Ο ΑΡΗΣ διασύρθηκε και στην Χαλκίδα από την Κύμη, μένοντας στις δύο νίκες στο πρωτάθλημα και μπήκε για τα καλά σε μπελάδες.
Το ματς με τη ουραγό της βαθμολογίας Κύμη, ήταν η ευκαιρία του για να ρεφάρει. Ήταν μια τεράστια ευκαιρία να επανέλθει στις νίκες, ν’ αλλάξει την ψυχολογία του και να κοιτάξει την συνέχεια με περισσότερη αισιοδοξία. Παρ’ όλα αυτά, ο ΑΡΗΣ πέταξε αυτή την ευκαιρία κι ενώ προηγούνταν με 17 πόντους 6:32 πριν το τέλος της Γ΄ περιόδου, κατάφερε να χάσει με 18.
Λογική εξήγηση γι’ αυτό το χάλι που παρουσιάζει η ομάδα, δεν υπάρχει. Είναι αδιανόητο επαγγελματίες παίκτες να δέχονται μέσα σε 16:32 αγωνιστικά λεπτά, 47 πόντους από έναν αντίπαλό, ο οποίος σε 24΄ έχει βάλει 25 πόντους, είναι αδιανόητο επαγγελματίες παίκτες να μην μπορούν να διαχειριστούν προβάδισμα 17 πόντων. Οι ευθύνες φυσικά, βαραίνουν και τον Γιάννη Καστρίτη. Καμία καθοδήγηση από τον πάγκο, καμία κατεύθυνση, καμία πνευματική ηρεμία. Ο κόουτς έκανε λόγο μετά το ματς για ψυχολογικό πρόβλημα. Υπάρχει και ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά υπάρχει και ανικανότητα. Είναι ανικανότητα να τρως 47 πόντους σε 16:32, είναι ανικανότητα να δέχεσαι 29 πόντους στην τελευταία περίοδο από την τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος και να της βάζεις 9, είναι ντροπιαστικό για τα στελέχη του ΑΡΗ, παίκτες και τεχνικό επιτελείο, να συμβιβάζονται με την ήττα, τρία λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι. Πόσο πιο χαμηλά;