Αυτοί που δεν… έπιασαν στην Ευρώπη αλλά βρήκαν αυτό που έψαχναν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού
Πριν από τον εντός έδρας αγώνα της Μπαρτσελόνα με τον Παναθηναϊκό για τη φετινή Euroleague, ο προπονητής των Καταλανών, Σβέτισλαβ Πέσιτς, έκανε κάποιες δηλώσεις περί… ανέμων και υδάτων, που προκάλεσαν ένα μικρό debate σε Ισπανία και Σερβία.
Ερωτηθείς για το πώς μπορεί να αλλάξει η ομάδα του το τέμπο ενός αγώνα, πήρε την πάσα για να υποβαθμίσει το NBA, σε σύγκριση με το μπάσκετ που παίζεται στη Euroleague.
«Στο μπάσκετ, όταν θέλεις να αλλάξεις το τέμπο ενός αγώνα, αλλάζεις τον ρυθμό της άμυνας, όχι της επίθεσης. Στο NBA όλοι γιορτάζουν και πανηγυρίζουν, όλοι είναι χαρούμενοι, με σκορ του τύπου 122-120. Το καλύτερο μπάσκετ όμως παίζεται στη EuroLeague, όπου μπορείς να δεις τα πάντα: άμυνα, επίθεση, τακτική, τρίποντα, καρφώματα, δημιουργία. Αυτό που μας λείπει, είναι η σωστή προώθηση που έχει το ΝΒΑ. Δεν έχουμε μάθει να πουλάμε το προϊόν μας εδώ στην Ευρώπη».
Ο 69χρονος Σέρβος προπονητής χαρακτηρίστηκε από πολλούς «κολλημένος» έως και γραφικός, αλλά μήπως δεν είναι εντελώς ανυπόστατα όσα υποστήριξε; Πόσο ελκυστικό για παράδειγμα είναι το μπάσκετ του Χιούστον, με τα 44,5 τρίποντα κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι (τα 13,3 από τον Τζέιμς Χάρντεν) ή τα 6,5 μακρινά σουτ που παίρνει σε κάθε ματς ο ύψους 2,13μ. σέντερ του Μιλγουόκι Μπρουκ Λόπες;
Πέραν αυτών όμως, μήπως το επίπεδο δυσκολίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει πλησιάσει πλέον πάρα πολύ το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου;
Πριν από χρόνια θα ήταν αδύνατο να φανταστούμε ότι ένας παίκτης θα τα κατάφερνε καλύτερα στην Ευρώπη απ’ ότι στις ΗΠΑ, στη σύγχρονη εποχή όμως αυτό δεν είναι καθόλου σπάνιο. Οι περιπτώσεις δεν είναι μία και δύο. Ξεχωρίσαμε πέντε από τις πιο χαρακτηριστικες.