Στους εκπροσώπους του Τύπου μίλησε ο παλαίμαχος άσσος των «κίτρινων», στο πλαίσιο του χθεσινού αγώνα με την Θύελλα Φιλώτα
Την στιγμή που θα νιώσει ξανά το χειροκρότημα του κόσμου περιμένει ο Νίκος Κυζερίδης, όπως δήλωσε στις χθεσινές του δηλώσεις στους εκπροσώπους του Τύπου, στην ανάπαυλα του αγώνα με την Θύελλα Φιλώτα.
Ο παλαίμαχος άσσος της ομάδας χαρακτήρισε και πάλι τον ΑΡΗ ως την δεύτερη οικογένεια του και φυσικά δεν θα μπορούσε να μην θυμηθεί, μεταξύ άλλων, το τέρμα που σημείωσε απέναντι στην Σερβέτ, μη μπορώντας να συγκρατήσει τα δάκρυα του, για τα όσα νιώθει το τελευταίο διάστημα.
«Τα συναισθήματα που νιώθω, είναι ανεπανάληπτα. Η αγάπη του κόσμου, είναι αυτή που με κρατάει. Επαιξα σχεδόν έξι χρόνια στον Αρη. Είναι η δεύτερη οικογένειά μου. Δεν έφυγα με τον καλύτερο τρόπο, αλλά δε θέλω να γυρίσω στα περασμένα. Εχω μάθει στη ζωή μου ότι πρέπει να δίνεις και να παίρνεις αγάπη και το έχω εισπράξει. Είναι εικόνα που έχω μεταφέρει και στην οικογένειά μου και τα παιδιά μου, παρά το γεγονός ότι πέρασαν δύσκολες στιγμές. Τους έχω πει να αγαπούν και να υποστηρίζουν τον σύλλογο. Περάσαμε τόσα εδώ. Ο Αρης, όσο ζω, θα είναι οικογένειά μου», είπε ο Κυζερίδης αρχικά όσον αφορά τον ΑΡΗ, αναφερόμενος πιο συγκεκριμένα στο σημερινό φιλικό.
«Είναι ξεχωριστή στιγμή, γιατί μου δίνεται η δυνατότητα να ξαναφορέσω τη φανέλα του Αρη, να περπατήσω στο χορτάρι και να νιώσω το χειροκρότημα του κόσμου. Οπως είπα, εδώ είναι το δεύτερο σπίτι μου, μετά την οικογένειά μου και έζησα πολλά. Εχω πετάξει τις κακές στιγμές, τις έχω σβήσει από τη μνήμη μου και δεν τις θυμάμαι. Στην καρδιά μου έχω κρατήσει τις καλές αναμνήσεις. Αυτό λέω και στα παιδιά μου. Υπήρχαν καλά χρόνια, που φάγαμε ψωμί από τον ΑΡΗ. Και αυτό, δεν πρέπει να το ξεχνάμε.
Μπορεί να μην ήμουν ο σούπερ παίκτης, αλλά τέτοια αγάπη σπάνια την κερδίζουν κάποιοι άνθρωποι. Πλέον, έχω καταλάβει ποιος είμαι ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής. Εκτιμώ όλη την αγάπη, το σεβασμό και την αγκαλιά που έχω δεχθεί».
Οπως ήταν φυσικό, η κουβέντα πήγε και στις στιγμές που έζησε με τον ΑΡΗ, ξεχωρίζοντας το γκολ απέναντι στην Σερβέτ. «Πέτυχα σημαντικά γκολ σε ντέρμπι και σε καταστάσεις που με έκαναν να ενθουσιαστώ. Οι περισσότεροι θυμούνται το παιχνίδι με τη Σερβέτ στη Γενεύη και νομίζω ότι αυτό είναι και η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου. Το γκολ, ο πανηγυρισμός στα κάγκελα, ήταν το αποκορύφωμα. Εχω πάθει κάτι σαν αμνησία και το μυαλό μου έχει μείνει εκεί. Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο τώρα. Ο αγώνας εκείνος και ο γυρισμός στο αεροδρόμιο είναι αδύνατον να ξεχαστούν».