Το 1958 ήταν η χρονιά της αναγέννησης του μπασκετικού ΑΡΗ
Η ομάδα μας, μετά από πολλά χρόνια στην αφάνεια των μπασκετικών πραγμάτων, είχε στελεχωθεί από μια σπουδαία γενιά νέων παικτών που με την καθοδήγηση του Ανέστη Πεταλίδη κέρδισε το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και μάλιστα με σχετική άνεση.
Η ίδια ομάδα πήρε μέρος στο πανελλήνιο πρωτάθλημα που έγινε στο Καλλιμάρμαρο και διεκδίκησε μέχρι τέλους τον πανελλήνιο τίτλο, που τον έχασε τελικά στις λεπτομέρειες, αφού κατετάγη δεύτερη με έναν μόλις βαθμό διαφορά από την ΑΕΚ.
Μετά από τόσες επιτυχίες, ήταν φυσικό ο ΑΡΗΣ να τραβήξει την προσοχή της Ευρώπης. Πράγματι, στις αρχές του καλοκαιριού του 1958, ο ΑΡΗΣ κλήθηκε να συμμετάσχει σε δύο δυνατά τουρνουά μπάσκετ επί ιταλικού εδάφους, στη Σικελία. Οι πόλεις που θα διοργάνωναν τα δύο αυτά τουρνουά ήταν η Μεσσίνα και το Παλέρμο ενώ οι διαγωνιζόμενες ομάδες θα ήταν, πέρα από τον ΑΡΗ, η Γαλλική Ολυμπίκ του Αντίπ, η Βελγική Αμβέρσα και η Ιταλική πανίσχυρη Καντού. Η ημερομηνίες διεξαγωγής των αγώνων θα ήταν 4-8 Αυγούστου στη Μεσσίνα και 8-12 Αυγούστου στο Παλέρμο.
Η αποστολή του ΑΡΗ ξεκίνησε στις αρχές Αυγούστου σιδηροδρομικώς (!) και μετά από ένα τεράστιο ταξίδι τριών ημερών κατά το οποίο οι παίκτες κοιμόνταν ακόμη και στους διαδρόμους του τρένου.
Τελικά μετά από μια στάση στη Ρώμη, και ακτοπολοϊκό ταξίδι, η ομάδα έφθασε στη Σικελία. Η αποστολή του ΑΡΗ αποτελούνταν από τους εξής καλαθοσφαιριστές: Γούσιος, Πετράκης, Μακρής, Μπουσβάρος, Φλόκας, Διονυσόπουλος, Κωνσταντάρας, Σπηλιάκος, Φουρουτζόπουλος και ένας νεαρός παίκτης του Ανατόλια, ο Άγγελος Καρυπίδης, ο μετέπειτα καθηγητς πανεπιστημίου και συγγραφέας της ιστορίας του ΑΡΗ, που έπαιξε με το επίθετο Σκίζας.
Επίσης ταξίδευσε ο καλαθοσφαιριστής της ΧΑΝΘ Ρόκκος, ο οποίος ήταν υπό μεταγραφή στον ΑΡΗ αλλά τελικά η ΧΑΝΘ του απαγόρευσε να αγωνιστεί, αλλά και ο Μπούσιος του Ηρακλή. Την ομάδα συνόδευσε το Ανέστης Πεταλίδης και ο Σίμος Μαυροσκούφης, από τους καλύτερους Έλληνες διαιτητές που σφύριξε μάλιστα σε παιχνίδια των τουρνουά.
Οι παίκτες μας μαγεύτηκαν από το ξενοδοχείο όπου διέμεναν στη Μεσσίνα. “Το κτίριο τεράστιο, με ασανσέρ και κάρτες στις πόρτες αντί για κλειδιά, πράγματα πρωτόγνωρα για εμάς”, μου είχε εκμυστηρευτεί ο Κωνσταντάρας που πήρε μέρος στους αγώνες.
Τελικά οι αγώνες άρχισαν με τον ΑΡΗ να αντιμετωπίζει στις 6 Αυγούστου τη Γαλλική Αντίμπ. Οι κίτρινοι με γρήγορο καταιγιστικό παιχνίδι, ανέτρεψαν την αρχική διαφορά που είχαν πάρει οι Γάλλοι και τελικά νίκησαν με 65-50. Στο τέλος Έλληνες φοιτητές μπήκαν στο γήπεδο και σήκωσαν στα χέρια τους παίκτες μας, αποθεώνοντας τους! Οι Πετράκης (21π), Μπουσβάρος (20π) και Φλόκας (14) ήταν οι διακριθέντες επιθετικά, ενώ ο Γούσιος (4) κυριάρχησε κάτω από τα καλάθια.
Στο δεύτερο παιχνίδι που έγινε την επόμενη μέρα, οι παίκτες μας έχασαν από την πανίσχυρη Αμβέρσα, μια ομάδα με 7 διεθνείς. Η ομάδα μας κατόρθωσε να χτυπήσει το παιχνίδι στα ίσα για ένα ημίχρονο, αλλά στο Β μέρος αποβλήθηκαν με 5 φάουλ οι Μπουσβάρος και Πετράκης αφήνοντας την ομάδα αποδυναμωμένη να υποκύπτει με 74-60. Οι Πετράκης (21), Φλόκας (15), Μπουσβάρος (10), Γούσιος (9) και Μακρής (8) ήταν οι διακριθέντες από τους παίκτες μας.
Στο τρίτο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ υπέκυψε με 80-59 στην πανίσχυρη Καντού σε ένα παιχνίδι για το οποίο δεν έχουμε στατιστικά στοιχεία. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε τελικά τέσσερα κύπελλα, το ένα εκ των οποίων ήταν για το καλύτερο συγκρότημα, ενώ ο Μπουσβάρος κέρδισε το κύπελλο του καλύτερου νέου παίκτη.
Ο ΑΡΗΣ στη συνέχεια πήγε στο Παλέρμο, όπου αγωνίστηκε ξανά εναντίον των ίδιων αντιπάλων από τις 9 μέχρι τις 12 Αυγούστου. Στο πρώτο του παιχνίδι κέρδισε ξανά τους Γάλλους με 55-52, έχοντας σε καλή ημερά τους Μπουσβάρο (16), Πετράκη (9π) και Σπηλιάκο (8π). Στη συνέχεια υπέκυψε ξανά στην Αμβέρσα χάνοντας αυτή τη φορά με 65-58. Στο παιχνίδι αυτό κορυφαίοι ήταν ο Πετράκης (18π) και ο Γούσιος (17π). Στο τελευταίο παιχνίδι ο ΑΡΗΣ έχασε και πάλι από την Καντού με 66-55 έχοντας σε καλή ημέρα τον Πετράκη (25π) και τους Γούσιο (8π), Μπούσιο (7π), Μακρή (6π) και Κωνσταντάρα (6π).
Οι αγώνες τελείωσαν στις 12 Αυγούστου και η αποστολή πήρε σιγά σιγά τον μακρύ δρόμο της επιστροφής έχοντας στις αποσκευές της τις πλούσιες εμπειρίες από την ευρωπαϊκή αυτή τους περιοδεία! Η ομάδα μπορεί να μην κατόρθωσε να κατακτήσει κάποιο από τα τουρνουα της Σικελίας, αλλά το καλοκαίρι του 1958, μαζί με το Βιαρέτζιο του 1955, είναι οι δύο πρώτες μεγάλες ευρωπαϊκές εμπειρίες του μπασκετικού ΑΡΗ, που μαζί με την επιτυχία της Λιέγης, λίγους μήνες μετά, έβαλαν τα θεμέλια της μετέπειτα κιτρινόμαυρης αυτοκρατορίας που από τη δεκαετία του ογδόντα και μετά έγραψε τις δικές της σπουδαίες σελίδες στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ευχαριστούμε τον Στέργιο Γούσιο και την σελίδα στο FB “aris.re” για το πλούσιο υλικό, φωτογραφικό και μη.