Δυο χρόνια τώρα, από την μέρα δηλαδή που άφησε τα κακοτράχαλα μονοπάτια των χαμηλότερων κατηγοριών και επέστρεψε σε συνθήκες κανονικότητας, ο Άρης το έκανε… τίμια.
Δημιουργώντας μια καλή ομάδα, με ποιοτικούς παίκτες, μερικοί εκ των οποίων έγιναν και ατραξιόν του πρωταθλήματος. Έπαιξε ποδόσφαιρο, έκανε μερικές εμφατικές νίκες, επέστρεψε αμέσως και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και του χρόνου θα συμμετέχει σε αυτές για δεύτερη σερί χρονιά με στόχο να ξαναβρεθεί και στους ομίλους.
Σε γενικές γραμμές επέστρεψε για να αποδείξει ότι… έλλειπε και ότι το big 4 δεν το καθορίζουν μόνο τα παχυλά πορτοφόλια και το κουμάντο σε ΕΠΟ και ΚΕΔ. Το καθορίζει η αγάπη και η βαθιά αφοσίωση στο σήμα, η λαχτάρα του να βρεθείς κάθε δεύτερη Κυριακή στο Βικελίδης, να ζήσεις ένα γεμάτο δίωρο σε ένα από τα πιο ποδοσφαιρικά γήπεδα της χώρας. So far so good… αλλά και τα καλύτερα είναι μπροστά.
Διαβάστε τη συνέχεια του blog εδώ