Ένα μεγάλο ταλέντο. Ένας ιδιαίτερος χαρακτήρας. Ένας ποδοσφαιριστής, που όταν ήθελε, απλά δεν… έβλεπε τις αντίπαλες άμυνες. Αυτός -μεταξύ άλλων- ήταν ο Τόνι Κάλβο του ΑΡΗ.
Συνέντευξη στον ΝΙΚΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ
Το καλοκαίρι του 2007 οι “κιτρινόμαυροι” ανακοίνωσαν την απόκτηση του τότε 20χρονου μεσοεπιθετικού από τις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα. Ένας ποδοσφαιριστής, ο οποίος με το “καλημέρα” έδειξε ότι διαθέτει το “πακέτο”, που θα κέρδισε τον κόσμο της ομάδας. Τεχνίτης, με “έκρηξη” στο παιχνίδι του. Ο… υδραυλικός, που φοβάται κάθε αντίπαλη ομάδα.
Επτά χρόνια μετά την αποχώρησή του από το “Κλεάνθης Βικελίδης” θεωρείται ακόμα και σήμερα εκ των κορυφαίων ξένων που έχουν φορέσει τη φανέλα του ΑΡΗ την τελευταία δεκαετία. Άσχετα που δεν είχε την εξέλιξη, την οποία περίμεναν όλοι βάσει του ταλέντου του. Άσχετα που πλέον στα 31 χρόνια του είναι έναν χρόνο χωρίς ομάδα. Με τις καλές ή τις κακές του στιγμές, έμεινε χαραγμένος στη μνήμη των φίλων της ομάδας, τους οποίους φυσικά δεν ξεχνάει ποτέ, όπως είπε μιλώντας στην εφημερίδα “ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!”
O Ισπανός μεσοεπιθετικός γυρίζει τον χρόνο πίσω και συγκεκριμένα στην τετραετία που φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα. Θυμάται τις καλύτερες στιγμές του στην ομάδα. Ακόμα απορεί πως χάθηκαν οι τελικού Κυπέλλου το 2008 και το 2010. Αποθεώνει τον Έκτορ Ραούλ Κούπερ, με τον οποίο έκανε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Και φυσικά μιλάει για τον κόσμο. Το “Κλεάνθης Βικελίδης” που του λείπει, την ατμόσφαιρα που αντίκριζε όταν έβγαινε από τα αποδυτήρια και στέλνει το δικό του ξεχωριστό μήνυμα στους φίλους του ΑΡΗ.
“Νιώθω περήφανος για την επιστροφή της ομάδας”
-Ο ΑΡΗΣ επέστρεψε. Φαντάζομαι είσαι ενήμερος…
“Εννοείται! Είμαι πολύ χαρούμενος, που ο ΑΡΗΣ επέστρεψε εκεί που του αξίζει να βρίσκεται. Μιλάμε για ένα μεγάλο κλαμπ και μια εκ των κορυφαίων ομάδων της Ελλάδας. Αλήθεια, νιώθω περήφανος. Μακάρι αυτή να ήταν η τελευταία φορά και να έρθουν καλύτερα χρόνια για το Σύλλογο”.
-Παρακολουθώντας απ’ έξω την τελευταία τετραετία, πως ένιωσες με την ομάδα στις χαμηλότερες κατηγορίες;
“Ο ΑΡΗΣ πρέπει πάντα να είναι στη μεγάλη κατηγορία. Κάποιες φορές, όμως, οι διοικήσεις κάνουν λάθη και παίρνουν λάθος αποφάσεις. Καταλαβαίνω τον κόσμο. Αγωνίστηκα στον ΑΡΗ τέσσερα χρόνια και φαντάζομαι πως ένιωθαν την τελευταία τετραετία. Θυμάμαι, όμως, για παράδειγμα από την περίοδο που ήμουν στην ομάδα έναν συμπαίκτη μας, που είχε μισθό κάτω από χίλια ευρώ και του οφείλονταν χρήματα. Το ποδόσφαιρο για εμάς είναι δουλειά. Και όταν οι εκάστοτε διοικήσεις δεν σου φέρονται όπως πρέπει δεν μπορείς να είσαι αφοσιωμένος 100% σε αυτό που αγαπάς και στη δουλειά σου μέσα στο γήπεδο”.
“Δημιουργήσαμε μια οικογένεια και φαινόταν στο γήπεδο”
-Αγωνίστηκες ίσως στην καλύτερη ομάδα της σύγχρονης ιστορίας του ΑΡΗ. Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
“Ήμουν από τους τυχερούς. Στο διάστημα που έπαιξα στον ΑΡΗ, ζήσαμε τις καλύτερες στιγμές στη σύγχρονη ιστορία του. Είχαμε μια απίστευτη ομάδα και τους καλύτερους οπαδούς στον κόσμο. Τότε δημιουργήσαμε μια οικογένεια και αυτό φαινόταν μέσα στο γήπεδο. Με τον τρόπο που παίζαμε ή πανηγυρίζαμε. Έχω πολλές όμορφες αναμνήσεις, αλλά δεν μπορώ να επιλέξω μια συγκεκριμένα”.
-Σίγουρα θα υπάρχει κάτι που θα θυμάσαι πιο έντονα…
“Κοίτα, ίσως… Για παράδειγμα θυμάμαι πολύ έντονα το φιλικό με τη Μπόκα Τζούνιορς, τους τελικούς του Κυπέλλου ή τα ντέρμπι με τον Π.Α.Ο.Κ. Και φυσικά η περίοδος που είχαμε στην ομάδα τον κ. Κούπερ”.
“Αξέχαστο να βγαίνεις από τα αποδυτήρια και να αντικρίζεις το γήπεδο”
-Το “Κλεάνθης Βικελίδης” φαντάζομαι σου λείπει αρκετά…
“Μου λείπει πολύ αυτό το γήπεδο. Να βγαίνω από τα αποδυτήρια με τη φανέλα της ομάδας και να αντικρίζω τον κόσμο. Αξέχαστη αίσθηση. Σε κάθε παιχνίδι η ατμόσφαιρα ήταν φοβερή. Δεν είχε σημασία αν παίζουμε ντέρμπι ή όχι. Σε κάθε ματς ο κόσμος ήταν εκεί και μας υποστήριζε. Έβλεπες τη “δίψα” στα μάτια τους”.
“Κούπερ, ο καλύτερος προπονητής που είχα”
-Η δική σου καλύτερη σεζόν σε αυτά τα τέσσερα χρόνια ποια ήταν;
“Νομίζω ότι η καλύτερη σεζόν μου ήταν με τον Κούπερ. Είναι ο καλύτερος προπονητής που είχα στην καριέρα μου. Ο τρόπος που σου μιλούσε και η προσέγγιση που είχε για το ποδόσφαιρο. Ήταν απίστευτος. Σε αυτό τον άνθρωπο μόνο ευχαριστώ μπορώ να πω. Τίποτε άλλο…”
-Για τον αγαπημένο σου προπονητή ήσουν ξεκάθαρος. Από τους συμπαίκτες που είχες ξεχωρίζεις κάποιους;
“Όλοι μας ήμασταν πολύ καλοί φίλοι. Μια οικογένεια, όπως σου είπα και πριν. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιους… Ήταν ο Νέτο, ο Λαμπριάκος, ο Ναφτί, ο Κόκε, ο Σάκης (σ.σ. Πρίττας), ο Βανγκέλι, ο Χαβίτο, ο Γκιάρο. Είναι πολλοί…”
“Δεν μπορώ να βρω εξήγηση για τους χαμένους τελικούς”
-Με τον ΑΡΗ είχες δύο ευκαιρίες για να πανηγυρίσεις έναν τίτλο. Μετά από τόσα χρόνια, τι πιστεύεις ότι… στράβωσε στους τελικούς Κυπέλλου το 2008 και το 2010;
“Ήταν δύο πολύ δύσκολες στιγμές για εμάς και για τον κόσμο. Θέλαμε πολύ έναν τίτλο μ’ εκείνη την ομάδα, αλλά δεν τα καταφέραμε. Ακόμα δεν μπορώ να βρω κάποια εξήγηση για εκείνους τους δύο τελικούς. Ίσως να ήμασταν άτυχοι. Βέβαια παίξαμε και με ομάδες, όπως ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Δεν ξέρω, πραγματικά. Ήταν κρίμα για εκείνη την ομάδα να μην κατακτήσει έναν τίτλο. Και τις δύο φορές είχαμε πολύ καλούς παίκτες, όπως και καλούς προπονητές”.
-Το δικό σου μήνυμα στον κόσμο, που ακόμα μνημονεύει το ταλέντο σου;
“Μόνο ένα μεγάλο ευχαριστώ. Ευχαριστώ για τη στήριξή σας σε μένα και την αγάπη που μου δώσατε εκείνα τα τέσσερα χρόνια. Και μου δίνετε ακόμα. Στην καρδιά μου θα υπάρχει πάντα μια θέση για εσάς. Θα είμαι πάντα ένας από εσάς…”