Aν σε βγάλει ποτέ ο δρόμος σου από εκεί και τύχει να πέσεις πάνω στο γεγονός, μην ζητήσεις να παίξεις.
Μην στριμωχτείς ούτε στην πρώτη σειρά των θεατών γιατί μπορεί να σε πάρουν τα σκάγια. Το πρώτο τραπέζι πίστα σε αυτό το ποδοσφαιρικό ματς δεν είναι για σένα και για μένα φιλήσυχε ταξιδιώτη. Είναι για όσους μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τις πιο αλητήριες μπαλαδόφατσες του κόσμου. Οι υποψήφιοι δηλαδή ως οι επόμενες… αλητήριες μπαλαδόφατσες. Ή αλλιώς οι επίδοξοι συμμετέχοντες του επόμενου Μουντιαλίτο Ελ Πορβενίρ.
Για να σου ικανοποιήσω πάντως την περιέργεια είναι σχεδόν αδύνατο να δεις live κάτι τέτοιο. Θα πρέπει να ταξιδέψεις επί τούτου στο Περού την πρώτη μέρα του Μάη για να βιώσεις τη μυσταγωγία των ντόπιων για το πιο διάσημο εξαγώγιμο προϊόν της χώρας.
Ναι, σωστά φαντάστηκες, εκεί γεννήθηκε ως όρος το Μουντιαλίτο.
Όταν διαβάζεις ότι έρχεται το 18ο Μουντιαλίτο Ζαγορίου να ξέρεις πως (εκτός του ότι δεν παίζεται με μήλα αντί για μπάλες) οι ρίζες του βρίσκονται στη Λίμα. Και ότι είναι πολύ πιο soft από την αυθεντική version…
Ο πρόδρομος αυτού που αποκαλείται “macho futbol”, ποδόσφαιρο του δρόμου δηλαδή, εγκαινιάστηκε στην πρωτεύουσα του Περού το μακρινό 1950. Διόλου τυχαία η χρονολογία, αφού έμπνευση των διοργανωτών αποτέλεσε το περίφημο “Maracanazo”.