Σε σπαζοκεφαλιά για τον 45χρονο τεχνικό εξελίσσονται τα προβλήματα στην άμυνα, η αδυναμία των χαφ να παράξουν παιχνίδι και οι λιγοστές επιλογές στο σκοράρισμα.
Μετά από τρεις μήνες στην ομάδα ο Ζοραν Μιλίνκοβιτς δεν έχει καταφέρει να βρει το αντίδοτο σε τρεις συγκεκριμένες αγωνιστικές αδυναμίες. Ποιες είναι αυτές;
1) Η ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ
Σε συνήθεια που έγινε… λατρεία εξελίσσεται για τον φετινό ΑΡΗ η «παιδική ασθένεια» των… αστείων γκολ που δέχεται η άμυνα της ομάδας. Τα χειρότερο όλων είναι ότι από τα 24 γκολ τα περισσότερα είναι απόρροια ατομικών λαθών. Το ακόμη πιο χειρότερο; Ότι αρνητικός πρωταγωνιστικής σε αρκετά από αυτά είναι ο πιο έμπειρος αμυντικός, ο Ρούμπεν Πουλίδο και όχι ο κατά συνθήκη στόπερ Ελσνερ και ο Κύργιας που μοιράζονται τα παιχνίδια. Στις πτέρυγες το ροτέισον συνεχίζεται, ειδικά στα αριστερά με τους Τσουμάνη και Μαργαρίτη. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι περισσότερο ομαδικό, παρά ατομικό.
2) ΜΕΣΑΙΑ ΓΡΑΜΜΗ ΧΩΡΙΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑ
Ο ΑΡΗΣ δέχεται εύκολα το γκολ αλλά το ίδιο δύσκολα το πετυχαίνει κιόλας. Η μεγαλύτερη αδυναμία του φετινού ΑΡΗ στον άξονα είναι ότι πλην του Τάτου, σχεδόν κανείς άλλος δεν διαθέτει δημιουργικές ικανότητες. Είναι καλοί στο να κόβουν αλλά μένουν μετεξεταστέοι στο Box to Box παιχνίδι και στο να πατούν περιοχή. Το πρόβλημα του έγινε μεγαλύτερο από τη στιγμή που τραυματίστηκε ο Γιάννης Παπαδόπουλος και ο Βασίλης Τριανταφυλλάκος. Έκτοτε πλην του Ηρακλή που αποτελεί την μοναδική σταθερά, ο Μιλίνκοβιτς ψάχνει το αντίδοτο πότε με τον Οικονομόπουλο και πότε με τον Νταμαρλή ως παρτενέρ του Τάτου. Αγνωστο πάντως γιατί αφού υστερεί στο κομμάτι της δημιουργίας, ο σέρβος τεχνικός δεν έχει δώσει χρόνο συμμετοχής στα τελευταία παιχνίδια στον Σουνά. Φάρμακο οι κίτρινοι θα αναζητήσουν στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
3) ΣΚΟΡΑΡΙΣΜΑ
Η τοποθέτηση του Νταβίντ Αγκάνθο στο ψυγείο έχει μειώσει τις επιθετικές λύσεις του Ζοραν Μιλίνκοβιτς. Ο Ουντότζι αποτελεί μέχρι στιγμής τον πιο παραγωγικό παίκτη αλλά η συνέπεια που επέδειξε στο σκοράρισμα δεν φτάνει. Ο ΑΡΗΣ θα χρειαστεί κι άλλες λύσεις, όπως από τον Μανιά που όσο παίρνει παιχνίδια πατάει καλύτερα στο γήπεδο και φυσικά τον Αγγελούδη που όμως είναι απελπιστικά μόνος του στην κορυφή της επίθεσης.