Η φετινή χρονιά έτσι όπως πορεύεται μέχρι στιγμής, δείχνει να είναι σχεδόν αποτυχημένη…
Πώς να μην είναι, όταν το όνειρο της ευρωπαικής διάκρισης χάθηκε νωρίς, μόλις στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης, ο στόχος του πρωταθλητισμού και της διεκδίκησης του τίτλου, δεν υπήρξε ποτέ και τέλος το κύπελλο, για άλλη μια χρονιά πέρασε και δεν ακούμπησε.
Ο τελευταίος στόχος που έχει απομείνει στο φετινό ΑΡΗ, προκειμένου να σώσει (κάπως) την παρτίδα για να μην μιλάμε για μια παταγώδη αποτυχία, είναι η ευρωπαική έξοδος.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Αυτή τη στιγμή, στις 15 Φεβρουαρίου, βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη και καθοριστική στιγμή και ο Θόδωρος Καρυπίδης είναι προ των ευθυνών του.
Ξεκάθαρο.
Γιατί αν τελικά (χτύπα ξύλο) ο ΑΡΗΣ δεν καταφέρει να βγει στην Ευρώπη, θα μιλάμε για μια πλήρως αποτυχημένη χρόνια και φυσικά, οι ευθύνες θα ανήκουν πρώτα από όλα στην κεφαλή και στον Θεόδωρο Καρυπίδή και κατά δεύτερο λόγο, στους προπονητές που πέρασαν από την ομάδα (Μπρούγος, Πάρντιου, Τερζή) και στους ποδοσφαιριστές.
Αφήστε λοιπόν ορισμένοι αυτές τις νοοτροπίες κι τις αντιλήψεις που ακούμε και διαβάζουμε, του στυλ : “χάθηκε η χρονιά και πάμε να οργανωθούμε από τώρα για την επόμενη…”
ΛΑΘΟΣ.
Μην δίνετε τέτοια πατήματα και άλλοθι σε αυτούς που έχουν τις ευθύνες για τα λάθη που έγιναν και οδήγησαν στην αποτυχία.
Οι μεγάλες ομάδες δεν λειτουργούν έτσι.
Κι ο ΑΡΗΣ είναι πολύ μεγάλη ομάδα.
Οι μεγάλες ομάδες, σαφώς και περνούν κρίσεις, σαφώς και ποτέ δεν είναι όλα ρόδινα, σαφώς και θα υπάρξουν και δύσκολες χρονιές που όλα θ απηγαίνουν ανάποδα και δεν θα βγαίνει τίποτα, αλλά έχουν ένα “πάτωμα” καιδεν ξεφεύγουν ποτέ από αυτό.
Οι μεγάλες ομάδες, ποτέ δεν χάνουν τον προσανατολισμό τους.
Ο ΑΡΗΣ θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να (ξανά) κάνει την ευρωπαική έξοδο, “πάτωμα” για την κάθε χρονιά.
Η έξοδος στην Ευρώπη θα πρέπει να αποτελεί τον έσχατο στόχο.
Όλες αυτές οι νοοτροπίες και οι αντιλήψεις,του στυλ “χάθηκε η χρονιά, πάμε να οργανωθούμε για την επόμενη” υπήρξαν στον ΑΡΗ τη δεκαετία του 80 και είχαν ολέθρια αποτελέσματα…
Κάθε χρόνο αυτό ζούσαμε.
Οι παλαιότεροι τα θυμούνται πολύ καλά.
Με αυτές τις λάθος νοοτροπίες, βιώσαμε τα “πέτρινα χρόνια”…
Χάνονταν τα χρόνια το ένα μετά το άλλο κι ο ΑΡΗΣ βυθίζονταν σε παρατεταμένη μετριότητα.
Αυτά τα λάθη ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ.
Τώρα είναι που θα πρέπει να έρθουν προ των ευθυνών τους ΟΛΟΙ.
Τώρα είναι που θα πρέπει να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ τόσο την ευρωπαική έξοδο, όσο και την ταυτόχρονη οργάνωση της επόμενης χρονιάς.
Γιατί έτσι λειτουργούν οι μεγάλες ομάδες.
Έτσι κάνουν οι σωστοί και οι σοβαροί παράγοντες.
Τώρα είναι που θα πρέπει να απαιτήσουμε από τον Θόδωρο Καρυπίδη, όχι μόνο να βγάλει την ομάδα στην Ευρώπη, αλλά παράλληλα να ξεκινήσει να βάζει τις βάσεις και να δημιουργεί τις προυποθέσεις για να οργανωθεί μια πανίσχυρη ομάδα για την επόμενη περίοδο.
Τώρα είναι που θα πρέπει να απαιτήσουμε να βρει τους τρόπους να προστατεύσει και να θωρακίσει την ομάδα από τη διαιτησία κι όλο αυτό το ανελέητο κυνηγητό.
Τώρα είναι που θα πρέπει να αρχίσει να χτίζεται ο ΑΡΗΣ της επόμενης χρονιάς, έχοντας όμως ως βασικό και θεμελιώδες στοιχείο, να είναι στη τρέχουσα χρονιά μέσα στη πεντάδα και κυρίως να εξασφαλίσει ένα από τα ευρωπαικά εισιτήρια.
Πάμε στο θέμα του προπονητή.
Ξεκινάω με τον Θόδωρο Καρυπίδη.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Θέλουμε και πρέπει να βγούμε στην Ευρώπη.
Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο.
Αυτό είναι που πρέπει να γίνει.
Αυτό είναι που θέλει κι ο ίδιος να γίνει.
Αν λοιπόν ο ίδιος πιστεύει, ότι μπορούμε να βγούμε στην Ευρώπη με τον Απόστολο Τερζή ως πρώτο προπονητή, τότε καλώς κάνει και τον εμπιστεύεται στον πάγκο της τεχνικής ηγεσίας.
Αν όμως δεν είναι σίγουρος και με τη συγκεκριμένη επιλογή, πιστεύει οτι διακυβεύεται ο τελευταίος στόχος που είχε απομείνει, τότε θα πρέπει να κάνει την κίνηση και να φέρει προπονητη.
Όσον αφορά τον Απ. Τερζή.
Πρώτα από όλα, δεν θέλω να μπω στη διαδικασία και να πω αν στον προχθεσινό αγώνα έκανε λάθη και γενικά αν είχε σωστή ή λάθος διαχείριση στις επιλογές του.
Ο ΑΡΗΣ με τον Παναθηναικό, δεν έπρεπε να χάσει και το πιο δίκαιο αποτέλεσμα θα ήταν η ισοπαλία.
Το κυριακάτικο ντέρμπι χάθηκε τζάμπα και βερεσέ.
Όμως το ζήτημα είναι άλλο.
Τι κάνει ή τι σκέφτεται να κάνει ο Απ. Τερζής;
Γιατί τώρα, είναι ένα κρίσιμο σημείο στο οποίο θα πρέπει ο ίδιος να σκεφτεί και να αποφασίσει.
Εδώ λοιπόν, υπάρχουν δύο δρόμοι.
Πρώτος: αναλαμβάνει την ευθύνη και προχώρα την ομάδα και την οδηγεί στην Ευρώπη.
Δεύτερος: ξεκαθαρίζει με τον Θ. Καρυπίδη ότι δεν είναι αυτός ο ρόλος που θα μπορούσε να έχει στη παρούσα φάση και ότι απλά θα προσφέρει τις υπηρεσίες του μέχρι να έρθει ένας προπονητής που θα αναλάβει την ομάδα.
Δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Μόνο ξεκάθαρα λόγια και πράξεις.
“Στου κασίδη το κεφάλι, όλοι κάνουν τον μπαρμπέρη” λέει ο θυμόσοφος λαός.
Μόνο αυτό δεν θέλουμε αυτή τη στιγμή.
Μόνο αυτό δεν χρειάζεται ο ΑΡΗΣ αυτή τη στιγμή.
Πειράματα.
Πειράματα που θα θέσουν σε κίνδυνο την φετινή χρονιά και τον τελευταίο στόχο που έχει απομείνει.
Εδώ λοιπόν βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο και για τον Απ. Τερζή.
Πιστεύει ο ίδιος ότι μπορεί να τα καταφέρει;
Πιστεύει ότι μπορεί να οδηγήσει τον Άρη στην υλοποίηση του τελευταίου στόχου που έχει απομένει σε αυτή την δύσκολη και περίπλοκη χρονιά;
Πιστεύει ότι μπορεί να πάρει από αυτή την ομάδα, από αυτούς τους ποδοσφαιριστές, όλα αυτά που αναμφισβήτητα μπορούν να δώσουν;
Πιστεύει οτι μπορεί να δώσει στην ομάδα αυτά τα στοιχεία που χρειάζεται στην παρούσα φάση, προκειμένου να μπει δυνατά στα play-off και να διεκδικήσει την Ευρωπαϊκή της έξοδο;
Αν το πιστεύει, τότε να το κάνει.
Να συνεχίζει να αποτελέσει τον τεχνικό ηγέτη της ομάδας και όλοι εμείς, είμαστε μαζί του και θα τον στηρίξουμε, ακόμη πιο δυνατά.
Αν δεν μπορεί, πρέπει ΤΩΡΑ να το συζητήσει με τον πρόεδρο και να βρεθεί μία λύση.
Τώρα!
Ποια θα είναι αυτή η λύση;
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα την πω και δεν χρειάζεται να τη λέμε δημόσια.
Ο ΑΡΗΣ έχει διοικητικά στελέχη, έχει ανθρώπους που θα πρέπει να συμβουλεύσουν τον Θ. Καρυπίδη προκειμένου να γίνει το καλύτερο δυνατό για τον ΑΡΗ.
Επίσης μια πολύ σημαντική παράμετρος είναι οτι πλέον στην ομάδα υπάρχει και τεχνικός διευθυντής, ο ρόλος του οποίου είναι εισηγητικός και εκτελεστικός.
Ένας τεχνικός διευθυντής ο οποίος είδε το παιχνίδι, κατέγραψε και έκανε μια πρώτη αξιολόγηση.
Μέρα με τη μέρα θα μαθαίνει το περιβάλλον και θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ομάδας και της προσπάθειας που γίνεται.
Έχει πολλή δουλειά μπροστά του.
Δεν τον γνώριζα, ωστόσο από αυτά που διάβασα και ενημερώθηκα, πρόκειται για έναν γνώστη του αντικειμένου, με εξαιρετική υποδομή και αποτέλεσε βασικό στέλεχος στην οργάνωση και αναγέννηση της Φορτούνα Ντίσελντορφ, η οποία το 2018 είχε επανέλθει επιτυχημένα στην Μπουντεσλίγκα, έπειτα από αρκετά χρόνια απουσίας.
Θα δούμε.
Μακάρι να βοηθήσει την ομάδα, οργανωτικά σε όλα τα επίπεδα.
Κλείνω με τους ποδοσφαιριστές.
Εννοείται ότι θα έχουν κι αυτοί το δικό τους μεγάλο μερίδιο ευθύνης αν γίνει καμιά “στραβή” και ου μη γένετο, χαθεί η ευρωπαική έξοδος…
Ούτε στα χειρότερα μας όνειρα δεν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο.
Ας κανονίσουν την πορεία τους.
Δεν υπάρχει απολύτως καμία δικαιολογία.
Να κοιτάξουν να βγάλουν την ομάδα στην Ευρώπη και να σώσουν την παρτίδα.
Σε μια χρονιά που είχε πολλές αναποδιές.
Σε μια χρονιά που έχει ένα απίστευτο κυνηγητό από τη διαιτησία και όλο αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο σύστημα του ποδοσφαιρικού παρακράτους.
Σε μια χρονιά όμως, που είχε στεναχώριες για τον κόσμο.
Έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης.
Είναι τραγικό να μιλάμε για τέσσερις συνεχόμενους αγώνες χωρίς νίκη.
Είναι ξεφτίλα για τους ίδιους πρώτα από όλα, να μιλάμε για τέσσερις συνεχόμενους χωρίς να έχουν πετύχει ούτε ένα γκολ.
Είναι ανίκανοι;
Είναι προβληματικοί;
Τελικά είναι τόσο υπερεκτιμημένοι;
Κοντεύει ένας μήνας που δεν έχουμε δει γκολ!
Να κοιτάξουν να συνέλθουν.
Να βγάλουν εγωισμό, να κάνουν νίκες, να μαζέψουν βαθμούς και να βγάλουν την ομάδα στην Ευρώπη.
Τίποτα άλλο.
Αυτό και μόνο είναι το ζητούμενο.