Ο Νίκος Χρηστίδης που θυμούνται οι παλιοί και πρέπει να μάθουν οι νέοι
Πάντα όταν φεύγεις από κάπου παρά τη θέληση σου, η επιστροφή -αν και όποτε αυτή γίνει- είναι πιο γλυκιά από το συνηθισμένο. Λίγο το αίσθημα της δικαίωσης, λίγο η νοσταλγία που έγινε «καρκίνος» μέσα σου για τόσο καιρό, σε κάνουν να νιώθεις πολλές φορές μία αγχωτική αλλά συνάμα όμορφη ταχυκαρδία.
Αυτήν λογικά ένιωσε χτες και ο Νίκος Χρηστίδης. Κι αν πάλι όχι, σίγουρα όταν η επιστροφή του μετά από 39 ολόκληρα χρόνια στο… σπίτι τού επισημοποιήθηκε, θα κοίταξε ψηλά και θα ευχαρίστησε τον Θεό για αυτό το δώρο που του έκανε έστω και τώρα. Μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες υπομονής. Για μία αδικία που έστω και τώρα, έπειτα από 42 χρόνια, αποκαταστάθηκε.
Στο άκουσμα αυτής της είδησης, θα ψαχτείς, θα ρωτήσεις και θα ανοίξεις αρχεία -δικά σου και όχι μόνο- για να δεις ποιος ήταν τελικά ο Νίκος Χρηστίδης. Αν τα ξέρεις, τα εμπεδώνεις. Αν πάλι όχι, υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα να μάθεις, για έναν από τους κορυφαίους πορτιέρο της Ελλάδας και τον κορυφαίο φυσικά που ανέδειξε ο ΑΡΗΣ…
Το παιδί του… πολέμου
Περίπου την ίδια ώρα που οι Ελληνες αντάρτες αιφνιδίαζαν την 4η Μεραρχία των SS στην περίφημη μάχη του Βελεστινού, ερχόταν στη ζωή ο Νίκος Χρηστίδης Στις 2 Αυγούστου του 1944, τρεις μήνες πριν την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων από την Ελλάδα.
Παρολίγο στον ΠΑΟΚ
Από μικρός ο Χρηστίδης ήταν θερμός υποστηρικτής του ΑΡΗ, λίγο έλειψε όμως να καταλήξει στον ΠΑΟΚ, σε μία κίνηση που αν γινόταν, θα άλλαζε το ρου της ιστορίας. Ο τότε προπονητής του “Δικεφάλου”, ο Αυστριακός Βίλλυ Σέβτσικ, γνωστός για την συνήθεια του να επενδύει σε νέα παιδιά, δοκίμασε τον Χρηστίδη και ζήτησε να ενταχθεί στις ακαδημίες της ομάδας, τα τσικό όπως λέγονταν τότε. Φήμες και… μύθοι λένε πως εκείνη την στιγμή ο φροντιστής του ΠΑΟΚ… βαριόταν να σηκωθεί, για αυτό και το δελτίο του δεν βγήκε ποτέ.
1956: Οταν ξεκίνησαν όλα
Στα τσικό του ΠΑΟΚ μπορεί να μην εντάχθηκε, γράφτηκε όμως σε εκείνα του ΑΡΗ το 1956, ανοίγοντας έναν κεφάλαιο στην ζωή του, το οποίο ούτε ο ίδιος περίμενε τότε το πως θα εξελιχθεί. Το 1958 με εισήγηση του Μάκη Νάτση έβγαλε δελτίο στην ομάδα. Τρία χρόνια αργότερα, θα έκανε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα. Ηταν στις 14 Μαΐου του 1961 , όταν αγωνίστηκε στην εκτός έδρας ήττα από τον Παναιγιάλειο με 0-1, λόγω τραυματισμού του βασικού τερματοφύλακα της ομάδας.
Η καθιέρωση και το βράδυ του Καυτατζογλείου
Ο Χρηστίδης δεν άργησε πολύ να γίνει βασικός τερματοφύλακας του ΑΡΗ, κρατώντας αυτή τη θέση μέχρι το 1973. Κορυφαία στιγμή φυσικά στην παρουσία του στον σύλλογο, η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 1970 απέναντι στον ΠΑΟΚ, όντας μέλος εκείνης της “χρυσής” ομάδας.
30 Δεκεμβρίου 1973: Το ματς με τον Ολυμπιακό και η απόφαση Καμπάνη
Μία κακή εμφάνιση και η απόφαση του Νίκου Καμπάνη, αποτέλεσαν την αρχή του τέλους για την παρουσία του Χρηστίδη στον ΑΡΗ. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1973, ο ΑΡΗΣ έπαιζε στο γήπεδο Χαριλάου με τον Ολυμπιακό. Οταν ο Κρητικόπουλος έκανε το 1-3 μετά από λάθος έξοδο του Χρηστίδη, ο πρόεδρος του ΑΡΗ έδωσε εντολή να περάσει ο Παπαφλωράτος στη θέση του. Την εντολή ανέλαβε να εκτελέσει ο φροντιστής, με τον προπονητή των “κίτρινων”, Μπράνκο Στάνκοβιτς να κοιτάζει σαστισμένος τι γίνεται, ωστόσο ήταν από εκείνους που κατέθεσαν εναντίον, ίσως και… αναγκαστικά. Ακολούθησαν άλλα δύο γκολ στο παιχνίδι, από τους Λοσάντα και Σπυρίδωνα για το τελικό 2-4.
Την επόμενη μέρα το διοικητικό συμβούλιο της ομάδας συνεδρίασε έκτακτα και αποφάσισε την δια βίου τιμωρία του παίκτη με την κατηγορία της δωροδοκίας! Η υπόθεση είχε συνταράξει τότε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα. Η ΕΠΟ επικύρωσε την συγκεκριμένη απόφαση, η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού τον επέβαλλε τριετή αποκλεισμό από κάθε αθλητική δραστηριότητα, δικαιώθηκε όμως τελικά από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Μάλιστα την περίοδο που εκδικαζόταν η υπόθεση στο “ΣτΕ”, βρέθηκε για τέσσερις μήνες στον Καναδά, όπου αγωνίστηκε στον Ομηρο.
Η περιθωριοποίηση
Ο Χρηστίδης δικαιώθηκε, αλλά στον ΑΡΗ βασικός δεν έπαιξε ξανά, παρά μόνο ένα 90λεπτο την τελευταία του χρονιά και άλλα 40 λεπτά ως αλλαγή στην προηγούμενη. Μάλιστα σε εκείνο το παιχνίδι, όταν ο Καμπάνης τον είδε να μπαίνει, φήμες λένε πως σηκώθηκε και έφυγε από το γήπεδο.
Το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚ και η επιλογή της ΑΕΚ
Το 1976 ήταν η χρονιά της αποχώρησης του από τον ΑΡΗ, στον οποίο αν και δεν έπαιζε, συμπεριφερόταν ως επαγγελματίας. Ο ΠΑΟΚ είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για την απόκτηση του, ο Χρηστίδης όμως κατέληξε στην ΑΕΚ έναντι 1,1 εκατ. δραχμών, βάζοντας έτσι τέλος στην 15χρονη παρουσία του στον ΑΡΗ, με τον οποίο πραγματοποίησε 264 εμφανίσεις. Στην Ενωση αγωνίστηκε για έξι χρόνια, κατέκτησε το νταμπλ το 1978, το πρωτάθλημα το 1979, ενώ όλοι θυμούνται την εμφάνιση του στον προημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων με την ΚΠΡ το 1977 και τα δύο πέναλτι που απέκρουσε. Το 1982 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, σε ηλικία 38 ετών.
Κεφάλαιο Εθνική
Ο Χρηστίδης φόρεσε την φανέλα της Εθνικής από το 1964 μέχρι το 1978 με 26 εμφανίσεις και μαζί με τον Τάκη Οικονομόπουλο θεωρούνται οι δύο πρώτοι μεγάλοι τερματοφύλακες που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο, στην ελίτ του οποίου συγκαταλέγεται βέβαια ακόμη και τώρα.
Η πορεία στους πάγκους
Προπόνησε αρκετές επαρχιακές ομάδες, ενώ πέρασε και από τις Εθνικές. Πρώτα από την Ελπίδων ως βοηθός, ρόλο που είχε και στην Ανδρών επί Βασίλη Δανιήλ. Κάθισε στον πάγκο ως πρώτος προπονητής, στο εκτός έδρας 0-0 με την Ρωσία το 2001, πριν αναλάβει ο Οτο Ρεχάγκελ.
Παίκτης… εγκεφαλικός
Ο Χρηστίδης όσο έπαιξε ποδόσφαιρο, δεν άφηνε τίποτα στην τύχη. Για αυτό και όπως έχει πει ο ίδιος, ήταν… εγκεφαλικός παίκτης. Επαιζε με το μυαλό και όχι με το ένστικτο.
Ο δικός του ΑΡΗΣ
Μπορεί να κατάφερε μεγάλα πράγματα με την φανέλα της ΑΕΚ, ανέκαθεν όμως δήλωνε οπαδός του ΑΡΗ. Του δικού του όμως ΑΡΗ, αυτού όπως τον φαντάζεται ο ίδιος και τον υποστηρίζει με θέρμη μέχρι σήμερα. Μέχρι να δει το όραμα του, να γίνεται πραγματικότητα…