Τα 104 χρόνιας μια αταλάντευτα ανένταχτης πορείας στο αθλητικό κοι κοινωνικό γίγνεσθαι της πόλης και της χώρας και η ιστορική ευθύνη όλων μας. Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος.
Ειλικρινά μου είναι πάντα πολύ δύσκολο να γράψω κάτι με αφορμή τα γενέθλια του ΑΡΗ αφού λίγο πολύ τα πάντα έχουν γραφεί. Από το τι πρεσβεύει αυτός ο τεράστιος σύλλογος που εκτός από ένας από τους μεγαλύτερους αθλητικούς οργανισμούς της χώρας είναι και ένα μεγάλο κοινωνικό κεφάλαιο, πρώτα για τη Θεσσαλονίκη και κατά συνέπεια για όλη τη χώρα ως την αταλάντευτα ανένταχτη πορεία που ακολουθεί από ιδρύσεώς του. Κόντρα σε όλους γιατί ποτέ δεν υπέκυψε σε εκβιασμούς, δεν έγινε… οσφυοκάμπτης. Την πλήρωσε αυτή την στάση… ζωής αλλά τουλάχιστον έχει να υπερηφανεύεται ότι κοιτάζοντας αυτά τα 104 χρόνια δεν έχει να απολογηθεί για κάτι, καμία κηλίδα δεν μπορεί να αμαυρώσει την περήφανη διαδρομή του. Αν για κάτι έχει να… απολογηθεί είναι πάντα για δικά του λάθη και παραλείψεις αφού είναι η αλήθεια ότι ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έχει «παραμυθιαστεί» από σωτήρες και μη, έχει εξαπατηθεί, έχει πέσει θύμα κοροϊδίας και εκμετάλλευσης.
Το πόσο περήφανοι νιώθουν όσοι υποστηρίζουν αυτή την ομάδα το ξέρουν καλά μόνο οι ίδιοι και την άδολη αφοσίωσή τους στο club την αναγνωρίζουν φίλοι και εχθροί. ΑΡΗΣ, τουλάχιστον στη μεταγενέστερη εποχή δεν γίνεσαι γιατί είναι της μόδας και κυρίως για τους τίτλους που πάντα τραβάνε σαν μαγνήτης τις νέες ηλικίες. Γίνεσαι γιατί σε κάνει να ξεχωρίζεις. Επομένως τέτοια μέρα όπως τη σημερινή, είναι μια καλή στιγμή για ενδοσκόπηση. Να αναλογιστούμε την ευθύνη μας απέναντι στην ομάδα, την υποχρέωσή μας να μεταλαμπαδεύσουμε τα ιδανικά που πρεσβεύει στη νέα γενιά που θα πάρει τα σκήπτρα. Να αφήσουμε στην άκρη την εσωστρέφειά μας, να σταματήσουμε τα τρωγόμαστε μεταξύ μας αφού για το ίδιο πράγμα ξοδεύουμε σχεδόν όλη τη μέρα μας.
Ας κάνουν το ίδιο όμως και αυτοί που θεσμικά, κατέχουν τις τύχες του συλλόγου στα χέρια τους. Ο Καρυπίδης στην ΠΑΕ, ο Γουλιέλμος και όσοι τον στηρίζουν οικονομικά στην ΚΑΕ, η διοίκηση του Α.Σ. Ας μιλήσουν και ας πράξουν με ειλικρίνεια, σχέδιο, πλάνο και δεν χάσουν. Θα συνειδητοποιήσουν ότι το καλό που θα κάνουν το εισπράξουν πολλαπλάσια πίσω. Ο ΑΡΗΣ, εν έτη 2018 μοιάζει σαν ένα ανενεργό ηφαίστειο που ψάχνει μια… διέξοδο για να εκραγεί και να αποδείξει ότι επέστρεψε έτοιμος να διεκδικήσει τον χώρο που του ανήκει στον ελληνικό αθλητισμό. Ειδικά στο ποδόσφαιρο που η ομάδα φαίνεται ότι επιστρέφει στο φυσικό της χώρο.
Χρόνια πολλά στον ΑΡΗ και ας είναι το 2018 η χρονιά της πραγματικής επανεκκίνησης.