Έχει περάσει μια βδομάδα από την βραδιά του αποκλεισμού και ειλικρινά, ακόμη δεν το έχω χωνεμό…
Ακόμη δεν μπορώ να πιστέψω πως χάσαμε τη πρόκριση.
Ακόμη δεν μπορώ να το διανοηθώ ότι ο ΑΡΗΣ έχει μείνει εκτός θεσμού και σήμερα Πέμπτη 5 Αυγουστου, δεν είμαστε στην Φινλανδία για το ματς με την Κουόπιο.
Θυμάμαι την τεράστια ευκαιρία του Μάνου να κάνει το 3-0 και λέω, δεν είναι δυνατόν ρε φίλε να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα…
Θυμάμαι τη διπλή ευκαιρία του Μπεναλουάν και του Σάσα και τρελαίνομαι…
Ακόμη μου έρχεται η εικόνα εκείνου του γελοίου Ιταλού διαιτητή, να κλείνει τα μάτια στην ανατροπή του Μπερτόγλιο και γυρνάει το μυαλό μου…
Ακόμη βλέπω μπροστά μου εικόνα, να εκτελούν το φάουλ, στη τελευταία φάση της παράτασης, να χάνουμε τη κεφαλιά και στο τελευταίο δευτερόλεπτο να βάζουν γκολ και να εξανεμίζονται οι ελπίδες να κερδίζαμε την πρόκριση έστω στα πέναλτι.
Είναι απίστευτο!
Παίξαμε 225 λεπτά στους δυο αγώνες στην Αστάνα και στη Θεσσαλονίκη, (90+90+30+ καθυστερήσεις) στους οποίους ο ΑΡΗΣ είχε συνολικά σχεδόν 50 τελικές προσπάθειες…
Σχεδόν μια τελική κάθε τέσσερα λεπτα!!!
Κι όμως αποκλειστήκαμε….
Τι να πω…
Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Ένα άθλημα στο οποίο τίποτα δεν είναι σίγουρο και δεδομένο.
Μπορούν να συμβούν τα πάντα.
Ακόμη και ένας άδικος αποκλεισμός, όπως αυτός από την Αστάνα.
Σαφώς και ήταν ένας αντίπαλος δύσκολος και επικίνδυνος και το τονίσαμε εξ αρχής.
Μια ομάδα που έχει την απόλυτη στήριξη οικονομική και όχι μόνο, της ίδιας της Κυβέρνησης της χώρας.
Ομάδα που έχει αφήσει το αποτύπωμα της στην Ευρώπη και καλό θα είναι να υπενθυμίσω, ότι η Αστάνα βρίσκεται στην 64η θέση της ευρωπαικής βαθμολογίας, δηλαδή είναι πιο πάνω απ΄όλες τις ελληνικές ομάδες, πλην Ολυμπιακού.
Για να τα λέμε όπως πρέπει κι όχι όπως θέλουν ορισμένοι ή τους βολεύει…
Έτσι όπως έγινε λοιπόν και ο τρόπος που αποκλειστήκαμε, ήταν άδικος.
Είπαμε όμως. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο και δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος.
Αντιθέτως πολλές φορές κερδίζει ο πιο τυχερός.
Στο διά ταύτα, γεγονός είναι ότι αυτή εξέλιξη, επέφερε μια γενική ανατροπή στον σχεδιασμό του ποδοσφαιρικού τμήματος.
Αλλιώς τα περιμέναμε, αλλιώς τα θέλαμε, αλλιώς μας βγήκαν…
Το ζητούμενο είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα και πως διαχειριζόμαστε τη συνέχεια.
Ο ΑΡΗΣ δεν τελειώνει με έναν αποκλεισμό, ούτε με μια ήττα.
Αυτό είναι ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο.
Αν κρίνω λοιπόν από τις κινήσεις που γίνονται και το πώς διαχειρίζεται ο ΑΡΗΣ την «επόμενη μέρα» σε όλα τα επίπεδα, νομίζω ότι μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι.
Παρά τον αποκλεισμό και την πίκρα της απώλειας ενός στόχου πριν ακόμη ξεκινήσει η χρονιά, ο Θοδωρος Καρυπιδης με τις κινήσεις και τις πράξεις του, δείχνει ποια είναι η διάθεση του και η θέληση του.
Όχι μόνο δεν απογοητεύτηκε, αλλά πείσμωσε ακόμη περισσότερο.
Έχει αναλάβει προσωπικά το κομμάτι της ενίσχυσης της ομάδας και μας δείχνει ξεκάθαρα ποιες είναι οι προθέσεις του και τα θέλω του.
Θέλει ο ΑΡΗΣ να συνεχίσει να έχει αυτή τη σταθερή πορεία των τελευταίων χρόνων.
Θέλει ο ΑΡΗΣ να πραγματοποιεί συνεχόμενα βήματα βελτίωσης και προόδου, σε όλα τα επίπεδα.
Ο ίδιος ξέρει πολύ καλά, ότι για να γίνει αυτό, είναι απαραίτητο να γίνουν ενισχυτικές προσθήκες που θα δυναμώσουν την ομάδα.
Θέλει να ετοιμαστεί μια ομάδα που θα είναι καλύτερη από την περσινή, που θα διατηρήσει τα κεκτημένα της και γιατί όχι να πάει κι ακόμη καλύτερα.
Μια ομάδα, η οποία θα κάνει πρωταθλητισμό και θα διεκδικήσει έναν τίτλο.
Μια ομάδα που θα πλησιάσει ακόμη περισσότερο στη κορυφή, θα διεκδικήσει το πρωτάθλημα και ότι γίνει…
Το ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να πάρει μια ομάδα πρωτάθλημα στην Ελλάδα.
Όπως επίσης ξέρουμε και πόσο καλή ομάδα έχουμε.
Πάμε κι όπου βγει.
Ας είμαστε εμείς μια ανταγωνιστική ομάδα, που θα διεκδικήσει τον τίτλο και θα δούμε που θα φτάσουμε.
Ο ΑΡΗΣ κάθε χρόνο γίνεται και καλύτερος, αγωνιστικά, διοικητικά, οργανωτικά.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα.
Με σίγουρα και σταθερά βήματα κι όχι με άλματα που ελλοχεύουν κινδύνους και οδηγούν σε αβέβαιες καταστάσεις.
Αυτά τα ανορθόδοξα άλματα, που τόσο ακριβά πλήρωσε ο Σύλλογος στο πρόσφατο παρελθόν.
Βήμα-βήμα πορεύεται ο ποδοσφαιρικός ΑΡΗΣ και κάθε χρόνο ανεβαίνει και ένα σκαλί.
Κάθε χρόνο πετυχαίνει και κάτι παραπάνω από τη προηγούμενη χρονιά.
Αυτό ακριβώς είναι που με κάνει αισιόδοξο και μου δίνει την ελπίδα για τη συνέχεια.
Γιατί ο ΑΡΗΣ, σοβαρά, σταθερά και σίγουρα, ξαναβρίσκει το δρόμο του.
Έναν δρόμο που τον είχε χάσει για αρκετά χρόνια, όταν βολόδερνε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, πανηγυρίζοντας πρόσκαιρες επιτυχίες και παροδικές αναλαμπές…
Ο ΑΡΗΣ επανέρχεται στις συνειδήσεις των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων.
Επανέρχεται δυνατός και μαχητής, σε ρόλους και θέσεις που του ταιριάζουν ιστορικά.
Επανέρχεται και διεκδικεί, αυτά που του πρέπουν και του αρμόζουν.
Επανέρχεται για να εδραιωθεί ξανά εκεί που του ταιριάζει με βάση την ιστορία του, την προσφορά του και πάνω από όλα την μεγάλη λαϊκή δυναμική που πρεσβεύει και δημοφιλία του.
Ο ΑΡΗΣ ετοιμάζει μια εξαιρετική ομάδα.
Έκανε σημαντικές προσθήκες και προχωρά σε σπουδαίες κινήσεις, με γνωστούς και καταξιωμένους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα ανεβάσουν ακόμη περισσότερο το επίπεδο της ομάδας.
Περιμένω με αγωνία τα δύο φιλικά παιχνίδια, με Λάρισα (10.08) και Βόλος(14.08), για να δω τους καινούργιους παίκτες.
Είναι δεδομένο ότι από δω και πέρα, θα δούμε έναν άλλον ΑΡΗ, σε σχέση με αυτόν που είδαμε στα δύο ευρωπαικα παιχνίδια.