Με το που έγινε γνωστό ότι ο ΑΡΗΣ ενδιαφέρεται για τον Λόρενζ Γκίντερ Κέστνερ, ο καθένας έχει άποψη και κρίνει την αξία του υποψήφιου τεχνικού για τον πάγκο των «κίτρινων»…
Με το που έγινε γνωστό ότι ο ΑΡΗΣ ενδιαφέρεται για τον Λόρενζ Γκίντερ Κέστνερ, ο… καθένας έχει άποψη και κρίνει την αξία του υποψήφιου τεχνικού για τον πάγκο των «κίτρινων».
To ΑllAboutARIS δε θα κάνει τον έξυπνο και γι αυτόν τον λόγο ζήτησε την άποψη ενός ειδικού του gazzetta.gr, Λευτέρη Ντανοβασίλη, που ασχολείται με την Μπουντεσλίγκα και έχει αρθρογραφήσει ουκ ολίγες φορές για τον Κέστνερ.
Ευχαριστούμε εκ των προτέρων τον καλό συνάδελφο για το κατατοπιστικότατο ρεπορτάζ του, το οποίο σας παραθέτουμε παρακάτω:
Του Λευτέρη Ντανοβασίλη
Στην Γερμανία όλοι οι προπονητές αντιμετωπίζονται ισότιμα, είτε είναι στην πρώτη ομάδα είτε στην δεύτερη είτε στις ακαδημίες. Ρωτήστε, αν δεν το πιστεύετε, τις Φράιμπουργκ, Μάιντς, Νυρεμβέργη και εσχάτως την Στουτγκάρδη, που έχουν δώσει το χρίσμα σε προπονητές ομάδων U23.
Όλες έχουν βρει την… υγειά τους. Εκεί ήταν και ο Λόρεντς-Γκίντερ Κέστνερ, πιστός στρατιώτης της Βόλφσμπουργκ. Δύο φορές τον χρειάστηκαν οι «Λύκοι». Σε αμφότερες ανταποκρίθηκε και με το παραπάνω. Ειδικά στην δεύτερη, όταν κλήθηκε τον Οκτώβριο του 2012 να αντικαταστήσει τον Μάγκατ. Πήρε μία ομάδα υπό διάλυση, στην ζώνη του υποβιβασμού και την μεταμόρφωσε. Την άφησε στο +10 από την «κόκκινη» ζώνη, όμως ο Άλοφς αποφάσισε να μην τον κάνει μόνιμο, προσλαμβάνοντας τον Χέκινγκ τον Ιανουάριο του 2013.
Ο Κέστνερ επέστρεψε στην ομάδα U23, όμως στα 60 του το… σαράκι και η επιθυμία να προπονήσει ξανά πρώτη ομάδα είχε στεριώσει στο μυαλό του, έστω και αν η τάση στην Μπουντεσλίγκα είναι προς στα… νιάτα. Στην Βόλφσμπουργκ δούλεψε πάνω σε δύο συστήματα, το 4-2-3-1 και το 4-4-1-1, όμως το σημαντικότερο ήταν η ψυχολογία.
Έδωσε ξανά νόημα και τη χαρά του παιχνιδιού σε μία ομάδα «διαλυμένη», με παίκτες που είχαν χάσει κάθε όρεξη. Βρήκε ισορροπία τόσο τακτικά όσο και ψυχολογικά. «Ντίβες», όπως ο Ντιέγκο, έπαιζαν για αυτόν. Δούλεψε με ό,τι είχε στη διάθεσή του και πέτυχε. Σε τέτοιο βαθμό, που η επιλογή της Βόλφσμπουργκ να προσλάβει τον Χέκινγκ ήταν τεράστια έκπληξη για τον τύπο. Υπάρχουν Γερμανοί προπονητές όπως οι Τοπμέλερ, Ντάουμ, Ντολ, ακόμη και ο «δικός» μας Λίνεν, που είναι διατεθειμένοι να ταξιδέψουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη, προκειμένου να κάτσουν σε πάγκο.
Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι που είναι ικανοποιημένοι – όχι συμβιβασμένοι – με τον ρόλο του «καθηγητή». Σε αυτούς συγκαταλέγεται και ο Κέστνερ, που δεν έρχεται για τα… ένσημα, αλλά για να κάνει έργο και να πετύχει. Αν κάνουμε συγκρίσεις, τότε οι προϋποθέσεις επιτυχίας είναι καλύτερες σε σχέση για παράδειγμα με τον Λίνεν, για τον οποίο το δείγμα είναι ικανοποιητικό.