Η Κατερίνα Καραγιάννη, πρωταθλήτρια κολύμβησης με τα χρώματα του συλλόγου, είναι σήμερα διδάκτορας αθλητικής ψυχολογίας
Συνέντευξη στην Λήδα Χούκλη
Η Κατερίνα Καραγιάννη είναι από τους ανθρώπους που, όπως λέμε, έχουν όλο το “πακέτο”. Υπήρξε για πολλά χρόνια πρωταθλήτρια Ελλάδας με τον ΑΡΗ τόσο στα 100 και 200 μέτρα ύπτιο όσο και στα 200 και 400 μέτρα μικτή, με πολλά πανελλήνια ρεκόρ. Πλέον, έχει διδακτορικό στην αθλητική ψυχολογία, ενώ είναι ιδιαίτερα ευγενική και πρόσχαρη και διαθέτει επιβλητική εμφάνιση.
Η πρωταθλήτρια κολύμβησης σε νεάνιδες και γυναίκες -επί σειρά ετών- μίλησε στην εφημερίδα “ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ!” για τα συναισθήματά της για τον ΑΡΗ και το πέρασμά της από την ομάδα: “Στον ΑΡΗ ήμουν από 12 χρονών, ενώ από τα 13 μέχρι τα 21 και τη λήξη της καριέρας μου ήμουν και στην εθνική ομάδα. Ο ΑΡΗΣ έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Τα χρόνια που κολυμπούσα ήταν πιο ρομαντικά τα πράγματα, αγωνιζόσουν και για τη φανέλα. Υπήρχε ακόμη αυτό. Έκανες ό,τι μπορούσες για να διακριθείς για την ομάδα ακόμη και στο ατομικό. Εκείνη την εποχή υπήρχαν πολλά παιδιά του ΑΡΗ στην εθνική ομάδα και σημείωναν επιτυχίες. Ήταν πολύ ωραία χρόνια και μοναδικά”.
Το πόστο της μπορεί πλέον να έχει αλλάξει, όμως, εξακολουθεί να βρίσκεται κοντά στο υγρό στοιχείο. Συγκεκριμένα, διδάσκει ορθή κολύμβηση στις μικρότερες ηλικίες, ενώ βοηθά και ενήλικες. “Παραμένω στο κολύμπι από αγάπη. Ασχολούμαι με την εκμάθηση κολύμβησης σε παιδιά, καθώς και με θεραπευτική γυμναστική στο νερό για άτομα μυοσκελετικές παθήσεις. Επίσης, έχω αναλάβει πρόγραμμα με κολύμπι για εγκύους, κατά τη διάρκεια της κύησης και μετά, το μοναδικό αυτού του είδους στη Θεσσαλονίκη. Παλιότερα υπήρξα και προπονήτρια, αλλά έχω επικεντρωθεί στο κομμάτι της σωστής εκμάθησης και όχι στον πρωταθλητισμό, γιατί με χαροποιεί ιδιαίτερα. Χρειάζεται να προσέξουμε ιδιαίτερα το θέμα στην Ελλάδα, που κάθε χρόνο έχουμε πάνω από 100 πνιγμούς. Ευτυχώς, πρώτη φορά γίνεται σχετικό μάθημα στα δημοτικά σχολεία και είναι σημαντικό να συνεχιστεί και να γίνει υποχρεωτικό”, τόνισε η Κατερίνα Καραγιάννη.
“Ο αθλητισμός φέρνει χαρά…”
Η επιλογή του διδακτορικού πάνω στην αθλητική ψυχολογία ήρθε σαν φυσιολογική συνέπεια για την ίδια, αφού είχε βιώσει την κατάσταση… εκ των έσω, ως αθλήτρια, και θέλησε να μεταφέρει την εμπειρία και τα βιώματά της, ώστε να ωφελήσει και άλλους αθλητές. “Το πέρασμα από τον πρωταθλητισμό μπορεί να ήταν μια δοκιμασία, αλλά με βοήθησε πολύ στη ζωή μου. Αυτό μου αρέσει να το περνάω, ώστε οι αθλητές να πάρουν ό,τι καλύτερο μπορούν. Επειδή ξέρω για παράδειγμα ότι ένα ατομικό αγώνισμα είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένο ψυχολογικά, ειδικά για παιδιά πολύ μικρά σε ηλικία που κάνουν πρωταθλητισμό, αυτό υπήρξε και το κίνητρο για να ασχοληθώ με την αθλητική ψυχολογία.
Όπως ακριβώς δυσκολεύτηκα εγώ να διαχειριστώ κάποια πράγματα και έπρεπε να ωθήσω τον εαυτό μου να αντεπεξέλθει και να πετύχω διακρίσεις, αυτό ήταν κάτι που συνάντησα και σε άλλους όταν ήμουν προπονήτρια”, συμπλήρωσε, ενώ αναφέρθηκε και σε διάλεξη που έδωσε πριν λίγες μέρες με την ιδιότητα της αθλητικής ψυχολόγου στο καλοκαιρινό καμπ του Α.Σ. ΑΡΗΣ:”Μίλησα στα παιδιά που συμμετείχαν στο καμπ και δοκίμασαν εκεί πολλά αθλήματα. Θα ήθελα να διατηρήσουν τον ενθουσιασμό τους και να συνεχίσουν το άθλημα που τους άρεσε περισσότερο. Είναι προτιμότερο στον ελεύθερό τους χρόνο να αθλούνται, παρά να παραμένουν συνεχώς στατικά στο σπίτι μπροστά από έναν υπολογιστή. Για την υγεία και τη σωστή ανάπτυξή τους είναι καλό τα παιδιά να είναι δραστήρια. Τους μίλησα, όπως μιλάω και στα παιδιά μου. Φάνηκε να τους ενδιαφέρει, μου έκαναν ερωτήσεις και συμμετείχαν στο διάλογο.
Ο αθλητισμός φέρνει χαρά. Αλλιώς είναι ένα παιδί να ασχολείται με τη δράση και να κατακτά κάτι με το μυαλό του, αλλά και το σώμα του. Τα οφέλη είναι πολλά, όπως ένα δυνατό σώμα. Τα παιδιά που γυμνάζονται έχουν άλλη διάθεση, πιο αισιόδοξη. Μαθαίνουν να ξεπερνούν τις δυσκολίες, να προγραμματίζουν τη ζωή τους και να βάζουν στόχους και να τους κατακτούν. Κάτι που βοηθά και στο σχολείο. Το έχω δει και σε μένα και σε παιδιά που ήμουν στο πλάι τους. Παροτρύνω γονείς και παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, όχι απαραίτητα πρωταθλητισμό. Το μήνυμα που περνάει με αυτόν τον τρόπο είναι ότι όλα γίνονται με προσπάθεια και δουλειά και δεν μας δίνεται κάτι έτοιμο”.