Τα λόγια του 90χρονου πρώην προέδρου του ΑΡΗ Γιάννη Χολέβα στην εφημερίδα «Goal», του παλαιότερου εν ζωή διοικητικού παράγοντα των «κίτρινων» αποτυπώνουν μια εικόνα που ίσως κανείς δεν περίμενε πως θα παρουσίαζε ο σύλλογος 100 χρόνια μετά την ίδρυση του.
“Αυτός ο σύλλογος έχει περάσει πολλά στο πέρασμα των χρόνων, έχω την εντύπωση όμως ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν συσσωρευτεί τόσα πολλά προβλήματα σε αγωνιστικό, διοικητικό, οικονομικό επίπεδο ή ακόμη και σε επίπεδο σχέσεων μέσα στον ίδιο τον σύλλογο”.
Τα λόγια του 90χρονου πρώην προέδρου του ΑΡΗ Γιάννη Χολέβα στην εφημερίδα «Goal», του παλαιότερου εν ζωή διοικητικού παράγοντα των «κίτρινων» αποτυπώνουν μια εικόνα που ίσως κανείς δεν περίμενε πως θα παρουσίαζε ο σύλλογος 100 χρόνια μετά την ίδρυση του.
Ο Χολέβας γεννήθηκε το 1924 στην Θεσσαλονίκη, γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, σπούδασε νομικά και έκανε καριέρα ως Ακαδημαϊκός, υπήρξε καθηγητής στην Ανωτάτη Βιομηχανική Θεσσαλονίκης, πρύτανης στην Ανωτάτη Βιομηχανική Πειραιώς, έχοντας μεταξύ άλλων να επιδείξει και μεγάλο συγγραφικό έργο.
Ανέλαβε την προεδρία του Άρη την σεζόν 1959-60 με την στήριξη του Ν. Καμπάνη και επανήλθε στην προεδρία την περίοδο 1963-64. Το 2001 τιμήθηκε για την προσφορά του από τους βετεράνους ποδοσφαιριστές του Άρη.
«Αν και ζω στην Αθήνα, παρακολουθώ τις εξελίξεις, διαβάζω τον αθλητικό Τύπο και βλέπω σχεδόν όλα τα ματς του ΑΡΗ. Αυτό που συμβαίνει στην αγαπημένη μου ομάδα με έχει εξουθενώσει , με έχει εξοντώσει ψυχολογικά. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορεί να βγει από αυτό το αδιέξοδο. Κάθομαι και σκέφτομαι και λέω: Είχαμε και εμείς εκείνα τα χρόνια τις κόντρες μας, τις διαφωνίες μας. Μαλώναμε όχι στο σημείο όμως του να μισούμε ο ένας τον άλλο…
Μαθαίνω όλα αυτά για κακοδιαχείριση. Η εντιμότητα για εμάς ήταν κάτι κάτι αδιαπραγμάτευτο. Η πρώτη φορά που παρακολούθησα τον ΑΡΗ ήταν το 1929 σε ηλικία 5 ετών. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου, έχω περάσει αμέτρητα Χριστούγεννα , γιορτές και αργίες στα γήπεδα ως παράγοντας γιατί τότε αυτές τις περιόδους των εορτών δίναμε φιλικά παιχνίδια με ξένες ομάδες.
Ποτέ δεν θυμάμαι να έχουμε ξεκινήσει τόσο άσχημα όπως φέτος το πρωτάθλημα. Ποτέ δεν θυμάμαι ο Άρης να είναι υποψήφιος για υποβιβασμό πριν καν να τελειώσει ο πρώτος γύρος… Ακόμη είναι στο μυαλό μου εκείνη η ήττα με 0-2 από την Καλλονή στην 2η κιόλας αγωνιστική του πρωταθλήματος. Μόνο αν το ζούσατε θα μπορούσατε να καταλάβετε πόσο μεγάλο σεβασμό έτρεφαν για τον ΑΡΗ οι αντίπαλοι του κυρίως στην Αθήνα».
Για το αύριο του ΑΡΗ λέει:»Πρέπει να ασχοληθούν ξανά με την ομάδα παράγοντες με κύρος, άνθρωποι πετυχημένοι οικονομικά και κοινωνικά. Ξέρω πώς τα χρόνια άλλαξαν. Στην εποχή μου όχι μόνο δεν υπήρχε δυνατότητα πληρωμής στους παίκτες αλλά έπλεναν τις φανέλες στο σπίτι τους οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές μετά τα ματς και τις προπονήσεις. Σήμερα υπάρχει έλλειμμα παραγόντων. Ο κόσμος είναι εκεί, δείχνει την αγάπη του.
Πώς να σβήσουν 100 χρόνια ιστορίας ; Ο δρόμος που έχει να διανύσει ο ΑΡΗΣ είναι ανηφορικός, χρειάζεται ένα σχέδιο, Εύχομαι ο σύλλογος της καρδιάς μας γρήγορα να ξαναβρεί τον δρόμο της Δόξας που του αξίζει».