Ο ΑΡΗΣ προσπαθεί φέτος να λειτουργεί σε επαγγελματικά επίπεδα και με τρόπο που αρμόζει σε μια ομάδα του δικού του μεγέθους, γνωρίζοντας ότι η κάθε λεπτομέρεια μετράει.
Συνέντευξη στον ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ
Στο πλαίσιο αυτό φέτος έγινε μια διαφορετική… μεταγραφή. Μια κίνηση, που πέρασε κάτω από το “ραντάρ” και αποδεικνύεται μεγάλης σημασίας για το αγωνιστικό τμήμα.
Η επιστροφή της “Smart Physio” πραγματοποιήθηκε με στόχο να γίνει η διαφορά στο κομμάτι της πρόληψης των τραυματισμών και της σωστής εκγύμνασης των ποδοσφαιριστών. Τα αποτελέσματα της μέχρι τώρα παρουσίας τους; Ότι μετά από μια έντονη προετοιμασία περίπου δύο μηνών ο Πάκο Ερέρα δεν αντιμετώπισε ούτε έναν σοβαρό τραυματισμό πέραν κάποιων μικροπροβλημάτων. Και όλα αυτά με τη βοήθεια της επιστήμης και του καινοτόμου πρότζεκτ που εφαρμόζει στην ομάδα η “Smart Physio”.
Ποια είναι όμως αυτή η εταιρία και ποιος ο σκοπός της; Οι ιδρυτές της, Περικλής Βλαχάκης και Θανάσης Τράμπας, μιλούν στην εφημερίδα “ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!” για τη δική τους παρουσία στον ΑΡΗ και τον σκοπό της.
“Βρετανικό μοντέλο”
-Ο κόσμος ακούει “Smart Physio”… Τι εστί, λοιπόν, “Smart Physio” και πως “γεννήθηκε” η ιδέα για την ίδρυσή της;
Θ.Τ.: “Αποτελείται από δύο ιδρυτές. Εμένα και τον Περικλή. Έχουμε κάνει τις σπουδές μας πάνω στις αθλητικές κακώσεις, στη βιομηχανική του αθλητή, στην ανάλυση της απόδοσης του. Οπότε η φιλοσοφία μας ήταν να φέρουμε στον ελληνικό αθλητισμό ένα βρετανικό μοντέλο πρόληψης. Γνωρίζαμε ότι υπάρχει ένα κενό και πιστεύαμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στο ανώτατο επίπεδο. Έτσι πριν τέσσερα χρόνια ξεκινήσαμε αυτή την εταιρία”.
-Δεν θεωρήσατε ότι εμπεριέχει και ένα ρίσκο; Διότι ο Έλληνας… φοβάται το διαφορετικό…
Θ.Τ.: “Σίγουρα γνωρίζαμε ότι αποτελεί ρίσκο από τη στιγμή που ξεκινούσαμε κάτι διαφορετικό. Για αυτό και συναντήσαμε ουκ ολίγα εμπόδια από αντίστοιχες ειδικότητες στη Θεσσαλονίκη. Αυτά είναι στα πλαίσια του υγιούς αθλητισμού. Κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να αντεπεξέλθουμε”.
-Επειδή η επιστήμη σας εμβαθύνει πολύ στο κομμάτι της πρόληψης, πως μπορούμε να εξηγήσουμε με πιο απλά λόγια αυτό που κάνετε;
Π.Β.: “Αποτελείται από τρεις άξονες. Τα εργομετρικά της φυσικής κατάστασης. Ο δεύτερος είναι τα εργομετρικά της πρόληψης των τραυματισμών. Δηλαδή, ελέγχουμε τον αθλητή πριν έρθει, εντοπίζουμε τα ρίσκα που μας υποδεικνύουν σε ποια περιοχή του σώματος του μπορεί να τραυματιστεί. Ενημερώνουμε τη διοίκηση και στην ουσία την προστατεύουμε από κινήσεις με ρίσκο. Να πάρει, δηλαδή, έναν αθλητή, ο οποίος δεν είναι έτοιμος και υπάρχει κίνδυνος να έρθει και να τραυματιστεί”.
-Υπήρχε τέτοια περίπτωση ποδοσφαιριστή μέσα στο καλοκαίρι και κάνατε αρνητική εισήγηση;
Θ.Τ.: “Εμείς δεν μπορούμε να πούμε τη διοίκηση, “μην τον φέρνεις”. Ενημερώνουμε για το βαθμό ρίσκου και ενημερώνουμε τη διοίκηση”.
Π.Β.: “Δίνουμε έναν χρόνο παρέμβασης. Ότι ίσως ένας αθλητής χρειαστεί 6-8 εβδομάδες. Εκεί η διοίκηση παίρνει την απόφαση”.
“Σχέση εμπιστοσύνης με το τεχνικό τιμ”
-Ξεκινάει, λοιπόν, η προετοιμασία και όλοι οι παίκτες περνούν από τα χέρια σας… Από που ξεκινήσατε, που εστιάσατε και ποια ήταν τα πρώτα σας συμπεράσματα;
Θ.Τ.: “Αυτό που επιχειρήσαμε στην ουσία, ήταν να συνδυάσουμε το ισπανικό μοντέλο ποδοσφαίρου με το βρετανικό μοντέλο πρόληψης τραυματισμών. Αν μη τι άλλο, αυτό θεωρείται πετυχημένο, διότι υπάρχει μια πολύ καλή συνεργασία με το τεχνικό επιτελείο. Οι περισσότεροι παίκτες είχαν τα ρίσκα τους. Δεν ήταν σε πλήρη βαθμό ετοιμότητας, μετά την περίοδο των διακοπών. Μέρα με τη μέρα βάζαμε ένα “λιθαράκι” στη σχέση μας με τους προπονητές. Έτσι αναπτύχθηκε μία σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας. Υπάρχουν φυσικά περιθώρια βελτίωσης. Είδαν τη δουλειά μας και υπάρχει μια πολύ καλή συνεργασία”.
-Ο προπονητής, πάντως, αλλά και ο γυμναστής, ήταν κάπως επιφυλακτικοί στην αρχή…
Π.Β.: “Ήταν κάτι καινούργιο σε σχέση με όσα είχαν στην Ισπανία. Τους εξηγήσαμε ότι ακολουθούμε το βρετανικό μοντέλο και προοδευτικά το “χτίσαμε””.
-Είναι δυνατόν, όμως, μια τέτοια πατέντα να μην είναι διαδεδομένη στο εξωτερικό και στα κορυφαία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα;
Θ.Τ.: “Η πατέντα αυτή απαιτεί γνώση της επιστήμης σου και γνώση προγραμματισμού. Να “χτίσεις” αυτό που σου δημιουργούν οι ανάγκες σου. Ετοιμάσαμε τα τελευταία χρόνια συγκεκριμένες βάσεις δεδομένων και όλα βαίνουν καλώς”.
-Να ρωτήσω ποιους ποδοσφαιριστές έχετε ξεχωρίσει πάνω στο δικό σας κομμάτι;
Π.Β.: “Θα ήταν άδικο για τους υπόλοιπους. Θα σου πω το εξής. Πρόκειται για κάτι… ξένο στον Έλληνα ποδοσφαιριστή, αλλά και στον ξένο. Από την αρχή της προετοιμασίας, πάντως, είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι από τους ποδοσφαιριστές. Έχουν ακολουθήσει πιστά όσα τους έχουμε πει, παρά τους όποιους ενδοιασμούς μπορεί να είχαν”.
Θ.Τ.: “Δεν περιμέναμε να συναντήσουμε τέτοιο επίπεδο συνεργασίας, διότι οι περισσότεροι δεν μας γνώριζαν. Οπότε θα ήταν άδικο να επιλέξουμε κάποιους”.
“Πρέπει να βρεις την ισορροπία”
-Ποια είναι η δική σας παρουσία στην καθημερινότητα της ομάδας;
Π.Β.: “Πηγαίνουμε νωρίς στο Ν. Ρύσιο, πριν την ομάδα, σχεδιάζοντας τα ατομικά πλάνα προπόνησης κάθε αθλητή. Βλέπουμε τα πιασίματα που είχαν τις προηγούμενες ημέρες. Ελέγχουμε το προπονητικό τους “φορτίο” και σχεδιάζουμε το πλάνο της ημέρας. Ένα τιμ οκτώ ατόμων μαζί με τους φυσιοθεραπευτές και τον γιατρό της ομάδας. Κάθε μέρα οι παίκτες απαντούν σε απλές ερωτήσεις. Για παράδειγμα πως αισθάνονται, πως κοιμήθηκαν, αν έχουν στρες ή πόνους”.
-Αυτό, πάντως, που προκάλεσε ευχάριστη εντύπωση είναι ότι στο διάστημα της προετοιμασίας δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί…
Π.Β.: “Φαντάσου τη σχέση απόδοσης και τραυματισμού, σαν μια ζυγαριά. Αν αυξήσεις την απόδοση, αυξάνεται και το ρίσκο τραυματισμού. Αν δεν θες να έχεις τραυματισμούς, πρέπει να ρίξεις την προπόνηση. Πρέπει να βρεις την ισορροπία. Αυτό πετύχαμε”.
-Αν δεν ήσασταν εσείς και ο ΑΡΗΣ πήγαινε με το μοντέλο των περισσότερων ομάδων, πόσους τραυματισμούς θα είχαμε;
Θ.Τ.: “Είναι σχετικό. Αν βάλουμε ένα διάστημα δεκαήμερων αποχών, θεωρώ ότι θα υπήρχαν 5-6 τέτοιοι τραυματισμοί. Αν δύο αθλητές χάσουν μια προπόνηση, χρεώνουμε τη συγκεκριμένη ημερομηνία ως δύο ημέρες. Και έτσι γίνεται μια πρόσθεση μέσα στη χρονιά. Οι ομάδες της Σούπερ Λιγκ είναι κατά μέσο όρο στις 900-1000 προπονητικές μέρες. Αυτές είναι οι προπονήσεις που χάνονται μέσα στη σεζόν, λόγω τραυματισμών. Στην πρώτη θητεία μας στον ΑΡΗ είχαμε 110 ημέρες. Αλλά κατηγορηθήκαμε ότι η ομάδα δεν κάνει πρωταθλητισμό στη Γ΄ Εθνική και δεν γίνεται αυτό. Για αυτό είπαμε να το δείξουμε και στη Σούπερ Λιγκ”.
“Ούτε η Γιουνάιτεντ…”
-Δεν βλέπουμε, πάντως, άλλες ομάδες υψηλού επιπέδου να εμβαθύνουν τόσο πολύ στο κομμάτι της πρόληψης…
Θ.Τ.: “Αυτός ήταν και ο λόγος που αποφασίσαμε να το κάνουμε και δεν ασχοληθήκαμε στο εξωτερικό με αυτό. Παγκοσμίως το ποσοστό των ομάδων που δουλεύει με αυτό τον τρόπο, είναι κάτω από το 5%. Στην Αγγλία, επειδή έχουμε επαφές με ομάδες, δεν το κάνουν στον δικό μας βαθμό”.
-Ούτε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για παράδειγμα;
Θ.Τ.: “Όχι, ούτε αυτή. Έχει μια πολύ κοντινή προσέγγιση σε αυτό. Έχει εξοπλισμό που βοηθάει να γίνει ακόμα πιο εύκολο. Διαθέτει μηχανήματα που κάνουν επί τόπου μετρήσεις. Όχι όμως τη λεπτομέρεια που έχουμε εμείς”.
-Άρα στην Ελλάδα δεν υπάρχει πρόοδος στο κομμάτι της εκγύμνασης και της πρόληψης…
Θ.Τ.: “Αυτός είναι ο λόγος που έρχονται πολλοί ξένοι αθλητές στην Ελλάδα και λίγοι φεύγουν με καλύτερα συμβόλαια”.
Π.Β.: “Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι εξοικειωμένοι με το γεγονός ότι ένας ποδοσφαιριστής πρέπει να αξιολογείται καθημερινά. Στο θέμα της εκγύμνασης υπάρχουν αρκετά κενά”.
“Έτσι “χτίζεται” η φυσική κατάσταση”
– Ο ΑΡΗΣ, πάντως, φαίνεται γυμνασμένος σε τέτοιο σημείο, που να μην ρίχνει τους ρυθμούς του και να τους ανεβάζει, μάλιστα, στο δεύτερο ημίχρονο…
Π.Β.: “Είναι θέμα φυσικής κατάστασης. Υπάρχει ένα χρόνιο “φορτίο” από την αρχή της προετοιμασίας. Από τη στιγμή που δεν είχαμε τραυματισμούς, οι ποδοσφαιριστές έχουν ακολουθήσει περίπου δύο μήνες συνεχόμενης προπόνησης. Μόνο έτσι “χτίζεται” η φυσική κατάσταση. Για αυτό φαίνονται οι διαφορές με τους αντιπάλους στα δεύτερα ημίχρονα. Ρωτούν για παράδειγμα πολλοί, για τη συνοχή της ομάδας. Όλοι αυτοί οι παίκτες είναι σαν να έχουν παίξει 60 παιχνίδια μαζί με το ασκησιολόγιο της προετοιμασίας. Και παρόλο που έρχονται νέοι παίκτες, δεν χαλάει αυτό”.
Θ.Τ.: “Θα συμφωνήσω με τον Περικλή, αλλά πρέπει να επαινέσουμε τον γυμναστή της ομάδας για τη δουλειά του. Η προπόνηση σχεδιάζεται από αυτόν και απλά εμείς προτείνουμε κάποια πράγματα”.