Όλα όσα ανέφερε η αθλήτρια βόλεϊ του ΑΡΗ
Μετά από 10 χρόνια αποχής από τα ελληνικά γήπεδα αλλά και δόξας όπου και αν αγωνίστηκε ανά τον κόσμο, η 35χρονη Μαντέλ Μοντάνιο επιστρέφει στην Volleyleague για να ηγηθεί του ΑΡΗ. Η Κολομβιανή ακραία, αναμένεται να είναι μια από τις μεγάλες σταρ του ελληνικού πρωταθλήματος. Στις πλάτες της ο ΑΡΗΣ αισιοδοξεί ότι θα επαναλάβει τουλάχιστον την περσινή του συμμετοχή στον τελικό. Η ίδια είναι ικανή με τα απίστευτα προσόντα της να γεμίσει ακόμη και το «Κλεάνθης Βικελίδης» . Την πρόβα της πάντως την έκανε στο «κιτρινόμαυρο» ποδοσφαιρικό γήπεδο…
Πως ξεκινάει το πρωτάθλημα για την Μαντλέν;
Αρχικά περιμένω πρώτα από μένα να μπορέσω να προσαρμοστώ όσο το δυνατόν πιο άμεσα στις απαιτήσεις του νέου πρωταθλήματος. Στους πρώτους αγώνες πιστεύω ότι θα ερευνήσω τα πάντα. Είναι ένα διαφορετικό πρωτάθλημα, διαφορετικές απαιτήσεις και χρειάζεται λίγος χρόνος για να το εξερευνήσω.
Ξεκίνημα για τον ΑΡΗμε ντέρμπι. Έχουμε επανάληψη του περσινού τελικού με τον Ολυμπιακό…
Είναι μια καλή ευκαιρία να μετρηθούμε. Να γνωρίσουμε και εμείς τις δυνατότητες μας αλλά να μάθουμε και την φετινή δυναμική του αντιπάλου. Στην προετοιμασία είμαστε μια χαρά, ξέρουμε που …περπατάμε και πλέον μέσα από τα παιχνίδια αλλά και τις προπονήσεις θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την ομάδα μας. Εγώ πιστεύω ότι τον ΑΡΗ, στην τελική του μορφή, θα τον δείτε Ιανουάριο με Φεβρουάριο.
Στόχος της Μοντάνιο και του ΑΡΗείναι η συμμετοχή, όπως και πέρσι, στον τελικό;
Στο δικό μου κεφάλι είναι να κερδίσουμε όλα τα παιχνίδια. Εύκολα ή δύσκολα, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας. Εγώ τουλάχιστον για αυτό ήρθα. Ξέρω ότι η ομάδα πέρσι έπαιξε τελικό, ξέρω ότι στόχος μας φετινός είναι να ξαναπαίξουμε τελικό, αλλά εγώ βάζω στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Να παίξουμε τελικό πρώτα από όλα και μετά να κερδίσουμε τον τίτλο.
Σε ποιόν τομέα πιστεύεις ότι χρειάζεται βελτίωση η ομάδα σου;
Ακόμη δεν ξέρω το στοιχείο που μας λείπει. Εγώ αυτό που βλέπω και με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι η ομάδα έχει περιθώρια βελτίωσης. Αν ήμασταν έτοιμοι θα ανησυχούσα. Τώρα είμαι ήρεμη και ήσυχη γιατί βλέπω ότι αυτός ο ΑΡΗΣ μπορεί το κάτι παραπάνω. Έχουμε δρόμο μακρύ να διαβούμε αλλά είμαστε σε πλεονεκτική θέση. Κάθε μέρα που περνάει είναι υπέρ μας.
Η Μαντλέν γιατί γύρισε στην Ελλάδα και στον ΑΡΗ;
Προσωπικοί είναι κυρίως οι λόγοι της επιστροφής μου. Γύρισα για τον γιο μου που μένει Θεσσαλονίκη και πλέον θέλω να είμαι κοντά του. Επιστέφω στην πόλη που αγαπάω και έχω την ευκαιρία να παίζω στον ΑΡΗπου καλύπτει απόλυτα τις φιλοδοξίες μου. Στα 35 μου πλέον θέλω να δώσω το κάτι παραπάνω στον ΑΡΗ. Έχω ζήσει πολλά και θέλω να τα μπορέσω να τα μεταφέρω στην ομάδα. Είμαι πολύ χαρούμενη που μπορώ να μεταφέρω τις εμπειρίες μου στα νέα κορίτσια.
Και ο κόσμος του ΑΡΗανυπομονεί να ξαναδεί την Μοντάνιο στο γήπεδο με την «κιτρινόμαυρη»…
Και εγώ ανυπομονώ. Εγώ θα ήθελα να καλέσω στο γήπεδο όχι μόνο τους φίλους του ΑΡΗπου ξέρω ότι ήταν, είναι και θα είναι δίπλα μας. Θέλω να καλέσω όλους τους φίλους του βόλεϊ. Να έρθουν, να μας δουν, να μας υποστηρίξουν και να έρχονται σε κάθε παιχνίδι. Το άθλημα χρειάζεται και τους παθιασμένους με την ομάδα τους, φιλάθλους, αλλά και τον κόσμο που θα γεμίζει τα γήπεδα για να απολαμβάνει θέαμα.
Θεωρείς ότι ο Ολυμπιακός είναι ένα κλικ μπροστά από όλες τις ομάδες;
Έχω ακούσει πολλά για τον Ολυμπιακό αλλά για να σας το πω πρέπει πρώτα να δω την ομάδα. Αυτό που μπορώ να σας πω είναι ότι τα δύο τελευταία χρόνια χΑΡΗκα πολύ για τις ευρωπαϊκές επιτυχίες του Ολυμπιακού. Έπαιξαν πολύ καλό βόλεϊ και τους αξίζουν συγχαρητήρια. Φέτος θα μετρηθούμε μαζί τους και θα δούμε ποια είναι η καλύτερη ομάδα. Εγώ πάντως ελπίζω να κερδίσει ο ΑΡΗΣ τις κόντρες με τον Ολυμπιακό.
Ευρωπαϊκή διάκριση είχαμε και από την Εθνική γυναικών. Εκτός από το αργυρό μετάλλιο στους Μεσογειακούς αγώνες το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κατάφερε να επιστρέψει σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μετά το 2001…
Την παρακολούθησα την πορεία της Εθνικής και χΑΡΗκα πάρα πολύ. Η Εθνική και το ελληνικό γυναικείο βόλεϊ νομίζω ότι είναι στην τροχιά να αλλάξει επίπεδο. Το έλεγα και πριν από 10 χρόνια όταν έπαιζα και πάλι εδώ. Τότε η Όλγα (Στράντζαλη), η Κατερίνα (Γιώτα), η Στέλλα (Χριστοδούλου) ήταν κοριτσάκια. Από τότε λοιπόν έλεγα ότι αυτά τα κορίτσια έχουν τρομερό μέλλον. Δούλεψαν, δουλεύουν, έχουν πάθος, τους αρέσει που φοράνε την «γαλανόλευκη» και απλά το μόνο που χρειάζονται για να φέρουν ακόμη μεγαλύτερες επιτυχίες είναι υποστήριξη, κυρίως από την ομοσπονδία.