Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Συνομοσπονδίας, Μισέλ Πλατινί, δήλωσε απόλυτα ικανοποιημένος από την επιβολή καθολικής απαγόρευσης στην πρακτική της ιδιοκτησίας δικαιωμάτων παικτών από μάνατζερ και επενδυτές.
Το Third Party Ownership (TPO) είναι ένα σύστημα που ξεκίνησε από τη Λατινική Αμερική και κυρίως τις Αργεντινή καιΒραζιλία, με τις ομάδες να βάζουν στα ταμεία τους χρήματα πουλώντας μερίδιο από τα δικαιώματα των ποδοσφαιριστών σε εκτός ποδοσφαίρου επενδυτές, οι οποίοι και καρπώνονταν το αντίστοιχο ποσοστό επί του αντιτίμου της όποιας μελλοντικής μετεγγραφής των εν λόγω παικτών.
Η πρακτική αυτή έφτασε και στην ευρωπαϊκό ήπειρο και έγινε πολύ συνηθισμένη στις ποδοσφαιρικές αγορές της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Η Παγκόσμια Ομοσπονδία ήταν εντελώς αντίθετη με όλο αυτό και με πρόσφατη απόφασή της επέβαλε καθολική απαγόρευση από την 1η Μαΐου.
Ο Μισέλ Πλατινί, ισχυρός άνδρας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, επίσης ανήκει στην πλευρά των πολέμιων του TPO, κάτι που επιβεβαίωσε και σε σημερινή (16/3) του βίντεο-συνέντευξη, χαρακτηρίζοντας μάλιστα αυτή την πρακτική ως ποδοσφαιρικό σκλαβοπάζαρο.
«Πίεσα πάρα πολύ τη ΦΙΦΑ να σταματήσει την ιδιοκτησία παικτών από τρίτους», απάντησε ο Πλατινί σε ερώτηση που του έθεσε ο προπονητής της ΠΣΖ και παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Λοράν Μπλανκ. «Είναι ντροπή να βλέπουμε ποδοσφαιριστές των οποίων το ένα χέρι (εννοώντας ένα ποσοστό των δικαιωμάτων) να ανήκει σε ένα επιχειρηματία, το ένα πόδι σε ένα επενδυτικό fund που δε γνωρίζουμε ούτε που βρίσκεται και το άλλο πόδι σε έναν τρίτο άνθρωπο.
Είναι πραγματικά ντροπιαστικό και αυτού του τύπου η σκλαβιά ανήκει στο παρελθόν.
Σίγουρα μας ενδιαφέρει να βρίσκουμε τρόπους να εισέρχονται στο ποδόσφαιρο περισσότερα χρήματα και είναι γεγονός πως όλοι κερδίζουν από τέτοιες μετεγγραφές. Ωστόσο, με αυτό το σύστημα κομμάτι των χρημάτων καταλήγει σε τσέπες έκτος του αθλήματος, που ούτε ξέρουμε σε ποιον ανήκουν».
Ισπανική και Πορτογαλική Λίγκα κατέθεσαν νομική προσφυγή στην Κομισιόν εναντίον της απαγόρευσης, υπερτονίζοντας πως ήταν ένας τρόπος ενδυνάμωσης των οικονομικά ασθενέστερων συλλόγων, που έβρισκαν τα απαραίτητα κεφάλαια για να διατηρούν στις τάξεις τους ή να αποκτούν σπουδαία ποδοσφαιρικά ταλέντα, που υπό τις κανονικές συνθήκες θα κατέληγαν στις μεγάλες και πλούσιες ομάδες. Κάθετα αντίθετος με την επιβολή απαγόρευσης είναι και ο σούπερ ατζέντης της ποδοσφαιρικής βιομηχανίας, Χόρχε Μέντες, ο οποίος τη χαρακτήρισε «παράνομη, απολύτως παράνομη».
Από την άλλη πλευρά, ο Πλατινί είναι ενθουσιασμένος με αυτή την εξέλιξη. «Δεν το θεωρώ ούτε καν περίπλοκο ερώτημα», είπε. «Εγώ συμμετείχα σε απεργία το 1972 με σκοπό να μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να μένει ελεύθερος, να ανήκει στον εαυτό του. Έφτασε η ώρα ο κόσμος του ποδοσφαίρου να ξυπνήσει και τα χρήματα που μπαίνουν στο ποδόσφαιρο να μένουν στο σπορ και να μην εξαφανίζονται».