To χθεσινό φιλικό του ΑΡΗ στην Νάουσα δεν προσφέρεται για αγωνιστικά συμπεράσματα. Ηταν όμως μία… πόρτα στις σκέψεις των ανθρώπων της ομάδας για το αγωνιστικό πλάνο της νέας σεζόν.
Η ομάδα των πρώτων 45 λεπτών ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη, με τον Μίχαελ Ένινγκ να ξεκινάει ό,τι καλύτερο διαθέτει και να παρατάσσει την ομάδα με 4-3-3.
Αυτό είναι το σύστημα πάνω στο οποίο “χτίζεται” ο νέος ο ΑΡΗΣ και από πλευράς κυρίως συνεργασιών δούλεψε ικανοποιητικά σε κάποιες περιπτώσεις. Θα ήταν επιπόλαιο όμως να ειπωθεί κάτι παραπάνω, λόγω χρονικού σημείου και αντιπάλου.
Το διαφορετικό της επανάληψης δεν ήταν μόνο η ολοκληρωτικά αλλαγμένη ενδεκάδα με την οποία παρατάχθηκε ο ΑΡΗΣ, αλλά και το σύστημα. Το 4-2-3-1.
Μπορεί οι βασικοί να έλειπαν αλλά η επιλογή μόνο στιγμιαία και τυχαία δεν θεωρείται αφού ο συγκεκριμένος σχηματισμός… τρέχει πίσω από το 4-3-3.
Εξ αρχής οι “κιτρινόμαυροι” αποφάσισαν ότι πρέπει να υπάρχει ένα εναλλακτικό πλάνο για δύο περιπτώσεις. Ή στην περίπτωση που δεν “βγει το 4-3-3 ή σε περιπτώσεις που χρειάζεται να προσαρμοστούν σε άλλα δεοδμένα λόγω συνθηκών αγώνα ή αντιπάλου.
Έτσι λοιπόν το εν λόγω σύστημα υπάρχει στο… κάδρο εδώ και καιρό και λογικά θα “αξιοποιηθεί” μέσα στην σεζόν. Άλλωστε είναι κοντά στο 4-3-3 ενώ οι επιλογές που έχει γίνει δημιουργούν ευελιξία όσον αφορά την εναλλαγή συστημάτων, ακόμα και σε 3-5-2.