Δεν υπάρχει ωραιότερη όμως…
Προτιμούμε να φάμε σφαίρα στο στήθος που θα πληγώσει επικίνδυνα πολλά από τα ζωτικά μας όργανα και θα μας αφήσει να ψυχορραγούμε επίπονα 12 με 14 ώρες, μέχρις ότου έρθει η γλυκιά στιγμή του επιθανάτιου ρόγχου, παρά να παραδεχτούμε πως υπάρχει ωραιότερη πόλη στον κόσμο (διόρθωση: στο σύμπαν).
Είμαστε ενδεχομένως οι μεγαλύτεροι τοπικιστές στα χρονικά των τόπων (“Μπαμπά, τι είναι τοπικιστής”-“Τοπικιστής αγόρι μου είναι αυτός που νομίζει πως η πόλη του είναι ομορφότερη από τη Θεσσαλονίκη μας”), έχουμε κάποια θεματάκια με την Αθήνα που, στην πραγματικότητα, είναι επικαλυμμένο κόμπλεξ βλακώδους “κατωτερότητας”, κι όταν κάποιος έρχεται και σε λέει ρε φιλαράκι ότι η Νύφη του Θερμαϊκού μοιάζει περισσότερο με άσχημο Γαμπρό, σε γυρνάνε τα μυαλά.
Ok, ναι: οι Θεσσαλονικείς πολλές φορές κοκορευόμαστε υπέρ το δέον για το μέρος μας, φτάνοντας σε λεκτικές υπερβολές που θυμίζουν ντοπαρισμένο πολιτικό σε debate (“Αδερφέ, να σε πω κάτι; Το ξέρεις ότι στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκε ο Θεός και ότι η πρώτη Γη της Επαγγελίας ήταν ο Δενδροπόταμος- ένα ντεμέκ ποτάμι, δηλαδή, που ήταν ζίγκα στα απαγορευμένα φρούτα;”).