Ο Λευτέρης Αρβανίτης τοποθετήθηκε για τα όσα συμβαίνουν στον μπασκετικό ΑΡΗ, στάθηκε στην αδικία που συμβαίνει με το Αλεξάνδρειο και τη μη παραχώρηση του στους "Κιτρινόμαυρους, ενώ αναφέρθηκε και για τον γιο του, Κρεσέντσιο που αγωνίζεται ως τερματοφύλακας
Για το αν είναι δυσκολότερος ο προεκλογικός αγώνας ή η προεδρία της ΚΑΕ ΑΡΗΣ:
“Πιο δύσκολος ο προεκλογικός αγώνας από την ΚΑΕ ΑΡΗΣ. Εκείνο ήταν κάτι που ήξερα πως θα το φτιάξουμε και ήμουν σίγουρος. Ο προεκλογικός αγώνας μου είναι σίγουρος γιατί πρώτη φορά ασχολούμαι και δεν το ξέρω. Κάνω κάποια πράγματα που ίσως δεν είναι του χαρακτήρα μου. Είναι λίγο άχαρη διαδικασία, αλλά τελειώνει την Κυριακή και θα ηρεμήσουμε.”
Για την απόφαση του να κατέβει στις δημοτικές εκλογές:
“Με προσέγγισε ο Νίκος (σ.σ. Ταχιάος), ψάχνοντας να στελεχώσει το ψηφοδέλτιο του, με ανθρώπους που έχουν προσφέρει στην κοινωνία. Εγώ είχα το παράδειγμα της ΚΑΕ ΑΡΗΣ και τις ακάδημίες του ΑΡΗ (12 χρόνια). Κάναμε μια πολύωρη συζήτηση και μου έδωσε μια εβδομάδα να το σκεφτώ. Το σκέφτηκα εν τέλη δύο εβδομάδες. Άλλοι μου είπαν ναι, άλλοι όχι αλλά εγώ αποφάσισα να συστρατευτώ με τον Νίκο για μια Θεσσαλονίκη η οποία είχε μείνει σε ακινησία. Δεν ήταν καθόλου εύκολη απόφαση γιατί δεν “ψοφούσα” να είμαι υποψήφιος. Δεύτερον, δεν ξέρω τη διαδικασία. Τρίτο, δεν είμαι άνεργος και έχω την δουλειά μου να ασχολούμαι. Υπερίσχυσε το ότι θέλω να βοηθάω όταν με χρειάζεται κάποιος για κάτι καλό και όμορφο.”
Για το πόσο δύσκολο είναι να βλέπεις το μπάσκετ του ΑΡΗ φέτος:
“Είναι δύσκολο εννοείς για το θέαμα ή για την κατάσταση; Γενικά φέτος όντως ήταν πολύ δύσκολο. Έχουν γίνει πολλά λάθη τα οποία δεν είναι ώρα να τα αναλύσουμε. Είμαι δέσμιος στην ΚΑΕ ΑΡΗΣ, γιατί είμαι αυτός που έβαλε την ομάδα στην 99. Είμαι αυτός που υπέγραψε. Τουλάχιστον μέχρι το 2022. Αυτό με κάνει να νιώθω πιεσμένος πολλές φορές. Προσπαθώ να ηρεμώ τον εαυτό μου και την οικογένεια μου για να πάνε όλα καλά. Πασχίζω να βοηθάω το τμήμα όσο μπορώ, για οικονομική σταθερότητα και αγωνιστική ηρεμία, ώστε να μην έχουμε περαιτέρω προβλήματα. Είναι πολύ δύσκο να είσαι δέσμιος άλλος ανθρώπων.”
Για το άρθρο 99:
“Περιμένω και το να εξυπηρετούνται οι υποθέσεις του άρθρου 99 αλλά και παράλληλα να γίνει μια καλή ομάδα με αξιοπρέπεια, που να παλεύει και να κάνει νίκες. Το έχουμε ξανακάνει πρόσφατα, με απαγόρευση μεταγραφών, όπου φτάσαμε σε τελικό ενώ θα μπορούσαμε να μπούμε και στην τετράδα αν δεν υπήρχε η σφαγή με τον Πανιώνιο. Θέλουμε μια αντάξια ομάδα βάση της ιστορίας του ΑΡΗ, που να θέλουμε να την βλέπουμε και να πηγαίνουμε στο γήπεδο με χαρά.”
Για το ελληνικό μπάσκετ:
“Το Ελληνικό μπάσκετ περνάει κρίση άνευ προηγουμένου. Εϊναι στα όρια της διάλυσης. Άλλος παίζει, άλλος όχι. Άλλος ήταν να πέσει, τελικά σώθηκαν όλοι. Άλλος από πρώτος πήγε τρίτος. Αν με παρακολουθείτε, είχα πει τότε που δεν κατέβηκε ο Παναθηναϊκός με την Κύμη, ότι γίνεται ένα έγκλημα με τεράστια ευθύνη της ομοσπονδίας. Ο ΕΣΑΚΕ είναι εντελώς αδύναμος και παρακολουθεί με το βλέμμα της.. αγελάδας. Ο υφυπουργός δεν κάνει τίποτα και πάει για δίαλυση το πρωτάθλημα. Πληρώνουμε τους εγωισμούς τους, που παίζουν με τα λεφτά των μπαμπάδων τους και η ευθύνη τους είναι πολύ μεγάλη.”
Για τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει ο ΑΡΗΣ στο μπάσκετ:
“Ο ΑΡΗΣ παρόλο που είναι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, θα μπορούσε να παίξει ρόλο ηγεμονικό και όχι επαρχιώτικο. Θα έπρεπε να πάρει κάποιες πρωτοβουλίες για να πάει μπροστά. Υποχώρησε στην απόφαση της κεντρικής διαχείρισης και σύρθηκε μαζί με τις υπόλοιπες ομάδες. Όντως τον πρώτο χρόνο μου ήταν δύσκολα, ειδικά με τα χρέη. Ακόμη και μετά το άρθρο 99 που είχαμε εκ. χρέη, εγώ ήμουν αντιπρόεδρος στον ΕΣΑΚΕ. Ήμασταν όλοι μαζί τότε. Θυμάστε στο παιχνίδι που διακόπηκε εις βάρος μας με τον διαιτητή τον Αναστόπουλο, που τιμωρηθήκαμε πρωτοβάθμια και φάγαμε -3; Τους πηραμε παραμάζωμα και δικαιωθήκαμε. Μετά και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ ήταν αντίθετοι να γίνει το παιχνίδι, αλλά και εκείνους τους πήραμε παραμάζωμα. Δεν παίζουν ρόλο τα χρέη, είναι ανάλογα με την υπόθεση. Είναι ανάλογα τις συμμαχίες που έχει και το brand name του συλλόγου που κουβαλάς.”
Για την διαφορά της τότε ομάδας με την τωρινή, παρότι και στις δύο περιπτώσεις υπήρχε μεταγραφικό μπαν:
“Υπάρχει μια διαφορά. Είχαμε απαγόρευση μεταγραφών με 7 μπαν. Τώρα έιναι 8, αλλά δεν έχει σημασία. Διοικητικά ήμασταν μια παρέα με καλή χημεία. Είχαμε την εμπιστοσύνη του κόσμου, ο οποίος μας στήριξε πάρα πολύ. Όταν ο κόσμος και η διοίκηση είναι μια γροθιά, αυτό περνάει στο παρκέ. Είχαμε μια ομάδα με Έλληνες, με τον Πάσαλιτς και τον καημένο τον Χαντ που είχε τα προβλήματα του, αλλά και με νέους παίκτες, πήγαμε πάρ α πολύ καλά. Όταν είναι όλοι μια γροθιά, με αυτή τη φανέλα μπορείς να κάνεις πράγματα. Εκεί εντοπίζω τη διαφορά, στις σχέσεις διοίκησης-κόσμου.
Για το Ελληνικό στοιχείο εκείνης της εποχής:
“Είχαμε τον Λευτέρη στην άνοδο του, ο Βεζένκοφ ήταν ένα άλογο που είχε αρχίσει να τρέχει. Είχαμε τον Πελεκάνο στα καλύτερα του και τους Ασημακόπουλο-Χαρίση στα αποδυτήρια που ήταν έμπειροι. Είχαμε την χημεία και πολλούς χαρακτήρες με τον ίδιο σκοπό και στόχο. Ένα άλλο πράγμα που μας βοήθησε πάρα πολύ, ήταν ότι οι παίκτες πήραν δύναμη στην εκδήλωση που είχε γίνει για τον Νίκο Γκάλη.”
Για την εκδήλωση απόσυρσης της φανέλας του Νίκου Γκάλη:
“Ήταν υποχρέωση μας. Ήταν κάτι που έπρεπε να το κάνει ο ΑΡΗΣ. Μας βοήθησε πάρα πολύ εκείνη η εκδήλωση. Ο Νίκος είχε έρθει πιο κοντά στην ομάδα. Ο ίδιος τσεκάρει και μετά εμπιστεύεται.”
Για τα όσα έγιναν με τον Νίκο Λάσκαρη:
“Δεν μπορείς να το προβλέψεις. Όποιον έλεγχο και να κάνεις, τα χρήματα τα βλέπεις ή δεν τα βλέπεις. Τα είδαμε όλοι την πρώτη και την δεύτερη χρονιά. Το να κάνεις εκ των υστέρων το έξυπνο μόνο και μόνο για να την πεις στον Αρβανίτη, δεν έχει νόημα. Η Μίλαν πουλήθηκε σε κάτι Κινέζουν και φαλήρισαν στον πρώτο χρόνο. Όταν βλέπεις κάποια πράγματα, χρειάζεσαι την συμπαράσταση του οργανισμού που λέγεται ΑΡΗΣ για να σωθεί αντί να πάει στα βράχια. Υπήρχαν φωνές που έλεγαν ότι κάνω αντιπολίτευση στον Λάσκαρη, όμως δεν ήταν έτσι. Υπήρχε η άποψη μου να ξεχρεώσουμε πρώτα, ενώ η άποψη του Λάσκαρη ήταν “εγώ έχω λεφτά και θα κάνω ότι θέλω”. Γι’αυτό λέω ότι χρειαζόταν η πίεση του οργανισμού ΑΡΗ σε αυτό το τομέα.”
Για το αν μπορεί να κάνουν κάτι οι φίλαθλοι και ο Ερασιτέχνης, ώστε να ελέγχουν τους μεγαλομετόχους:
“Νομικά, λίγα πράγματα. Μια γενική συνέλευση των μετόχων, έναν απολογισμό. Όχι πολλά πράγματα. Νομικό πλαίσιο δεν υπάρχει. Όμως, δεν είναι εύκολο να δέχεσαι τόσο μεγάλη πίεση από τον κόσμο. Δεν είναι Αγγελόπουλοι-Γιαννακόπουλοι. Ουσιαστικά, μιλάμε για έναν έλεγχο της κοινωνίας του ΑΡΗ απέναντι στους μεγαλομετόχους, με τον Ερασιτέχνη στην κορυφή του δόρατος. Στηρίζουμε τους μεγαλομετόχους μας, αλλά όταν βλέπουμε ότι κάτι πάει να στραβώσει, πρέπει να το ελέγχουμε. Χρειάζεται νομικό πλαίσιο από την ΕΟΚ, σε συνεργασία με τον ΕΣΑΚΕ και τον υφυπουργό. Θα μπορούσε να υπάρχει ορκωτός ελεγκτής ανά τρεις μήνες που θα ελέγχει το τι γίνεται.”
Για την απουσία του ΑΡΗ στα δρώμενα του μπάσκετ, τα τελευταία χρόνια:
“Δεν αφήσαμε να πέσει τίποτα κάτω, γιατί έτσι το νιώσαμε. Ήμασταν βγαλμένοι από τα σπλάχνα και την κερκίδα. Ήμασταν αξιοπρεπείς με τη συμπεριφορά μας.”
Για το αν θεωρεί ότι υπάρχει κάτι που έκανε λάθος:
“Λάθη κάνουμε όλοι, ειδικά όταν ασχολούμαστε με μια ομάδα που έχει τόσο κόσμο και πίεση. Λάθος μεγάλο ήταν η πρώτη χρονιά, που εμπιστεύτηκα τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας για τους ξένους. Ευτυχώς όμως πήγαν όλα καλά με τις κινήσεις της ομάδας. Ένα άλλο λάθος ήταν στον τελικό του Ηρακλείου. Ο κόσμος γνωρίζει τι έγινε επειδή ήταν εκεί. Πιστεύαμε ότι θα πάμε να πάρουμε το κύπελλο. Θα έπρεπε να πάρω την ομάδα και να φύγω στο ζέσταμα. Θα το έπαιζα όπως ο Γιαννακόπουλος εδώ. Θα το έπαιζα Αρειανάρχης αν γινόταν αυτό. Πίστευα ότι δεν θα παίξουμε καλά αν διέκοπτα το ζέσταμα. Αυτό είναι το “σημαδάκι” στην πορεία μου, απέναντι στον κόσμο.”
Για τους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε:
“Με τον Αγγέλου την πρώτη χρονιά πήγαμε πολύ καλά. Ο Πρίφτης πάρα πολύ καλός προπονητής. Μπορώ να πω ότι όταν έφυγε ο Βαγγέλης στη μέση της χρονιάς, τσατίστηκα πολύ. Εκείνη η ομάδα με τον ίδιο προπονητή, θα πήγαινε τετράδα. Ήταν ευκαιρία ζωής για τον ίδιο, με πάρα πολλά χρήματα. Τα χρήματα που πήρε από εκεί, δεν θα τα ξαναπάρει ποτέ. Ήταν ένα μικρό λάθος η επιλογή του Μίνιτς. Είναι καλός προπονητής αλλά είχε θέμα στη χημεία. Τελικά τερματίσαμε έβδομοι. Είχαμε πιτσιρικάδες όπως ο Μήτογλου και ο Βεζένκοφ.”
Για τον νόμο που ισχύει στο μπάσκετ, όπου όποιος αθλητής ενηλικιώνεται μπορεί να αποχωρήσει από τον σύλλογο, χωρίς ο σύλλογος να εισπράξει χρήματα:
“Δυστυχώς ο νόμος αυτός είναι εμετικός γιατί δεν αφήνει το περιθώριο στις ομάδες να αξιοποιήσουν τη δουλειά που γίνεται στα μικρότερα έτη. Αν δεν τους κάνουν συμβόλαια φεύγουν. Στο ποδόσφαιρο αυτά είναι λυμένα. Το μπάσκετ δεν ακολούθησε και πάει συνεχώς προς τα πίσω. Είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις νέους παίκτες και να παρακολουθείς. Ο Μάκης Αγγελόπουλος της ΑΕΚ μου είχε πει πως τα καταφέρνω με πιτσιρικάδες να φτάνουμε στην τετράδα και η εξυγίανση να συνεχίζεται. Χρειάζεται στήριξη ψυχολογική αλλά και να βγαίνεις μπροστά. Ιδανικό να έχεις και κάποιους έμπειρους δίπλα στα παιδιά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει η υπομονή και η αθλητική παιδεία.”
Για το αν υπάρχει μέλλον στο μπάσκετ:
“Δυστυχώς δεν βλέπω. Έχουμε μπλέξει στους εγωισμούς των δύο Αθηναϊκών ομάδων και του Βασιλακόπουλου. Μόνο πολιτική λύση. Αν αποφασίσει η πολιτεία να αλλάξει κάποια θέματα.”
Για το θέμα του Αλεξανδρείου:
“Αυτά είναι καραγκιοζιλίκια των πολιτικών. Ο ΑΡΗΣ είναι αδικημένος πάντα, είτε γιατί φταίει ο ίδιος είτε γιατί δεν αξιοποίησαν οι παράγοντες του αυτά που έπρεπε. Μέχρι το 2015, είχαμε την χρήση του γηπέδου και την αξιοποίηση του κυλικείου. Είχαμε την ατυχή συγκυρία να πέσουμε στην εποχή του Νίκου Λάσκαρη, που το άφησε ενώ δεν έπρεπε να το αφήσει. Οι νομικοί είπαν πως θα μπορούσε αυτόματα να ανανεωθεί η σύμβαση. Το υπουργείο πίεζε αλλά δεν έγινε τίποτα και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Είναι δίκαιο να έχει ο ΑΡΗΣ τη χρήση. Πρέπει να βρεθεί λύση, από τον υπουργό και τον ΑΣ, τώρα που είναι και ζεστό. Σαν πρώην πρόεδρος, δεν μιλάμε για συμψηφισμό για τη νέα τούμπα. Ο ΑΡΗΣ αδικήθηκε για ακόμη μια φορά. Θα έπρεπε να είχε τελειώσει πριν 10 χρόνια. Θα έρθει η ώρα που ο οργανισμός ΑΡΗΣ θα τα αντιμετωπίσει αυτά.”
Για τα κριτήρια ψήφου και την απόφαση ανάρτησης της σημαίας στο Δημαρχείο:
“Τα κριτήρια που ψηφίζει ο καθένας, είναι προσωπικό του θέμα. Το να κάνεις τον έξυπνο στον άλλο, είναι τουλάχιστον χαζό. Αυτό που είπα είναι ότι δεν μ’αρέσει η ασυδοσία και αυτό βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Δεν μου αρέσει ο “καουμπόικος” τρόπος. Ρώτησα ποιος πήρε την απόφαση, αν έγινε Δ.Σ. και για ποιον λόγο έγινε αυτό. Δεν με αφορά το γεγονός του πρωταθλήματος. Κανείς δεν είπε τίποτα για τον Λευκό Πύργο και τα Κάστρα. Φυσικά και θα πανηγυρίσουν. Το Δημαρχείο είναι δημόσιο κτίριο. Ανέλαβε την απόφαση ο Μπουτάρης.”
Για το αν είναι εύκολο να δημιουργηθούν υποδομές στη Θεσσαλονίκη, αλλά και για την αξιοποίηση των συλλόγων:
“Όντως, είναι μια γωνία. Ο τότε ΑΡΗΣ είχε δώσει την οδό Ματθαίου. Γραφιοκρατικά, το έχουμε λύσει. Θα έπρεπε να λυθεί με συμβόλαια, δεν έγινε αυτό, όμως το γήπεδο Χαριλαόυ είναι καθαρό. Υπάρχουν κάποια δημοτικά γυμναστήρια τα οποία θα πρέπει ν ατα κοιτάξουμε. Σαν συνδυασμός, θέλουμε να πάρουν άδεια τα δημοτικά γυμναστήρια, αν τηρούν τις προϋποθέσεις που υπάρχουν. Δεύτερον, θέλουμε να δούμε τα ρημαγμένα ανοιχτά δημοτικά γήπεδα μπάσκετ, ώστε να συμμαζευτούν και να μπορεί ο κόσμος να παίξει. Τρίτον, θέλουμε να βοηθήσουμε στην ανακαίνιση του κλειστού της Τριανδρίας και της Μαλακοπής.
Για τα υπόλοιπα γήπεδα που ανήκουν στην ΓΓΑ, ο δήμος πρέπει να πιέζει την πολιτεία για να γίνονται κάποια πράγματα. Ο Δήμος πρέπει να είναι δίπλα σε όλους τους συλλόγους και να δίνει λύσεις. Σε όλους τους ερασιτεχνικούς συλλόγους! Όλες οι ομάδες και ειδικά οι μεγάλες, είναι περιουσιακό στοιχείο της πόλη που πρέπει να το αξιοποιεί. Στο θέμα πάρκινγκ του Χαριλάου, ο Δήμος θα κάνει αυτό που πρέπει, γιατί είναι ένα μεγάλο ζήτημα για την περιοχή και πρέπει ο φίλαθλος να έχει άνεση και ασφάλεια για να πάει να παρακολουθήσει την αναμέτρηση.”
Για το αν λύνονται τα παραπάνω προβλήματα:
“Με συζήτηση και διάλογο, όλα λύνονται και ρυθμίζονται. Είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι το 2019. Ο νέος δήμαρχος που πιστεύω ακράδαντα ότι θα είναι ο Νίκος ο Ταχιάος, πιστέυω ότι θα τα πάει πολύ καλά σε ότι αφορά και τα θέματα του αθλητισμού.”
Για το πως ο γιος του, Κρεσέντσιο ασχολήθηκε με το ποδόσφαιρο:
“Έλα ντε. Μας έφαγε το EURO του 2004. Είναι και 1,95. Του άρεσε από μικρός να πέφτει κάτω στις λάσπες στον κήπο. Τον πήγα στο μπάσκετ και μου λέει το μπάσκετ είναι βαρετό. Τον ρώτησα αν είναι σοβαρός (σ.σ. γελάει). Είναι ελεύθερος πλέον. Τελείωσε τις προπονήσεις με την ομάδα. Θα δούμε στο μέλλον. Η αλήθεια είναι ότι με το που τελείωσε το πρωτάθλημα, ο Κώσταντίνος Διαμαντόπουλος και ο προπονητής τερμοτοφυλάκων, Αντώνης Λυκούρης τον πήραν τηλέφωνο για να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Μακάρι να πάνε όλα καλά. Στη Γ’ Εθνική έκανε προπονήσεις μόνος του.”
Ενώ τέλος, μίλησε για τον ποδοσφαιρικό ΑΡΗ:
“Στο γήπεδο πηγαίνω γιατί μου αρέσει πολύ. Το Χαριλάου είναι το σπίτι μας. Μ’αρέσει αυτό που βλέπω. Η ομάδα φέτος πήγε πολύ καλά και οργανώθηκε σε πολλά πράγματα. Χρειάζονται και άλλα, αλλά η ομάδα εργάζεται προς μια σωστή κατεύθυνση. Ο ΑΡΗΣ θα κοιτάζει όλο και ψηλότερο, ώστε να φτάσει ως εκεί που πρέπει. Το διαβατήριο το τσέκαρα και θέλω να συνεχιστούν οι εκδρομές όσο περισσότερο γίνεται.”