίες προσπαθεί να ανταποκριθεί αλλά όχι με μεγάλη επιτυχία.
Μετά από χρόνια μαθημένος σε ένα συγκεκριμένο σύστημα και έχοντας καθιερωθεί ως επιθετικό μπακ, στον ΑΡΗ κλήθηκε να προσαρμοστεί σε άλλα δεδομένα. Χωρίς όμως σταθερότητα στην απόδοσή του.
Στην Ξάνθη βέβαια έκανε ένα από τα καλύτερα αμυντικά του παιχνίδια, με εξαίρεση την φάση του 45′ που χάνει στην πλάτη του τον Αμορίμ. Επαιξε όμψς πιο συγκεντρωμένα, με μυαλό και πήγαινε δυνατά στις μονομαχίες. Πράγματα στ αοποία τον βοήθησε και το γεγονός ότι δεν ανέβαινε πολύ στην πλευρά του.
Φυσικά όταν μιλάμε για έναν παίκτη με τέτοιο συμβόλαιο και προσδοκίες, το θέμα είναι να βρει και την απαιτούμενη σταθερότητα ώστε να βοηθήσει την ομάδα. Με την προχθεσινή εμφάνιση να τον βοηθάει ψυχολογικά.
Στην περίπτωση βέβαια του Σούντγκρεν υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας. Αυτός της κόπωσης. Οχι μόνο της σωματικής αλλά και της πνευματικής. Διότι πρόκειται για έναν παίκτη ο οποίος από τον περασμένο Μάρτιο δίνει ένα παιχνίδι κάθε εβδομάδα, με εξαίρεση ένα 20ήμερο μέσα στον Ιούνιο. Δηλαδή παίζει μπάλα επτά μήνες σερί περίπου. Και ειδικά για αυτόν η διακοπή των Χριστουγέννων θα αποτελεί… βάλσαμο.