Οι αιτίες για τις οποίες οι κίιτρινοι βρίσκονται και πάλι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.
Για τον λάθος αγωνιστικό σχεδιασμό του καλοκαιριού με την επιλογή Μούτα και τις συνακόλουθες επιλογές παικτών τα έχουμε πειε αρκετές φορές καιι δεν προσθέτουμε κάτι να τα επαναλαμβάνουμε μετά από κάθε στραβό αποτέλεσμα. Τα λάθη βαρύνουν τους ίδιους και αυτούς που τους επέλεξαν. Σήμερα θα επιχειρήσουμε μια καθαρά αγωνιστική καταγραφή των αδυναμιών του ΑΡΗ που τον έχουν φέρει και πάλι με την πλάτη στον τοίχο.
Εχουμε και λέμε λοιπόν:
Ανεκμετάλλευτη έδρα: Συμπληρώνουμε αισίως το 1/3 του πρωταθλήματος αλλά η λέξη εντός έδρας νίκη παραμένει άγνωστη για τον Αρη. Το άσχημο μάλιστα είναι ότι από τα πέντε παιχνίδια που έχει δώσει στο Βικελίδης, τα δυο είναι με τους νεοφώτιστους και τα άλλα δυο με βατούς αντιπάλους. Συνολική συγκομιδή, τρεις ήττες και δυο ισοπαλίες.
Πρόβλημα στον άξονα: Η αποχώρηση των Παπαστεριανού και Κοέλιο δεν αναπληρώθηκε, αφού ο Ελσνερ που αποκτήθηκε για την θέση αυτή παίζει πλέον στόπερ ενώ και ο Γιάννης Παπαδόπουλος δεν έχει καταφέρει να ανταποκριθεί παρότι ήρθε με μεγάλες προσδοκίες.
Γκολ με το ζόρι: Δεν χρειάζονται καν οι αριθμοί (μόλις έξι γκολ σε 11 ματς) για να αποδειχθεί ότι ο Αρης έχει τεράστιο επιθετικό πρόβλημα. Φαίνεται και αγωνιστικά αφού εκτός του Ουντότζι έχουν σκοράρει μόνο ο Αγκάνθο και ο Αγγελούδης.
Μικρή συνεισφορά των έμπειρων: Στον καλοκαιρινό σχεδιασμό Πουλίδο, Τάτος, Παπαδόπουλος, Ελσνερ, Ιμπε, Αγκάνθο και Ουντότζι λογίζονταν ως οι παίκτες που θα σηκώσουν το βάρος και θα… καλύψουν το έλλειμμα εμπειρίας του ρόστερ. Με εξαίρεση τον Ουντότζι και κάπως τον Ελσνερ μόλις γύρισε στόπερ οι υπόλοιποι έχουν αποτύχει στον ρόλο τους, μαζί τους φυσικά και όσοι εκπόνησαν το πλάνο.
Ψυχολογία στο ναδίρ: Είναι νόμος όταν ο Αρης δεχθεί πρώτος τέρμα να μην μπορεί να επιστρέψει στο ματς. Με εξαίρεση στην ήττα στην Ξάνθη σε όλα τα υπόλοιπα που βρέθηκε πίσω στο σκορ, στη συνέχεια κατέρρευσε ψυχολογικά και δεν μπόρεσε να αντιδράσει.