Για τον ΑΡΗ ο αγώνας με το Μεσολόγγι ήταν "τελικός". Και για να κερδίσεις τέτοια ματς, δε χρειάζεται μόνο τακτική, αλλά και ψυχή. Η ομάδα του Σάββα Καμπερίδη την είχε χθες (23/1) και με το παραπάνω.
Το πάθος και η ενέργεια που έβγαλαν οι “κιτρινόμαυροι” ήταν βασική αιτία για το αναπάντεχο για τους περισσότερους 77-48. Το έβλεπες σε κάθε φάση ότι τη νίκη την ήθελαν όσο τίποτα άλλο. Σε κάθε κατοχή, σε κάθε άμυνα, ακόμα και όταν η διαφορά ήταν μεγάλη. Το 0-5 που μετρούσε η ομάδα στα τελευταία ματς και ο συνολικός απολογισμός του 3-8 στον πρώτο γύρο αλλά και το γεγονός ότι αντιμετώπιζαν μία ομάδα που αν κέρδιζε χθες θα τους έκανε τεράστια ζημιά, χτύπησαν όχι “καμπανάκι”, αλλά… συναγερμό.
Η φλόγα που είχε ο ΑΡΗΣ χθες αποτυπώθηκε σε μία φάση του δευτέρου ημιχρόνου. Εκεί που ο ΑΡΗΣ κέρδιζε με μεγάλη διαφορά και ο Τζαμάλ Σούλερ κόντεψε να πέσει στο τραπέζι της γραμματείας για να βγάλει μία άμυνα, περνώντας μπροστά από τον πάγκο της ομάδας. Όλος ο πάγκος σηκώθηκε και πανηγύρισε με τον Αμερικανό αυτήν την άμυνα, με πρώτο τον Καμπερίδη. Τόσο πολύ το ήθελε χθες ο ΑΡΗΣ.
Το πάθος και η ενέργεια που έβγαλε η ομάδα τη βοήθησε να τηρήσει πιστά και το πλάνο της. Το Μεσολόγγι έπαιζε με ένα ροτέισον πέντε ξένων και κάποιων Ελλήνων που είναι περισσότερο ρολίστες. Το πρώτο “πρέπει» ήταν ο περιορισμός των Λόρενς και Γκότσερ. Οι “κιτρινόμαυροι» πήραν άριστα σ’ αυτό το κομμάτι και αυτός ήταν ο θεμέλιος λίθος για την άνετη νίκη.
Η σπίθα που είχαν οι παίκτες είναι το ζητούμενο και για τη συνέχεια. Αν ο ΑΡΗΣ βγάλει τα στοιχεία αυτά και στα επόμενα ματς, τα οποία αναμένονται πιο δύσκολα, θα μπορέσει να κάνει τις νίκες που θέλει για να μην αγχωθεί αναφορικά με την επιβίωσή του.