Πριν καθιερωθεί το επαγγελματικό πρωτάθλημα. Πριν το ποδόσφαιρο αλλάξει και το χρήμα μπει σε πρώτο πλάνο, τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.
Υπήρξαν εποχές που ένας παίκτης έπαιζε μπάλα γιατί γούσταρε. Είτε το άθλημα είτε τη φανέλα. Και ο Αλέκος Αλεξιάδης, ζούσε και για τα δύο.
Είναι ο άνθρωπος ο οποίος μαζί με τον Ντίνο Κούη και τον Κλεάνθη Βικελίδη, αποτελούν τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες της ιστορίας του ποδοσφαιρικού τμήματος. Ο Αλεκάρας προηγήθηκε βέβαια. Είχε τη δική του εποχή. Τότε που μεσουρανούσε και… έπλεκε τον δικό του θρύλο. Παράλληλα με το φόβο των αντιπάλων.
Ενας… killer εκείνης της εποχής. Επιθετικός, ο οποίος μπορούσε να βάλει γκολ με τον κάθε πιθανό ή και απίθανο τρόπο. Οσο αγνός και χαμηλών τόνων ήταν εκτός γηπέδου, άλλο τόσο παθιασμένος ήταν μέσα σε αυτό. Τα έδινε όλα και δεν λογάριαζε κανέναν. Αντιπάλους ή διαιτητές (γνωστή η ιστορία με τον διαιτηή Μίχα).
Στα 12 χρόνια του ως παίκτης του ΑΡΗ (1963-75) αγωνίστηκε σε παραπάνω από 350 ματς και σκόραρε 154 γκολ. Ενας μύθος που ξεκίνησε σε ηλικία 18 ετών, με τα δύο γκολ του κόντρα στην Προοδευτική. Ενας Αρειανός που ακόμα ζει και αναπνέει για την αγαπημένη του ομάδα…