Ο τετράμηνος "εφιάλτης" που έζησε ως γενικός αρχηγός της ΚΑΕ ΑΡΗΣ
Τέλος Γενάρη. Η ΚΑΕ ΑΡΗΣ είναι παρατημένη στο έλεος του Θεού και ο Λάσκαρης εξαφανισμένος από προσώπου γης. Ο ΑΡΗΣ χάνει στο “Nick Galis Hall” από τον Κόροιβο και το καράβι έχει αρχίζει να μπάζει “νερά” από παντού. Μπροστά στην επικίνδυνη κατάσταση που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, κάποιο άνθρωποι βγαίνουν μπροστά και αναλαμβάνουν την ευθύνη. Ο Νίκος Ζεϊμπέκης είναι ένας από αυτούς. Σήμερα, τέσσερις σχεδόν μήνες μετά από εκείνο το προσκλητήριο και την πετυχημένη επιχείρηση… διάσωσης, ξετυλίγει στην εφημερίδα “ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!” το κουβάρι της αγωνίας της επικίνδυνης περιπέτειας που έζησε ως γενικός αρχηγός της ομάδας.
– Πώς ξεκίνησαν όλα λοιπόν;
“Μετά το “χαστούκι” από τον Κόροιβο. Περνούσα μπροστά από τα βελούδινα για να αποχωρήσω από το γήπεδο και ο Λευτέρης Αρβανίτης με σταμάτησε και μου είπε να μην φύγω. Μαζί με κάποιους ακόμη Αρειανούς, χωρίς καμιά δικαιοδοσία και με μοναδικό γνώμονα την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για την ομάδα, πήγαμε στα γραφεία και ζητήσαμε από τον Παναγιώτη Γιαννάκη να μας εξηγήσει τι συμβαίνει. Εκείνος μας σεβάστηκε, προς τιμήν του, μας εξέθεσε τα προβλήματα της ομάδας και μπήκαμε στη διαδικασία που ακολούθησε. Έγινε μια άτυπη συνάντηση 30 περίπου Αρειανών, βγήκαμε εγώ με τον Λευτέρη τον Αρβανίτη και τον Παναγιώτη Καπάζογλου μπροστά και με τη θεσμική υποστήριξη του προέδρου και του νομικού εκπροσώπου του Α.Σ., των κ.κ. Ψηφίδη και Γρόλλιο, αρχίσαμε την προσπάθεια ως 5μελής επιτροπή”.
– Και μπήκατε στη διαδικασία, αρχικά, να βρείτε μια άκρη με τον Λάσκαρη, κάτι που δεν κατέστη δυνατόν…
“Δεν τα καταφέραμε, δυστυχώς. Είχαμε υποχρέωση να απευθυνθούμε στον μεγαλομέτοχο και να του ζητήσουμε εξουσιοδότηση για να ασχοληθούμε με τα δικά του προβλήματα, αυτά που εκείνος είχε υποχρέωση να επιλύσει, αλλά άκρη δεν βρίσκαμε. Η επικοινωνία γινόταν μόνο μέσω mail και δυστυχώς, οι απαντήσεις του καθυστερούσαν αρκετές μέρες. Κάποια στιγμή, μάλιστα, μας παρεξήγησε ο κόσμος και θεώρησε ότι παριστάνουμε τα δεκανίκια του Λάσκαρη, ενώ εμείς απλά θέλαμε να πάρουμε την έγκρισή του για να πληρώσουμε -όπως και πληρώσαμε- καθημερινές υποχρεώσεις που εκείνος έπρεπε να πληρώνει για να λειτουργήσει η ομάδα”.
“Μόνο αλήθεια και ειλικρίνεια προς τον κόσμο”
– Σε τι κατάσταση ήταν η ομάδα τότε;
“Ήταν σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό. Ήταν πεσμένος ο ΑΡΗΣ σε όλα τα επίπεδα. Αγωνιστικά, ψυχολογικά, οικονομικά, διοικητικά. Ήταν τα πάντα διαλυμένα. Ο ΕΣΑΚΕ δεν μας άφηνε να διοργανώσουμε αγώνα γιατί οι διαιτητές ήταν απλήρωτοι. Οι υπάλληλοι βρίσκονταν σε επίσχεση εργασίας. Οι παίκτες ήταν απλήρωτοι και είχαν στα σπίτια τους κομμένο ρεύμα και νερό. Τι να πρωτοπώ και τι να πρωτοθυμηθώ. Οι φίλοι μου εκείνη την εποχή, μου έλεγαν ότι είσαι τρελός που πας να μπλέξεις σε μια τέτοια κατάσταση. Φοβήθηκα πάρα πολύ για να είμαι ειλικρινής και είπα πως, “αν σκάσει ο ΑΡΗΣ στα χέρια σου φίλε, τέλειωσες από εδώ”. Όμως έβαλα κάτω τα πράγματα με λογική, ψυχραιμία και μπόλικο συναίσθημα και είπα πως έχω την υποχρέωση για όλα αυτά που μου έχει δώσει αυτό το Σωματείο ως άνθρωπο και αθλητή, να παλέψω δίπλα του για να βοηθήσω σε ότι μπορώ. Ήταν καθήκον μου απέναντι στην Ιδέα με την οποία μεγάλωσα, ήταν κάτι που θα έκανα για το σπίτι μου ή την πατρίδα μου”.
– Και πώς τα καταφέρατε; Πως, δηλαδή, μπόρεσε ο ΑΡΗΣ και στάθηκε όρθιος και σε έκανε να νοιώσεις ότι το κάρο βγαίνει από την λάσπη;
“Η ομάδα έμεινε όρθια χάρη στους παίκτες της. Οι οποίοι στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και δεν επέτρεψαν το διασυρμό του ΑΡΗ. Αυτά τα παιδιά είναι άξια συγχαρητηρίων για τη συμπεριφορά τους και θα το λέω για όλη μου την ζωή, γιατί κράτησαν την ομάδα ζωντανή. Υπήρχαν κάποια κομβικά κομμάτια που με έκαναν να πιστέψω ότι θα τα καταφέρουμε. Μικρά και καθημερινά. Άρχισε να αλλάζει η ψυχολογία των παικτών ειδικά μετά την αλλαγή προπονητή, για την οποία μάλιστα κατηγορηθήκαμε από κάποιους ότι πάμε να ρίξουμε την ομάδα για να την πάρει τζάμπα ο Γουλιέλμος. Κατηγορηθήκαμε ότι διώχνουμε στο πρόσωπο του Γιαννάκη την Ιστορία του ΑΡΗ, όμως εμείς είχαμε υποχρέωση να πάρουμε μια δύσκολη απόφαση για τον προπονητή και όχι για τον θρύλο Γιαννάκη. Και μάλιστα, του ζητήσαμε να μείνει στην ομάδα από τη θέση της κεφαλής του ΑΡΗ και σε καμιά περίπτωση δεν θέλαμε να τον διώξουμε, όπως κάποιοι θέλησαν τεχνηέντως να περάσουν. Η ομάδα χρειαζόταν ηλεκτροσόκ και αυτό έπρεπε να γίνει, χωρίς καμιά μομφή στο παρελθόν του Παναγιώτη Γιαννάκη”.
– Πόσο δύσκολη ήταν η θέση του γενικού αρχηγού και πως έζησες τα καθήκοντά σου;
“Μεγάλη η ευθύνη, μεγάλη η πίεση και το άγχος, μεγάλη και η τιμή. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν… τραυματική και δεν την ξέρει ο κόσμος. Είχα κατέβει για πρώτη φορά στο παιχνίδι με την Α.Ε.Κ. στην Αθήνα και ο Λάσκαρης δεν μου επέτρεψε να βρίσκομαι κοντά στην ομάδα. Αναγκάστηκα να πάρω το αεροπλάνο και να φύγω. Εν συνεχεία τα πράγματα άλλαξαν και προσπάθησα να είμαι διακριτικός και να μην φορτώσω με άγχος τα παιδιά. Επέλεξα να είμαι μακριά από τα αποδυτήρια, γιατί είχα μάθει και σαν αθλητής ότι αυτά ανήκουν στους παίκτες και τον προπονητή και είναι ιερά. Η συγκίνηση και η τιμή ήταν μεγάλη όταν ο κ. Αγγέλου, μετά το πρώτο του ματς και τη νίκη επί του Προμηθέα, με κάλεσε στα αποδυτήρια μαζί με την ομάδα. Και ξεκαθάρισε ότι όλοι εμείς είμαστε μια οικογένεια και θα παλέψουμε μαζί για το μεγαλείο του ΑΡΗ”.
– Αναφέρθηκες στον Βαγγέλη Αγγέλου, του οποίου η παραμονή ανακοινώθηκε και από την ΚΑΕ. Τι άλλαξε ο κόουτς και σε τι βοήθησε;
“Καταρχήν, η παραμονή του κόουτς Αγγέλου είναι ένα πολύ ευχάριστο γεγονός και εύχομαι πραγματικά να είναι το μέλλον πολύ καλύτερο για τον ίδιο και την ομάδα. Σε ότι αφορά τη συμβολή του, θεωρώ ότι η μεγάλη του επίδραση ήταν στον ψυχολογικό τομέα. Εκεί έδωσε πολλά και έδειξε να ηρεμεί τους παίκτες και τα αποδυτήρια σε πολύ μεγάλο βαθμό, απορροφώντας την μεγάλη πίεση που δέχονταν η ομάδα από τις καταστάσεις. Σε τεχνικά ζητήματα δεν εισέρχομαι, γιατί κάθε προπονητής έχει τη φιλοσοφία του και είναι σεβαστός. Σίγουρα πάντως, ο κόουτς Αγγέλου συμμάζεψε τα πάντα και εκ του αποτελέσματος, πέτυχε απόλυτα στο έργο του”.
– Μέχρι να κερδίσει η ομάδα τον Πανιώνιο και να διώξει τους εφιάλτες, πως κοιμόσουν τα βράδια;
“Με τα… μάτια ανοικτά! Ήταν απίστευτο το άγχος και το στρες. Πεταγόμουν στον ύπνο μου και έλεγα ότι δεν πληρώσαμε τον τάδε ή δεν ενημέρωσα τον δείνα για κάτι άλλο. Αυτό που μένει, πάντως, είναι η μεγάλη τιμή για το πόστο που μου ανατέθηκε. Και φυσικά, η ικανοποίηση ότι η αποστολή ήρθε σε πέρας έστω και με το δύσκολο τρόπο”.
– Ο Ζεϊμπέκης δεν θα συνεχίσει την νέα χρονιά στο πόστο του γενικού αρχηγού, που τόσο πετυχημένα υπηρέτησε;
“Το είχα πει από την πρώτη στιγμή στους ανθρώπους της ομάδας ότι οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις αρχικά, αλλά και οι υποχρεώσεις μου στο Δήμο Θεσσαλονίκης ως δημοτικός σύμβουλος, δεν μου επιτρέπουν να ασχοληθώ επαγγελματικά ως γενικός αρχηγός. Ο ΑΡΗΣ θέλει σε αυτό το πόστο έναν άνθρωπο πλήρους απασχόλησης και εγώ, με δυο εταιρείες στην ιδιοκτησία μου και τέτοια “βαριά” ατζέντα καθημερινότητας, δεν μπορώ να ακολουθήσω την ομάδα. Μισές δουλειές δεν μου αρέσουν, είμαι τελειομανής και ότι αναλαμβάνω θέλω να το τελειώνω. Ωστόσο είμαι στη διάθεση του ΑΡΗ, στη διάθεση των ανθρώπων του, έτοιμος να κάνω το καλύτερο αν μου ζητηθεί. Έχω τις απόψεις μου, τις ιδέες μου, έχω κάνει και μια έκθεση με εισηγήσεις και προτάσεις από τη θητεία μου ως γενικός αρχηγός και κάποια στιγμή, περιμένω να κληθώ για να τις θέσω υπόψη του μεγαλομετόχου και της διοίκησης και να τις αξιολογήσουν όπως εκείνοι επιθυμούν”.
– Πάμε τώρα στην επόμενη ημέρα. Ποια πρέπει να είναι τα βήματα για να αποφύγει ο ΑΡΗΣ στο μέλλον τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις;
“Με όλο το σεβασμό στον κ. Γουλιέλμο και τους ανθρώπους της διοίκησης, για μένα ο θεμέλιος λίθος της επόμενης ημέρας πρέπει να είναι η αλήθεια και η ειλικρίνεια προς τον κόσμο της ομάδας και όλους όσους έχουν σχέση με τον μπασκετικό ΑΡΗ. Θα πρέπει να γίνει ένας σωστός προγραμματισμός στο αγωνιστικό και μετά την παραμονή Αγγέλου, να παραμείνει ο ελληνικός κορμός της ομάδας που το αξίζει πραγματικά, αλλά και όλα τα βήματα να είναι προσεκτικά και με γνώμονα την εξυγίανση σε όλα τα επίπεδα. Να γίνει ένα τριετές ή τετραετές πλάνο το οποίο θα γίνει ξεκάθαρο προς τον κόσμο και τους παίκτες για την οικονομική πολιτική του ΑΡΗ. Με προγραμματισμό σωστό, καθαρό, με καλό τμήμα μάρκετινγκ, προσαρμοσμένο στις ανάγκες των εποχών και την δυναμική της ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Εύκολα μπορεί η ομάδα να έχει έσοδα 1-1.5 εκατομμύριο και να αναπνέει αυτόνομα. Επαναλαμβάνω όμως, όλα πρέπει να γίνουν με βάση την αλήθεια. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση ο κόσμος θα αντιδράσει και, πρώτος από όλους, θα αντιδράσω εγώ. Γιατί πονάω την ομάδα, όπως την πονά ο κάθε απλός και ανώνυμος Αρειανός”.
– Θα ήταν παράλειψή μου να μην σας ρωτήσω και για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ και την επιστροφή του στη φυσική του θέση…
“Πέρα από φίλαθλος του ΑΡΗ με το διαρκείας μου, έχω υπάρξει και διοικητικό στέλεχος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ. Ήμουν για μια περίπου τριετία, επί εποχής Καραμπέρη, υπεύθυνος των τμημάτων Ακαδημιών από την Κ19 και κάτω και είχα διατελέσει και γενικός αρχηγός. Θυμάμαι μάλιστα και μια περίοδο που αναγκάστηκα να εγγυηθώ με προσωπικά μου χρήματα το κόστος της προετοιμασίας της ομάδας στην Κουτσούφλιανη, γιατί τα οικονομικά προβλήματα ήταν τεράστια και ο ΑΡΗΣ δεν μπορούσε να κάνει προετοιμασία. Είχα διατελέσει και γενικός αρχηγός του ποδοσφαιρικού τμήματος, αλλά οι εποχές ήταν πολύ ζόρικες και δεν χρειάζεται να τις υπενθυμίζουμε. Σε ότι αφορά την επιστροφή της ομάδας, φυσικά και όλοι νοιώθουμε χαρά και έχουμε την ελπίδα ότι η τραγική τελευταία τετραετία θα αποτελέσει οριστικά παρελθόν. Ωστόσο, για να μην ξαναμπλέξουμε σε περιπέτειες, πρέπει να απλώσουμε τα πόδια μας ως εκεί που φτάνει το πάπλωμα και να κάνουμε μια συνετή και σωστή διαχείριση. Να μην μας πιάσει ο παρορμητισμός και να θελήσουμε να κάνουμε κατευθείαν ότι στερηθήκαμε την τελευταία τετραετία. Η ομάδα δεν πρέπει να πάει με τα “θέλω” μας, όσο σκληρό και αν ακούγεται. Να κάνουμε σταθερά βήματα, να δημιουργήσουμε μια σοβαρή ομάδα και σε ένα – δυο χρόνια να είμαστε έτοιμοι να διεκδικήσουμε αυτά που πραγματικά που μας αναλογούν. Ο ΑΡΗΣ έλειψε πάντως και έρχεται να δώσει χρώμα σε ένα μουντό και γκρίζο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα”.
– Πάμε και στα αυτοδιοικητικά. Ως δημοτικός σύμβουλος, είστε ικανοποιημένος από την εικόνα της Θεσσαλονίκης; Και τι σκέφτεστε για το δικό σας μέλλον;
“Φυσικά και δεν είμαι ικανοποιημένος, ούτε και ο περισσότερος κόσμος της πόλης τον οποίο συναντώ και με τον οποίο μιλώ γιατί είμαι άνθρωπος της πιάτσας και της καθημερινότητας. Ο κύκλος του κ. Μπουτάρη κλείνει την επόμενη χρονιά, οπότε και θα διεξαχθούν οι επόμενες δημοτικές εκλογές. Μετά από δυο θητείες, έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για μια αλλαγή στην αυτοδιοίκηση. Ήταν υπέρ αρκετό το διάστημα για να δείξει που μπορούσε και τι ήθελε να κάνει. Σε ότι με αφορά προσωπικά, ως αγωνιστής που είμαι αλλά και επειδή έχω μάθει να λειτουργώ μέσα από διαδικασίες, θα περιμένω τον κ. Καλαφάτη στου οποίου την παράταξη ανήκω και τις αποφάσεις του. Αν, δηλαδή, αποφασίσει να ασχοληθεί με την κεντρική πολιτική σκηνή ή με την αυτοδιοίκηση. Σε ότι με αφορά, θα ήθελα να ασχοληθώ με τον τόπο μου και τα αυτοδιοικητικά, προσφέροντας ένα πόστο στο οποίο θα είμαι χρήσιμος και αποτελεσματικός για την πόλη και τους πολίτες της”.
– Βάλτε τον επίλογο της συνέντευξής μας. Τι μήνυμα θα στέλνατε στις διοικήσεις του ΑΡΗ σε όλα τα αθλήματα αλλά και στον κόσμο της ομάδας;
“Θα πρότεινα στις διοικήσεις να αφουγκραστούν τα προβλήματα και τη δυσπραγία που επικρατεί και να γίνει ένα ενιαίο εισιτήριο διαρκείας ή να υπάρξει μια σύνδεση των ΠΑΕ και ΚΑΕ με τον Α.Σ., με ελκυστικά πακέτα εισιτηρίων, για κάθε ενδιαφερόμενο. Θα ήθελα επίσης, πριν στείλω το δικό μου μήνυμα στον κόσμο, να τον ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε και έβαλε “πλάτη” στην ΚΑΕ είτε με κουπόνια ενίσχυσης, είτε με την παρουσία του, είτε με έναν καλό λόγο. Και τους οργανωμένους οπαδούς και τον απλό κόσμο, που θα πρέπει να συνεχίσουν να στηρίζουν με αγάπη και ομοψυχία την Ιδέα του ΑΡΗ. Τέλος, εύχομαι σε εκείνους που θέλουν πάντα να εμφανίζονται στα διοικητικά και να παίρνουν κάτι από το μεγαλείο του ΑΡΗ όταν δεν έχει προβλήματα, να είναι δίπλα του στα δύσκολα και όχι μόνο στα εύκολα και τα απλά. Όλοι πρέπει να σηκώσουμε μανίκια και να δουλέψουμε, για να μην ξαναβρεθεί ο Σύλλογος στη δύσκολη θέση που βρέθηκε”.