Ας το πιάσουμε από το τέλος. Από τη φάση δηλαδή που θα μπορούσε να κρίνει το ματς με τον ΟΦΗ και την παράβαση που υπάρχει πάνω στον Ιμπράουν Ιντέγε.
Υπάρχει πέναλτι πάνω στον Νιγηριανό. Είναι δεδομένο. Εκείνη ακριβώς την στιγμή, πολύ δύσκολα μπορούσες να το διακρίνεις από το γήπεδο. Ηταν όμως αρκετά ξεκάθαρο από την τηλεοπτική κάλυψη του ματς. Αρα θα ήταν ακόμα πιο ξεκάθαρο μέσω του VAR.
Γιατί λοιπόν ο κ. Μανούχος δεν συμβουλεύτηκε αυτή την πολυδιαφημισμένη καινοτομία, με τον ίδιο ζήλο που το έκανε στη φάση όπου το σκεφτόταν να δείξει την κόκκινη -υπερβολή- στον Δεληζήση; Δεν ξέρουμε κι ούτε θα μάθουμε. Οπως δεν θα μάθουμε γιατί ο κ. Τζήλος δεν του είπε “ρε Βαγγέλη μήπως να δεις αυτή τη φάση”. Μπορεί να VAR… έθηκε. Το δίδαγμα της χθεσινής βραδιάς είναι ότι ούτε η τεχνολογία σώζει το βαριόμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο από αποφάσεις όπως αυτές στο “Βικελίδης” ή στο “Καραϊσκάκης”.
Ας το έδινε το πέναλτι ο Μανούχος. Και ας το έχανε πάλι ο ΑΡΗΣ. Αξιζε όμως την ευκαιρία του. Δεν σημαίνει ότι επειδή είσαι κακός ή άστοχος δεν αξίζει να κερδίζεις. Δεν υπάρχει κάποιος κανονισμός που λέει ότι δεν πρέπει να πάρεις τη νίκη εάν βρεθείς σε κακή μέρα. Για αυτό οι Έλληνες διαιτητές θα είναι δυστυχώς… λίγοι μπροστά στους ξένους.
Τα παραπάνω βέβαια, όπως και φυσικά και η κόκκινη που δεν αντίκρισε ο Νέιρα σε χτύπημα εκτός φάσης, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καλύψουν τα αγωνιστικά θέματα που αντιμετωπίζει ο ίδιος ο ΑΡΗΣ αυτή την περίοδο. Απλά σε συνδυασμό με το VAR και την αστοχία της ομάδας, οδήγησαν στην χθεσινή ισοπαλία.
Ο ΑΡΗΣ “έβγαλε” σχεδόν όλο το πρώτο μέρος με γεμίσματα που έχουμε δει κι άλλες φορές φέτος. Και δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα. Δημιούργησε μόνο όταν ο σταθερά ανεβασμένος Φετφατζίδης “έχτισε” τη φάση με το δοκάρι του Μαρτίνες και όταν ο Ντιγκινί εκμεταλλεύτηκε το λάθος στην άμυνα του ΟΦΗ και το πήρε πάνω του. Ένας ΟΦΗ ο οποίος για ένα ημίχρονο έπαιξε ποδόσφαιρο στη σύγχρονη μορφή του. Σπάνια σήκωνε την μπάλα. Ολα ξεκινούσαν από τον τερματοφύλακα και “έχτιζε” από πίσω με στόχο, κρατώντας τη μπάλα χαμηλά, να… φορτώσει την δεξιά πλευρά του ΑΡΗ, απ’ όπου πραγματοποίησε το 67% των επιθέσεων του. Από εκεί δηλαδή που ξεκίνησε το γκολ του.
Μιλώντας με το “θέλω” μου θα ήθελα κάποια στιγμή φέτος ή στα επόμενα χρόνια να δω τον ΑΡΗ να παίζει με αυτόν τον τρόπο. Και όπως απέδειξε έστω για ένα ημίχρονο ο ΟΦΗ, δεν είναι θέμα ποιοτικών παικτών -τους οποίους δεν έχει- αλλά της γενικότερης φιλοσοφίας του, μαζί με το κομμάτι της εκπαίδευσης των ποδοσφαιριστών.
Το μειονέκτημα των Κρητικών ήταν ότι δεν μπορούν να αποδώσουν αυτό το ποδόσφαιρο για μεγάλο διάστημα. Σε συνδυασμό λοιπόν με την πρόθεσή τους να κρατήσουν το 0-1, τις στροφές που ανέβασε ο ΑΡΗΣ στην επανάληψη και την ποιότητα των παικτών του,το δεύτερο ημίχρονο είχε… κατηφόρα. Ενας ΑΡΗΣ που στις περισσότερες φάσεις έβαλε την μπάλα κάτω, εκμεταλλεύτηκε τα ατομικά του χαρακτηριστικά, σε λιγότερες έβγαλε φάσεις με συνεργασίες αλλά η ουσία ήταν ότι απείλησε. Πέτυχε γκολ στην ροή του αγώνα, -πάλι από ενέργειια του Φετφατζίδη, κάτι στο οποίο δυσκολεύεται φέτος. Αλλά το δεύτερο δεν ήρθε.
Ο Παντελίδης έχει έναν φορ ο οποίος κάνει στο γήπεδο πολλές δουλειές, αλλά θέλει το γκολ υπερβολικά και δεν του… κάθεται. Ενας παίκτης-κλειδί όπως ο Λάρσον, ακόμα δεν “τραβάει” όπως το ίδιο ισχύει και με τον Τόνσο που παραμένει ντεφορμέ στα παιχνίδια. Για αυτό ο προπονητής του ΑΡΗ περιμένει τον Γκάμα… πως και πως, όπως επίσης και την επάνοδο του Βέλεθ για να βοηθήσει στο build-up και να μην βλέπουμε…. γιώμες. Αν συνδυαστούν τα περισσότερα από αυτά, θα αυξηθούν και οι πιθανότητες για το γκολ. Μαζί φυσικά και με την συνολική βελτίωση της ομάδας.
Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε και την άμυνα. Εννέα παιχνίδια. Πέντε επίσημα, τέσσερα φιλικά και μόλις σε δύο από αυτά η ομάδα δεν δέχθηκε γκολ. Είναι και αυτό ένα ζήτημα, σε έναν ΑΡΗ ο οποίος έχει περιθώρια βελτίωσης. Αρκεί να τα αξιοποιήσει και να προσπαθήσει να βγάλει στο γήπεδο αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα.
Τώρα στον Βόλο για το αυτονόητο…
Υ.Γ. Ποιο το κέρδος και χθες; Το “Βικελίδης” χειροκρότησε. Η θετική αύρα παραμένει. Και αυτό είναι μικρό-μικρό αλλά πολύ σημαντικό.