Ο Ντάνιελ Σούντγκρεν αποχαιρέτισε και επίσημα την ΑΙΚ πριν ταξιδέψει στην Ελλάδα για λογαριασμό του ΑΡΗ. Η συμπεριφορά του το τελευταίο διάστημα έδειξε να ενοχλεί τους ανθρώπους της Σουηδικής ομάδας ωστόσο ο παίκτης δήλωσε σε συνέντευξή του ότι ήταν ξεκάθαρος από την αρχή.
Όπως επισημαίνει ήταν δύσκολο να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση από την στιγμή που ήξερε ότι θα αποχωρήσει από την ομάδα αλλά συνέχισε να τα δίνει όλα, χωρίς ωστόσο να βρίσκεται εκεί πνευματικά.
Αναλυτικά όσα δήλωσε ο νέος παίκτης του ΑΡΗ
Για τα όσα του καταλογίζει η Σουηδική ομάδα:
“Ήταν μια δύσκολη διανοητικά και ψυχολογικά για μένα περίοδος. Έδινα πάντα το 100% των δυνατοτήτων μου σε κάθε ματς που έπαιζα. Δεν φοβήθηκα πως μπορεί να τραυματιστώ ακόμη και αν ήξερα σε ένα μέρος του μυαλού μου ότι η καριέρα μου στην ΑΙΚ τελειώνει σε μερικά ματς και ότι με περιμένει μια νέα πρόκληση. Δεν είναι πολύ συχνό στην Ευρώπη να συνεχίζεις να αγωνίζεσαι με την ομάδα σου ενώ έχεις κλείσει αλλού. Ήταν πολύ δύσκολος καιρός για εμένα και το είχα ξεκαθαρίσει αυτό στους ανθρώπους της ομάδας. Κατάλαβα πως το μυαλό μου δεν μπορούσε να αντέξει άλλο και έτσι δεν μπορούσα να δώσω στην ομάδα όσα πραγματικά ήθελα. Ήξερα πως δεν μπορούσα να αποδώσω το 100% των δυνατοτήτων μου και δεν ήθελα να απογοητεύσω τους φίλους της ομάδας με την απόδοση μου. Δεν θα εξυπηρετούσε ούτε εμένα ούτε την ΑΙΚ να αγωνίζομαι με τέτοιον τρόπο”.
Για την απουσία του από το ματς με την Αραράτ και τις υπόνοιες ότι ήταν άρρωστος:
“Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο από το γεγονός ότι όντως ήμουν άρρωστος. Είχα πολλούς πόνους στο στομάχι εκείνη τη μέρα. Ίσως να οφείλονταν στο στρες που με είχε κατακλύσει ή στο γεγονός ότι δεν ήμουν πια εκεί νοητικά. Το να κάνεις κάτι χωρίς να είσαι νοητικά εκεί είναι το χειρότερο πράγμα.
Ήμουν ξεκάθαρος με την ομάδα από την αρχή. Τους είχα ενημερώσει εδώ και καιρό πως μου ήταν δύσκολο να παίζω και να αποδίδω αλλά επειδή αγαπώ το σύλλογο, παρόλη την ψυχολογική κούραση που είχα, τα έδωσα όλα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Ωστόσο, μετά τον τελευταίο αγώνα, ξεκαθάρισα πως δεν μπορώ να αγωνίζομαι άλλο έτσι. Έπαιζα 90 λεπτά συνεχώς και τότε ένιωσα πως το μυαλό μου δεν δουλεύει πια. Η ψυχολογία μου ήταν πεσμένη και αυτό δεν ωφελούσε κανέναν. Δεν ήμουν πια εκεί νοητικά”.