Συνέντευξη παραχώρησε η αθλήτρια του τμήματος πυγμαχίας του ΑΡΗ, Στέλλα Κοντούλη.
Αναλυτικά η συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα “mycampus.gr”:
Ένα ψηλό, ξανθό, ευγενικό κορίτσι με αγγελικά χαρακτηριστικά και γλυκό χαμόγελο. Αυτή είναι ηΣτέλλα Κοντούλη. Η Στέλλα που σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο ΑΠΘ (4ο έτος). Η Στέλλα, η δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια Ελλάδος στην πυγμαχία με την ομάδα του ΑΡΗ, η Στέλλα που μόλις μπει στο ring μεταμορφώνεται σε μάχιμη πυγμάχο. Η Στέλλα που έμαθε να πέφτει και να ξανασηκώνεται.
Ασχολείται από πολύ μικρή με τον αθλητισμό. Το 1,82 της την έστρεψε αρχικά στο μπάσκετ. Για τέσσερα χρόνια την κέρδισε το τένις, μέχρι να γνωρίσει την πυγμαχία 7 χρόνια πριν. Αγαπάει τη σχολή της, έχει άποψη για την επικαιρότητα και την πολιτική, πηγαίνει σε όλα τα μαθήματα και στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με το τρέξιμο (ανοιχτός δρόμος), την ποδηλασία, το κολύμπι, ταξιδεύει και κάνει jet ski. Girl Power στα καλύτερά της!
Μίλησέ μας για τη σχέση σου με τον αθλητισμό και πώς από όλα τα αθλήματα αποφάσισες να ασχοληθείς με την πυγμαχία.
“Ασχολούμαι με τον αθλητισμό από πολύ μικρή ηλικία και είναι ένα σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας μου. Ενώ έπαιζα μπάσκετ και τένις για κάποια χρόνια, ήρθε στη ζωή μου το μποξ εντελώς αναπάντεχα. Μου άρεσαν ανέκαθεν τα μαχητικά αθλήματα κι έτσι, μετά από μία προπόνηση που παρακολούθησα στην πυγμαχία της ομάδας του Άρη Θεσσαλονίκης, αποφάσισα να γραφτώ στην ακαδημία. Ξεκίνησα αμέσως τις προπονήσεις και ήδη στον πρώτο χρόνο είχα καταλάβει ότι αυτό το άθλημα θα με σημαδέψει. Λάτρεψα την αδρεναλίνη του μποξ. Όταν βρίσκομαι στο ring είμαι μόνο εγώ και η αντίπαλος και όλα τα αντανακλαστικά μου είναι σε εγρήγορση. Με τα μαχητικά αθλήματα πορώνεσαι. Έτσι, λοιπόν, έπαθα κι εγώ με το μποξ. Σύντομα μπήκα στο αγωνιστικό τμήμα και πήγαινα σε όλες τις προπονήσεις, ώσπου σταδιακά ήρθε και ο πρωταθλητισμός στην ηλικία των δεκαεφτά. Θα ήθελα να επισημάνω ότι η γυναικεία πυγμαχία έχει αναπτυχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια. Έτσι, ενώ τότε υπήρχε μόνο το πρωτάθλημα των γυναικών μόλις τα κορίτσια έκλειναν τα δεκαεφτά τους χρόνια, τώρα υπάρχουν πρωταθλήματα και μικρότερων ηλικιών. Μέχρι τώρα έχω πάρει μέρος σε τρία πρωταθλήματα. Ανακηρύχτηκα δύο φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στα 75 και στα 69 κιλά, έπειτα από σκληρή προετοιμασία. Κατέβηκα σε πολλούς αγώνες και σημείωσα αρκετές νίκες. Η πυγμαχία σύντομα έγινε η καθημερινότητά μου και η αγάπη μου!”
Αθλείσαι σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Πώς επηρεάζει αυτό την καθημερινότητά σου και τη σχέση σου με τη σχολή;
“Ο πρωταθλητισμός σίγουρα απαιτεί θυσίες και μία ζωή μακριά από καταχρήσεις. Ωστόσο, με λίγη θέληση μπορείς να προλάβεις όλα όσα σε ενδιαφέρουν. Απλά θέτεις προτεραιότητες και προσπαθείς να απέχεις από άσκοπες συνήθειες. Στο πρώτο πρωτάθλημα ήμουν Τρίτη λυκείου. Όπως γίνεται αντιληπτό πέρα από το άγχος για τις πανελλαδικές είχα και το άγχος για το πρωτάθλημα. Η πίεση ήταν αρκετή. Σκοπός μου ήταν να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό και σίγουρα ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος κι εγώ πολύ μικρή. Οι κοπέλες στην κατηγορία μου ήταν πολύ μεγαλύτερες ηλικιακά, καθώς έπαιζα στις γυναίκες. Η προετοιμασία ήταν απαιτητική. Έκανα κάθε μέρα προπονήσεις, ακολουθούσα συγκεκριμένη διατροφή για να πιάσω τα κιλά μου και είχα παράλληλα σχολείο και πολύ διάβασμα. Παρόλα αυτά, κατάφερα να τα συνδυάσω όλα, χωρίς απουσίες στο σχολείο. Τελικά, λόγω της απειρίας μου δεν μπόρεσα να βγω πρωταθλήτρια κάτι που με λύπησε ιδιαίτερα, αλλά το ξεπέρασα όταν έμαθα ότι πέρασα στη σχολή της αρεσκείας μου. Τα υπόλοιπα πρωταθλήματα με πέτυχαν στο πρώτο και δεύτερο έτος των σπουδών μου. Κι εκεί το πρόγραμμα ήταν γεμάτο. Πήγαινα στη σχολή και παρακολουθούσα όλα τα μαθήματα, ενώ είχα καθημερινά προπονήσεις αλλά και τα Σαββατοκύριακα και πολλές φορές και διπλές. Παράλληλα με τις προπονήσεις έκανα διατροφή, καθώς οι πυγμάχοι έχουν αυστηρό όριο με τα κιλά ανάλογα με την κατηγορία που βρίσκονται και πρέπει να φροντίζουν ώστε το βάρος τους να είναι σταθερό. Παρά τον καθημερινό φόρτο, μπορώ να πω ότι κατάφερνα να κάνω αρκετές εξόδους με τους καινούριους φίλους μου από τη σχολή. Έχοντας θέσει τους στόχους μου, απείχα από δραστηριότητες που με απομάκρυναν από αυτούς. Έτσι, εξοικονομούσα χρόνο για να προλαβαίνω να παρακολουθώ όλες τις πανεπιστημιακές διαλέξεις στη σχολή και να κάνω παράλληλα την προετοιμασία μου για τα πρωταθλήματα. Στον χρόνο που απέμενε προσπαθούσα να γνωρίζω άτομα από τη σχολή και να περνάω το χρόνο μου μαζί τους. Τελικά κατάφερα να αναδειχθώ πρωταθλήτρια και τις δυο φορές”.
Πώς αντιδρούν νέα άτομα που γνωρίζεις όταν μαθαίνουν ότι είσαι πρωταθλήτρια του μποξ;
“Είναι πολύ αστεία η έκφραση που παίρνει κάποιος όταν μαθαίνει ότι είμαι πυγμάχος. Όταν με ρωτούν ποιο είναι το άθλημά μου, συνήθως περιμένουν απαντήσεις όπως volley, basket ακόμη και χορό. Έτσι, όταν απαντάω ότι ασχολούμαι με το box, εκπλήσσονται. Τους φαίνεται περίεργο και παρακινδυνευμένο για γυναίκα, ενώ πολλοί εξιτάρονται. Όταν μαθαίνει κάποιος ότι είμαι δυο φορές πρωταθλήτρια στο μποξ ενθουσιάζεται και με ρωτάει αν θα πρέπει να με φοβάται. Είναι πολύ περίεργο να βλέπουν ένα κορίτσι που ασχολείται με την πυγμαχία και αυτό γιατί θεωρούν το μποξ ένα κατεξοχήν αντρικό άθλημα. Πολλοί δε γνωρίζουν ότι η πυγμαχία τα τελευταία χρόνια έχει γίνει και γυναικεία υπόθεση! Ο κόσμος νομίζει ότι η πυγμαχία απαιτεί μόνο μυϊκή δύναμη, η οποία υπερτερεί στον άντρα. Ωστόσο, απαιτεί κυρίως μυαλό, ταχύτητα, αποφασιστικότητα και μετά δύναμη. Το παράδοξο είναι πως κάποιος που εμφανισιακά δε δείχνει μάχιμος, στο ring μπορεί να είναι αήττητος και να μετατρέπεται σε σωστό αγρίμι. Έτσι και στην περίπτωσή μου ο κόσμος πάντα πέφτει έξω. Ωστόσο, δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για το μποξ και θέλουν να έρθουν να δουν αγώνες, να με στηρίξουν. Η πυγμαχία είναι πάθος, ένταση κι έκρηξη. Αυτά δεν αποκτώνται με μπράτσα αλλά με πειθαρχία, προπόνηση, θέληση και δύναμη ψυχής!”
Ποια είναι τα σημαντικότερα μαθήματα που έχεις πάρει από την πυγμαχία και τον πρωταθλητισμό γενικότερα;
“Η πυγμαχία όπως και όλα τα αθλήματα απαιτούν πειθαρχία και προσήλωση. Προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτούς και να αγωνιστείς σκληρά, ώστε να βγάλεις τον καλύτερό σου εαυτό και το 100% των δυνατοτήτων σου. Το μποξ απαιτεί μια στρατιωτική πειθαρχία. Είναι αυστηρό άθλημα και θέλει υπομονή, δύναμη ψυχής και θέληση. Πρώτα από όλα το μποξ μου έμαθε να είμαι αγωνίστρια στη ζωή. Η ζωή είναι ένα ring, ένας αγώνας που παλεύω για να υπερισχύσω και να βγω νικήτρια. Μάχομαι για να νικήσω και αν πέσω ξανασηκώνομαι για να μην βγω νοκ αουτ. Και φυσικά σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσω αλλά πόσες θα σηκωθώ και θα συνεχίσω τον αγώνα πιο έντονα και με μεγαλύτερο πάθος κι ένταση. Η πυγμαχία μου έδωσε το μεγαλύτερο δίδαγμα στη ζωή μου. Σέβομαι τον δάσκαλό μου και τον ακούω. Εκτιμώ τον αντίπαλο και του δίνω το χέρι στην αρχή και στο τέλος του αγώνα για να του δείξω ότι είμαι φίλος του. Οι προπονήσεις, ο μόχθος, ο αγώνας, η ήττα μου δίδαξαν να νικάω. Οι φωνές του δασκάλου μου που ήταν πάντα εκεί, δίπλα μου στις ήττες αλλά και στις τόσο γλυκές νίκες ήταν για εμένα μάθημα ζωής! Αυτό είναι το μποξ και αυτή είναι η ζωή!”
Περίγραψέ μας ένα 24ωρό σου που να περιλαμβάνει και προπόνηση.
“Στη διάρκεια της προετοιμασίας η ημέρα θα ήθελες να έχει περισσότερες ώρες. Η προπόνηση είναι είτε πρωινή, είτε η καθιερωμένη βραδινή, είτε διπλή. Παρακολουθώ τα μαθήματα της σχολής και το βράδυ πηγαίνω πολλές φορές κατευθείαν στο γήπεδο του Άρη. Αρκετά συχνά πηγαίνω εκεί 8.30 το βράδυ και φεύγω 12 παρά. Η προπόνηση περιλαμβάνει τρέξιμο, ενδυνάμωση με κυκλική άσκηση, σκοινάκι- βάρη, σάκους και σπάριγκ (ξύλο) που είναι και το καλύτερο κομμάτι. Άλλες φορές κάνουμε τρέξιμο το πρωί, μετά πηγαίνω στη σχολή και το βράδυ στο γήπεδο για σπάριγκ. Φυσικά, μετά την προπόνηση φροντίζω την υγιεινή μου. Οι πυγμάχοι έρχονται σε πολύ στενή επαφή μεταξύ τους και ιδρώνουν πολύ. Για αυτό ειδικά οι γυναίκες πυγμάχοι είναι απαραίτητο να φροντίζουν την υγιεινή τους”.
Ποιο είναι το πιο τρελό σου όνειρο;
“Ως φοιτήτρια πολιτικών επιστημών οραματίζομαι κάποια στιγμή να ασχοληθώ με τα κοινά και να πολιτικοποιηθώ. Θα γίνω υπουργός αθλητισμού και θα μεριμνήσω για τα μαχητικά αθλήματα που στερούνται υπουργικού ενδιαφέροντος, διαθέτοντας κονδύλια για την ανάπτυξη και βελτίωσή τους. Είναι πολύ τρελό βέβαια το όνειρο γιατί κονδύλια δεν θα υπάρχουν ούτε σε είκοσι χρόνια που θέλω να γίνω εγώ υπουργός. Δεν πειράζει, θα αρκεστώ στο να διεξάγω αγώνες πυγμαχίας για καλό σκοπό (π.χ φιλανθρωπικοί λόγοι). Είμαι και λίγο επηρεασμένη και από τον Καναδό πρωθυπουργό Τζάστιν Τρουντό είναι η αλήθεια!”
Είσαι ένα άτομο που φροντίζεις τόσο για το πνεύμα όσο και για το σώμα σου. Πώς πιστεύεις ότι αυτός ο συνδυασμός μπορεί να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο;
“Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Η άθληση βοηθάει το μυαλό ώστε να βρίσκεται σε εγρήγορση. Η άσκηση ανανεώνει το πνεύμα. Είμαι υπέρ του να υπάρχει ισορροπία. Πρέπει κανείς να βρίσκει το χρόνο να συνδυάζει τον αθλητισμό με το διάβασμα. Ο συνδυασμός και των δύο βοηθάει τον άνθρωπο να εξελιχθεί και να γίνει καλύτερος. Πρέπει κατά τη γνώμη μου να θέτει κανείς στόχους και να βάζει προτεραιότητες για να επιτύχει κατά το ήμισυ. Όταν ξοδεύεις άσκοπα τον χρόνο σου σε καταχρήσεις κι εξαρτήσεις δεν προάγεις ούτε το νου ούτε το σώμα. Εν αντιθέσει επαναπαύεσαι και συμβιβάζεσαι. Η εξέλιξη έρχεται όταν επιδίδεσαι σε ενασχολήσεις που είναι δημιουργικές και σε αναβαθμίζουν. Ο αθλητισμός είναι μια τέτοια ενασχόληση που βοηθάει και το διάβασμα να γίνει πιο εύκολα, με καθαρό μυαλό. Η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση πνεύματος και σώματος κάνουν τον άνθρωπο καλύτερο”.
Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις στις υπόλοιπες κοπέλες για τη στάση ζωής που σε κρατά σε τόσο καλή φόρμα τόσο σωματικά όσο και ψυχικά;
“Το μήνυμα που θέλω να περάσω στις υπόλοιπες κοπέλες είναι να προσπαθούν να δραστηριοποιούνται τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Να μην αποφεύγουν την άθληση αλλά να την μετατρέψουν σε στάση ζωής. Με τον αθλητισμό βελτιώνεται η ποιότητα ζωής και η διάθεση! Και φυσικά ως γυναίκα πυγμάχος θέλω να παροτρύνω τις γυναίκες να ασχολούνται με τα μαχητικά αθλήματα και να μη τα φοβούνται. Η πυγμαχία είναι ένα άθλημα που στη σημερινή εποχή έχει μεγάλη απήχηση λόγω της εγκληματικότητας, κακοποίησης των γυναικών και της βίας στις ενδοοικογενειακές σχέσεις. Οι γυναίκες πρέπει να είναι μάχιμες, ώστε να έχουν αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό τους. Έτσι μαθαίνουν να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις. Οι γυναίκες έχουμε δύναμη και κότσια και μπορούμε αν το θελήσουμε και ξεπεράσουμε τους αρχικούς μας φόβους και ενστάσεις και να διακριθούμε ακόμη και σε ένα κατεξοχήν όπως λέγεται αντρικό άθλημα. Αρκεί να πιστέψουμε σε εμάς! Πρέπει να είμαστε αγωνίστριες και να ξεπερνάμε τις δυσκολίες, να παλεύουμε και να νικάμε! Γιατί πολλοί είναι αυτοί που θα σε αμφισβητήσουν όμως δεν πρέπει να πτοηθείς αλλά να συνεχίσεις την πορεία που εσύ χάραξες. Η ζωή είναι σαν ring. Παλεύεις και νικάς. Πέφτεις και ξανασηκώνεσαι! Αυτό διδάσκει η πυγμαχία και αυτό θέλω να σας περάσω. Keep going!”.