Μια ταχύτητα πιο γρήγορος, ο απλός Τάτος, ο πληθωρικός Ρόβας και η μόνιμη απειλή που λέγεται Ντούνης.
Για τον κόσμο αυτό που μετράει, που έχει σημασία και στο τέλος μένει είναι οι βαθμοί. Από αυτή την άποψη ο ΑΡΗΣ παίρνει καλό βαθμό αφού έστω και αν τα χρειάστηκε, στο τέλος κατέκτησε τη νίκη προθέτοντας ακόμη τρεις βαθμούς στο σακκούλι. Οι προπονητές όμως, μετά από κάθε παιχνίδι συνηθίζουν να στέκονται και στα επιμέρους. Να αναλύουν το 90λεπτο και να βρίσκουν κέρδη κια ζημιές.
Ο Νίκος Αναστόπουλος και οι συνεργάτες του είδαν προχθές με ικανοποίηση κάτι που ζητούν και θέλουν να βλέπουν επιτακτικά από την ομάδα τους. Να παίζει πιο γρήγορα, όποτε της το επιτρέπει ο αγωνιστικός χώρος και τα φάουλ των αντιπάλων. Στο Σιδηρόκαστρο, για πρώτη φορά ίσως, οι κίτρινοι ήταν μια ταχύτητα πιο πάνω στο παιχνίδι τους και αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ανδρέας Τάτος έκανε ίσως το καλύτερό του φετινό παιχνίδι. Εδινε την μπάλα με τη μια μοιράζοντας σωστά καιι γρήγορα το παιχνίδι με συνέπεια να δημιουργηθούν περισσότερες ευκαιρίες.
Απο κοντά και ο Βασίλης Ρόβας που ήταν το δεύτερο κέρδος της αναμέτρησης. Ο έμπειρος μέσος ήταν σχεδόν αλάνθαστος και έκανε με διαφορά το καλύτερό του 90λεπτο. Ιδανικός κόφτης αλλά και με συμμετοχή στο επιθετικό κομμάτι (είχε και δοκάρι). Εμφάνιση παρακαταθήκη για το μέλλον. Στα θετικά επίσης καταγράφεται η συμμετοχή του Μάρκου Ντούνη σχεδόν σε ό, τι καλό γίνεται μεσοεπιθετικά για τον ΑΡΗ. Ο 23χρονος παίκτης είναι μια μόνιμη απειλή για την αντίπαλη άμυνα, καθώς όχι μόνο δημιουργεί για τους συμπαίκτες του αλλά και εκτελεί (ας όψεται ο βοηθός που του ακύρωσε πεντακάθαρο γκολ).
Όσο για τα αρνητικά; Αυτά συνοψίζονται σε κάποια ατομικά λάθη από τα οποία προήλθαν τα δυο γκολ των Σερρών. Μια κακή εκτίμηση του αλάνθαστου μέχρι προχθές Μελισσά στο πρώτο γκολ και μια επιπόλαιη επιστροφή της μπάλας στο δεύτερο γκολ. Γιατί κατά τα άλλα γκολ από οργανωμένη επίθεση του αντιπάλου ο ΑΡΗΣ δύσκολα δέχεται…