Η ανωτερότητα του ΑΡΗ, η διαφορά που αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο και ο κίνδυνος της χαλάρωσης.
Τα χθεσινά αποτελέσματα και οι νέες απώλειες για Δόξα και Καβάλα που έχουν μείνει πλέον εννιά και δέκα βαθμούς ενισχύουν την πεποίθηση ότι η φετινή σεζόν θα ολοκληρωθεί… αβρόχοις ποσίν. Οι κίτρινοι, με εξαίρεση τον Νέστο που αντέχει ακόμη και είναι στο -7 δεν έχουν αντίπαλο και ο στόχος πλέον αφού θεμελιώθηκε μια σεβαστή διαφορά είναι αυτή να αυξάνεται σταδιακά κι άλλο και αν είναι εφικτό, ως τη διακοπή των Χριστουγέννων να έχει φτάσει κοντά στους 15 βαθμούς.
O μοναδικός αντίπαλος του ΑΡΗ από εδώ και στο εξής θα είναι μόνο ο κακός του εαυτός. Τυχόν επανάπαυση χαλαρότητα που ενδέχεται να εμφανιστεί όσο αυξάνεται η διαφορά. Να πάρουν δηλαδή επιπόλαια κάποιο παιχνίδι οι παίκτες του ΑΡΗ μη νιώθοντας πια, άμεση απειλή. Έχει τα καλά του αλλά και τα κακά του το μαξιλαράκι ασφαλείας.
Εδώ είναι που έρχεται και… κολλάει ο Νίκος Αναστόπουλος. Να προλάβει τυχόν φαινόμενα χαλάρωσης. Ανακατεύοντας την τράπουλα όπου χρειάζεται, μοιράζοντας τον χρόνο, δίνοντας ευκαιρίες ώστε να κρατήσει το ενδιαφέρον σε υψηλό επίπεδο.