Ποδόσφαιρο σημαίνει πολλά πράγματα. Χαρές, λύπες ή να κάθεσαι σε… αναμμένα κάρβουνα για 89 λεπτά, προβληματισμένος… Μέχρι να φτάσει το 90′ και να έρθει το ξέσπασμα. Εστω κι αν “φλερτάρεις” με το καρδιακό ή με το να χάσεις τη φωνή σου. Πάνω-κάτω δηλαδή η κατάσταση που ζήσαμε όλοι χθες.
Ο ΑΡΗΣ χθες κέρδισε και αυτό είναι που μετράει στο τέλος. Ούτε το πώς, ούτε το γιατί. Το άξιζε; Οχι. Είχε τύχη; Ναι. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος. Θα υπάρχουν και τέτοια απογεύματα. Θέλει και λίγο τύχη ή έναν από μηχανή Θεό στο φινάλε. Να σε… θέλει και λίγο. Πράγματα δηλαδή που ο ΑΡΗΣ δεν είχε τα τελευταία χρόνια. Ετσι είναι η μπάλα και αυτό την κάνει ακόμα πιο όμορφη.
Το αποτέλεσμα στην δύσκολη και αφιλόξενη έδρα των Θεσσαλών, μπορεί να φέρει πολλαπλά κέρδη στον ΑΡΗ. Πρώτα απ’ όλα… γλίτωσε το ποδοσφαιρικό τμήμα από γκρίνια τουλάχιστον μίας εβδομάδας. Και δεν μιλάω μόνο εντός της ομάδας αλλά και στον περίγυρο της, μερίδα του οποίου δυστυχώς “διψάει” για καταστροφολία. Βελτίωσε ακόμα περισσότερο το κλίμα στα αποδυτήρια, ανέβασε την ψυχολογία των παικτών και… ζέστανε τον κόσμο εν όψει Μπόκα. Κάποια από τα κέρδη που ο ΑΡΗΣ μπορεί να… εξαργυρώσει άμεσα, αφού υπάρχουν και άλλα τα οποία θα φανούν σε βάθος χρόνου.
Υπάρχει βέβαια και η άλλη πλευρά. Εκείνη μίας ομάδας που πραγματοποίησε μία αρκετά μέτρια εμφάνιση και παρουσιάζει μία συγκεκριμένη και φανερή αδυναμία στο παιχνίδι της. Το γεγονός δηλαδή ότι όταν ο αντίπαλος ανεβάζει ψηλά τις γραμμές του και πιέζει, αποσυντονίζεται πλήρως και οδηγείται σε αρκετά λάθη τα οποία “καθαρίζει” η καλοδουλεμένη αμυντική της γραμμή. Για αυτό και τα Τρίκαλα δεν μπόρεσαν να καταγράψουν ούτε μία τελική προς την εστία του Καντιμοίρη. Χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξεις τα κακώς κείμενα. Και ο λόγος είναι ότι δεν θα υπάρχει πάντα ένας Παυλίδης στο 90′. Για αυτό και υπάρχει ο Δημήτρης Σπανός, ο οποίος προς τιμήν του παραδέχθηκε τη μέτρια εικόνα της ομάδας του. Οπως επίσης πρέπει να το απονείμουμε τα εύσημα για τις αλλαγές του οι οποίες “βγήκαν” όλες. Ο Ιντζόγλου “φρέσκαρε” το κέντρο, ο Μπαργκάν το αριστερό άκρο της επίθεσης και ο Παυλίδης βοήθησε στο κράτημα της μπάλας και φυσικά στο να έρθουν οι τρεις βαθμοί.
Αυτά όσον αφορά το ματς των Τρικάλων. Τώρα ακολουθεί εκείνο με την Καλλιθέα του οποίου όμως προηγείται η ποδοσφαιρική γιορτή της Τετάρτης. Για 90 λεπτά ας αφήσουμε στην άκρη το ξενέρωμα της τελευταίας τριετίας και πάμε τα… παλιά να θυμηθούμε, που λέει και το γνωστό άσμα. Είναι κάτι που όλοι έχουμε ανάγκη. Οπως ανάγκη το έχουν και οι παίκτες του φετινού ρόστερ ώστε να πάρουν μία… βαρβάτη ψυχολογική “ένεση” και να νιώσουν πως είναι το “καυτό” “Κλεάνθης Βικελίδης”.