Στο βροχερό Κλεάνθης Βικελίδης ο ΑΡΗΣ είδε το γόητρό του να πληγώνεται για ακόμη μία φορά φέτος. Ηταν ένα καθοριστικό ματς. Αυτό το οποίο θα έκρινε την 4άδα που "κυνηγούσε" η ομάδα τις τελευταίες αγωνιστικές. Το… κερασάκι που θα έκλεινε ακόμα πιο όμορφα τη φετινή χρονιά. Αλλά ήταν ασυνεπής στο ραν
Hταν κακός, θυμίζοντας παιχνίδια όπως στο ΟΑΚΑ με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό ή εκείνο στη Λιβαδειά. Και η αλήθεια είναι ότι ο ΑΡΗΣ του Παντελίδη δεν μας είχε συνηθίσει σε δεύτερη συνεχόμενη κακή εμφάνιση.
Η βροχή και το βαρύ γήπεδο έπαιξαν τον ρόλο τους και αν δεν υπήρχαν ως δεδομένα μπορεί να μιλούσαμε διαφορετικά. Αλλά δεν αποτελούν τη Νο1 δικαιολογία. Ο Ατρόμητος προσαρμόστηκε, ο ΑΡΗΣ οχι. Ούτε επίσης είναι δικαιολογία ότι ο ΑΡΗΣ έχει τεχνίτες ποδοσφαιριστές. Και ο Ατρόμητος έχει.
Οι “κιτρινόμαυροι” μπήκαν με ένα συγκεκριμένο σκεπτικό. Να παίξουν επιθετικά και να πιέσουν τον αντίπαλό τους, ο οποίος παίζοντας για δύο αποτελέσματα περίμενε πίσω και έκανε δύσκολη τη ζωή των μεσοεπιθετικών του ΑΡΗ. Και αν συνυπολογίσουμε την κακή μέρα στην οποία βρέθηκαν και τα 61 λάθη, φτάνουμε σε αυτό που είδαν όλοι. Οτι δεν απείλησαν ουσιαστικά.
Ο ΑΡΗΣ δεν προσαρμόστηκε. Εδωσε χώρο σε μία ομάδα που είναι πολύ καλή στο επιθετικό τρανζίσιον. Μετέφερε γρήγορα τη μπάλα μπροστά, ειδικά από τη στιγμή που έβρισκε χώρο και με τα μπακ των γηπεδούχων να είναι σε κακή μέρα. Εχει το γκολ και στις δύο καλές φάσεις που δημιούργησε. Φάνηκε. Για να προχωρήσει σε διαχείριση του 0-2 από το δεύτερο ημίχρονο και μετά, την ώρα που ο ΑΡΗΣ προσπαθούσε με λάθος τρόπο να αντιδράσει όπως είπε εύστοχα και ο Παντελίδης.
Πιο απλά, ο ΑΡΗΣ σε αυτό το γήπεδο και με αυτόν τον αντίπαλο ενδεχομένως βιάστηκε να βρει μπροστά, έχοντας αποδείξει ότι και αυτός… σκοτώνει τον αντίπαλο στον χώρο. Πήρε ένα ρίσκο που δεν του βγήκε. Κυνηγούσε και το σκορ βέβαια. Εχασε το ματς και την 4η θέση. Αλλά αυτό ήρθε από μία καλύτερη ομάδα που διανύει τον δεύτερο της χρόνο με τον Κάναντι στον πάγκο και έχοντας μία πολύ καλή ομοιογένεια. Κρατάει όμως την ουσία που βρίσκεται στην ευρωπαϊκή εξοδό του.
Αυτός ήταν ο βασικός στόχος που τέθηκε στην αρχή της χρονιάς, μαζί με μία καλή πορεία στο Κύπελλο. Αν ανατρέξουμε στις προηγούμενες αγωνιστικές και θυμηθούμε τις αγωνιστικές κρίσεις που πέρασε η ομάδα, φτάνοντας σε πολύ οριακό σημείο, τότε η φετινή χρονιά της επιστροφής της κρίνεται πετυχημένη. Μία χρονιά προσαρμογής σε όλα τα επίπεδα.
Ο προπονητής αντέδρασε. Οι παίκτες επίσης. Και σε συνδυασμό με τις κινήσεις που έγιναν τον Γενάρη, η ομάδα επιστρέφει πετυχαίνει τον στόχο της. Δηλαδή την επιστροφή στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Δεν μπορούσε κάτι παραπάνω. Ουσιαστικά το έχει πετύχει εκτός αν γίνουν σημεία και τέρατα στο φινάλε. Μία σημαντική επιτυχία, η οποία όμως ανεβάζει και τον πήχη για την επόμενη χρονιά. Και εδώ έρχεται για να “κολλήσει” το ματς με τον Ατρόμητο.
Το χθεσινό ματς, κάποια στην Αθήνα ή αυτό με τον ΠΑΣ Γιάννινα, είναι πολύ χρήσιμα μαθήματα για τον ΑΡΗ. Στη ζωή άλλωστε, μαθαίνεις περισσότερα στις ήττες του παρά στις νίκες. Ο ΑΡΗΣ φέτος επέστρεψε. Είδε τις νέες συνθήκες της κατηγορίας. Εκανε τα λάθη του και επιβίωσε. “Ζυμώθηκε” σε μία νέα κατάσταση. Οι ήττες και τα λάθη του, του δίνουν τα εφόδια ώστε την επόμενη σεζόν να σταθεροποιήσει στην πεντάδα και ενδεχομένως να κάνει το βήμα παραπάνω. Στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Και το κατά πόσο έμαθε από τα λάθη του, θα φανεί του χρόνου.
Τι χρειάζεται τώρα; Η ομάδα να παρουσιαστεί σοβαρή στα τελευταία δύο ματς και παράλληλα να “τρέξει” με περισσότερη ένταση ο σχεδιασμός της νέας σεζόν. Και φυσικά με το μικρότερο δυνατό περιθώριο λάθους. Διότι του χρόνου οι απαιτήσεις θα αυξηθούν και η κριτική θα είναι πιο έντονη
Φάνηκε και χθες άλλωστε ποιοι μπορούν να ακολουθήσουν στο επόμενο βήμα και ποιοι όχι. Οι θέσεις που απαιτείται ενίσχυση, είναι δεδομένες. Και όταν περάσει το ματς με την Ξάνθη, θα μπορέσουμε να πούμε πολλά περισσότερα. Οποιαδήποτε κουβέντα μέχρι τότε, δεν είναι ηθικά σωστή απέναντι και στα παιδιά που ανήκουν ακόμα στο ρόστερ της ομάδας.