Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για την ισοπαλία του ΑΡΗ στην Καλαμαριά και τη σοβαρότητα που πρέπει να δείξει η ομάδα μέχρι το φινάλε της σεζόν.
Το απόγευμα της Κυριακής στην Καλαμαριά… μύριζε ποδόσφαιρο. Ωραίος καιρός, ακόμα πιο ωραία η ατμόσφαιρα στις κερκίδες… Αλλά μόνο ποδόσφαιρο δεν είδαμε.
Ηταν δίχως αμφιβολία ένα από τα πιο κακά απογεύματα της ομάδας για φέτος. Ισως και το πιο κακό. Σε ένα ματς που με κάποιες εξαιρέσεις, θύμισε πολύ εκείνο με την Παναχαϊκή στην Πάτρα. Αλλιώς το ήθελε ο ΑΡΗΣ και αλλιώς του βγήκε. Μόνο που στην Πελοπόννησο η ομάδα πήρε αυτό που έψαχνε, σε αντίθεση με χθες.
Αν βγάλουμε την τετράδα της άμυνας και τον Πασά -που και αυτοί βέβαια είχαν τα λάθη τους- οι υπόλοιποι ήταν κατώτεροι του μετρίου. Επειδή όμως σε μία ομάδα όλοι πιστώνονται την επιτυχία και την αποτυχία, ας το δούμε συνολικά. Οχι πως χρειάζεται να κάνουμε κάποια φοβερή ανάλυση για την… άγευστη εικόνα του ΑΡΗ στην Καλαμαριά. Και δεν περιμέναμε φυσικά να μπει μέσα και να κάνει… παπάδες. Ποτέ δεν το έκανε αυτό φέτος. Οχι όμως να μην δημιουργεί ούτε μία κλασσική ευκαιρία σε 90 λεπτά και να μην πιέζει ψηλά όπως κάνει σχεδόν σε όλα τα ματς, δίνοντας στον αντίπαλο την ευκαιρία να βγάζει τη μπάλα μπροστά και να την κυκλοφορεί με σχετική άνεση. Ασχετα που δεν απείλησε. Και εδώ φταίνε οι παίκτες, όχι ο προπονητής.
Ο στόχος της ανόδου επετεύχθη αλλά η χρονιά ακόμα δεν έχει τελειώσει. Υπάρχει η μαθηματική άνοδος, όπως επίσης υπάρχει και η πρωτιά την οποία οι παίκτες δηλώνουν ότι θέλουν. Μόνο που χθες δεν το έδειξαν, μπαίνοντας στο γήπεδο μία μέρα μετά τη γκέλα του ΟΦΗ στα Χανιά. Και φυσικά δικαιολογίες όπως αυτή του γηπέδου, δεν υπάρχουν…
Οι ευθύνες βέβαια για χθες πέφτουν και στον Δημήτρη Σπανό. Οσο κι αν ο Μπαστακός δεν έχει πείσει στις ευκαιρίες που έχει πάρει και φαίνεται να μην υπολογίζεται, είναι η δεύτερη επιλογή πίσω από τον Διαμαντόπουλο. Η ικανότητα του Πασά να πιέζει στη μπάλα, μαζί με το ύψος του, είναι δύο στοιχεία που τον βοηθούν για να παίξει ως φορ, αλλά δεν φτάνουν. Δεν είναι το ορθολογικό. Οπως επίσης ο Πλατέλλας δεν μπορεί να βγάλει τις αρετές του στον άξονα, θέση για την οποία υπάρχει και ο Χαντί. Φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι όποτε πάει στα άκρα, είναι πιο δραστήριος και… ανησυχεί περισσότερο την αντίπαλη άμυνα. Και για να μην ξεχνάμε κάποιους παίκτες που δεν έχουν καταφέρει να… τραβήξουν μέσα στη σεζόν πλην κάποιων εκλάμψεων. Έχουν συμμετοχή στη φετινή άνοδο αλλά δείχνουν ότι δεν έχουν θέση στον ΑΡΗ της νέας σεζόν.
Ολα τα παραπάνω είναι μία κριτική που πρέπει πάντα να γίνεται. Πάντα όμως ποδοσφαιρικά και χωρίς υπερβολές. Δεν χρειάζεται πάλι με μία νέα “γκέλα” να ξεφεύγουμε και να αφορίζουμε έναν προπονητή και μία ομάδα που βάσει του στόχου που έθεσαν από την αρχή της σεζόν, είναι πετυχημένοι.
Απλά στα πέντε παιχνίδια που απομένουν, άπαντες θα πρέπει να είναι σοβαροί, για να ολοκληρωθεί η σεζόν με την απαιτούμενη αξιοπρέπεια. Την αξιοπρέπεια του ΑΡΗ, τη δική τους αλλά και τον κόσμο. Οπως επίσης στα ματς που απομένουν, ο προπονητής του ΑΡΗ θα πρέπει να αρχίζει να… φρεσκάρει κάπως τα πλάνα του και να αρχίσουμε να βλέπουμε παίκτες που έχουν πάρει λίγο ή και καθόλου χρόνο συμμετοχής.