Τι κερδίσαμε, τι χάσαμε…

από ΑλανιΑΡΗΣ

Σε ένα ισόπαλο αγώνα, κανένας δεν είναι ευχαριστημένος. Ο ΑΡΗΣ, μια νέα ομάδα με 19 νέους ποδοσφαιριστές που μετράνε 4 επίσημα παιχνίδια όλα κι όλα αγωνίστηκε απέναντι στην "Μπαρτσελόνα των Βαλκανίων", την υπερομάδα των "2 ισάξιων ενδεκάδων", μέσα στο "καμίνι της Τούμπας" με διαιτητή των Σιδηρόπουλο

Ο αγώνας έληξε ισόπαλος 1-1 και ο “νεοφώτιστος” δεν διασύρθηκε, δεν ταπεινώθηκε, αλλά λίγο πιο σοβαρός να ήταν θα έριχνε μια περιποιημένη σφαλιάρα στους υπερόπτες που κατά τα άλλα “δεν νοιάζονται”, μια σφαλιάρα που θα τους έκανε να δέρνονται μεταξύ τους χαμένοι στη μετάφραση, από τη μια τα παιδιά με τα κράνη και από την άλλη ο υιός Γκαγκάτσης, ο υιός Λουτσέσκου, με τον υιό Σαββίδη. Αυτά έχει το ποδόσφαιρο, δεν κερδίζει ο καλύτερος, πάμε παρακάτω.

Δεν θα μπω στην ανάλυση βασικών – αναπληρωματικών. Πόσους βασικούς είχε ο ΑΡΗΣ και πόσους ο αντίπαλός του. Όταν ο βλάκας σε παρασύρει στο επίπεδό του, θα σε κερδίσει, διότι παίζει εντός έδρας σε γνώριμο για αυτόν περιβάλλον. Όσοι υπαινίσσονται, κατόπιν εορτής, έλα μωρέ, ποιός ΑΡΗΣ, οι ποδοσφαιριστές μας δεν ξέρανε καν τον ΑΡΗ, δεν τον πρόλαβε κανένας στη Superlegaue, η απάντηση είναι ας τους βάζατε κανά δυο πρόσφατα βιντεάκια να γνωρίσουν τον ΑΡΗ, τότε που σας έκανε άνω κάτω και το γήπεδό σας εκκλησία. Η γεμάτη Τούμπα απόγευμα Τετάρτης, το μπινελίκι επί 90 λεπτά για τις μάνες των Αρειανών, ο πανηγυρισμός του Πέλκα στα κάγκελα, ο ορισμός του εκλεκτού Σιδηρόπουλου του “Δωδακανησιώτη”, οι δεκάδες πυρσοί, οι μολότοφ έξω από το γήπεδο και η επίθεση στο πούλμαν της ομάδας μας μαρτυρούν ότι όντως ο ΑΡΗΣ είναι κάτι το αδιάφορο για αυτούς. Τόσο αδιάφορος, που συνέβησαν όλα τα παραπάνω. Είπαμε όμως, σε κουβέντα με βλάκα αν μπεις, είσαι χαμένος από χέρι, θα σε ρίξει στο επίπεδό του και θα σε κερδίσει.

Ο ΑΡΗΣ από το συγκεκριμένο αγώνα κέρδισε αυτοπεποίθηση και εμπειρία, ενώ ελπίζω ότι ο προπονητής του έγινε λίγο σοφότερος σχετικά με τα (σημαντικά) κενά που εμφανίζει ο ΑΡΗΣ και τις (χτυπητές) αδυναμίες ορισμένων ποδοσφαιριστών του. Επιμένει, και καλά κάνει, να προσπαθεί ο ΑΡΗΣ να παίξει πραγματικό ποδόσφαιρο, με οργανωμένες επιθέσεις οι οποίες ξεκινάνε από τον τερματοφύλακα, κρατήματα μπάλας ώστε να ανέβουν τα μπακ, αλλαγές θέσεων, παίκτες μεταξύ των γραμμών του αντιπάλου. Αλλά, δίχως να κατονομάσω, συγκεκριμένοι παίκτες επαναλαμβάνουν συγκεκριμένα λάθη.

Προσπαθώ να καταλάβω ακόμη τι έκανε ο (καλός κατά τα άλλα) Γκιουνέζ. Να φανταστώ ότι κάποιον είδε μέσα στην Θ4 και του έριξε δυο φάσκελα ξεγυρισμένα; Δεν είναι όμως αστείο. Καλό μου παλικάρι, τέσσερα ρημάδια χρόνια βασανιστήκαμε όσο δεν φαντάζεσαι. Τέσσερα χρονάκια σφίξαμε το στομάχι, ρημάξαμε οικογένειες, τριγυρνούσαμε σαν φαντάσματα μέσα στο σπίτι, ακούσαμε και τι δεν ακούσαμε. Και κάνεις τί ακριβώς; Αφέλεια; Έλλειψη συγκέντρωσης; Επιπολαιότητα; Όλα μαζί;. Στη φάση δεν υπάρχει δεύτερη κίτρινη στον Γκιουνέζ κι ας λένε οι “έγκριτοι” δημοσιογράφοι ό,τι ανοησία το ποίμνιό τους επιθυμεί να ακούσει. Ας διαβάσουν τους κανονισμούς. Αν βαριούνται, Γαλλία – Κροατία, χέρι – πέναλτι του Πέρισιτς από κόρνερ, καμία κίτρινη κάρτα. Η μπάλα από το πλάι, δίχως κατεύθυνση προς τα δίχτυα.

Αυτή ο ομάδα χτίζεται. Υπό παράξενες συνθήκες. Ηρθε προπονητής, μετά ήρθαν κάποιοι παίκτες, μετά ήρθε τεχνικός διευθυντής, μετά ξαναήρθαν κάποιοι παίκτες ενώ έφυγαν πολλοί άλλοι, άλλη ομάδα πήγε στα 3-5 Πηγάδια, άλλη κατέβηκε από αυτά, άλλη πήγε στην Ολλανδία και κάπως έτσι φτάσαμε 5η αγωνιστική και ακόμη παίκτες που λογίζονται ως βασικοί στο rotation δεν έχουν πατήσει το Κλ. Βικελίδης. Είναι μια μεταβατική χρονιά, όπου οι προσεχείς δυο αγώνες θα δώσουν μια σαφή εικόνα των φετινών προοπτικών. Ο ΑΡΗΣ έχει δουλευτεί αμυντικά, ωστόσο χρειάζεται δουλειά και χημεία στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Αυτό άλλωστε είναι και το πιο δύσκολο μέρος για έναν προπονητή. Αυτό θα έρθει με τους αγώνες αλλά και με ξακαθάρισμα ρόλων μέσα στην ομάδα. Πλέον, όλα τα κομμάτια του πάζλ είναι διαθέσιμα και ο Ερέρα καλείται να ταιριάξει. Ο αγώνας με τον Πας ήταν απογοητευτικός. Όχι τόσο το αποτέλεσμα, όσο από τα αμέτρητα λάθη. Ο αγώνας απέναντι στην ομάδα του Ρουμάνου τεχνικού είχε λιγότερα λάθη, αλλά και πάλι είχε κρίσιμα λάθη. Ένα τέτοιο θα μας έβαζε πίσω στο σκορ στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου. Επαναλαμβάνω, η άμυνα είναι το εύκολο κομμάτι για έναν προπονητή. Δεκάδες προπονητές βγάζουν το ψωμί του στήνοντας σκληροτράχηλες ομάδες αμυντικά συμπαγείς. Οι δυσκολίες για τους προπονητές αρχίζουν όταν στο αμυντικό σκέλος της τακτικής προστίθεται η επιθετική ανάπτυξη, η μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση και αντίστροφα. Εκεί, υπάρχουν (και λογικό είναι) προβλήματα ακόμη στον ΑΡΗ, ωστόσο θα πρέπει να αρχίσουν να περιορίζονται αγώνα με τον αγώνα. Αργά ή γρήγορα θα φανεί και ποιοί ποδοσφαιριστές δεν μπορούν να αποτελέσουν αξιόπιστους συνοδοιπόρους σε αυτό που κτίζεται. Αλλά αυτό θα πρέπει να προκύψει από μια διαδικασία σωστής αξιολόγησης και όχι σε καφενειακού επιπέδου συζητήσεις.

Θετικό ΚΑΤΑΡΧΗΝ λοιπόν το πρόσημο του αγώνα απέναντι στην ομάδα “Έχω βύσμα πρωθυπουργό” που έχει βαλθεί ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα να την στέψει πρωταθλήτρια. Το τελικό πρόσημο αυτού του αγώνα όμως θα διαπιστωθεί την Κυριακή στον αγώνα απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης. Η ενέργεια, η συγκέντρωση, ο κόπος που δαπάνησε ο ΑΡΗΣ (όφειλε φυσικά να το κάνει, μην τρελαθούμε κιόλας, αδιάφορος ένας αγώνας ανάμεσα στον ΑΡΗ και τον Ολυμπιακό του Βορρά δεν θα υπάρξει ποτέ) και η διαχείριση όλης της υπόθεσης θα αξιολογηθεί την Κυριακή. Εκεί όπου το κατάμεστο Χαριλάου πρέπει να δώσει ώθηση στον ΑΡΗ, να καλύψει το κενό του Γκάμα, και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ένα επόμενο μικρό βήμα αυτής της ομάδας που ποδοσφαιρικά κάνει τα πρώτα της βήματα. Διότι στον ΑΡΗ ο 12ος παίκτης είναι ο λαός του, η ψυχή που καταθέτει ο καθένας μας. Κι όχι ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας και το υπουργικό συμβούλιο.

http://www.ant1news.gr/news/ Sports/article/514238/ston- pano-kammeno-i-fanela-me-to- 12-toy-paok

ΥΓ 1. Αυτό το παλικάρι ο Σόουζα ήταν αρχηγός. Έτσι πανηγυρίζουν οι ποδοσφαιριστές. Γροθιά υψωμένη και χτύπημα στο στήθος, στο μέρος του Θεού ΑΡΗ. Μακάρι να βελτιωθεί τόσο ώστε να μπει μέσα στη βασική ενδεκάδα. Μακάρι, ο ΑΡΗΣ χρειάζεται τέτοιες αφοσιωμένες ψυχές.

ΥΓ 2. Κάποιες πηγές αναφέρουν ότι τα επεισόδια έξω από την Τούμπα, οι μολότοφ και τα δακρυγόνα, έγιναν εξαιτίας του καντινιέρη που έβαζε μουστάρδα στα λουκάνικα που σέρβιρε. Θεωρήθηκε υπονοούμενο, κίτρινο λουκάνικο κι έτσι. Άλλοι λένε ότι τα σκηνικά ήταν μέρος μια ταινίας που γυρίζει ο συμπολίτης με τίτλο “Το κλεμμένο πρωτάθλημα και ο ρόλος του Χίτλερ”. Κάποιοι λένε ότι ήταν ακροδεξιοί, κάποιοι ότι ήταν ακροαριστεροί, κάποιοι ότι ήταν απογοητευμένοι ψηφοφόροι της Ένωσης Κεντρώων. Εγώ πιθανολογώ ότι τα επεισόδια ξεκίνησαν, φυσικά πολύ μακριά από την Τούμπα, πάρα πολύ μακριά, γνωστός βουλευτής που φώναξε και πάλι το γνωστό “Να καεί, να καεί, το μπ…ο η Βουλή”.

ΥΓ 3. Το γεγονός ότι κάηκε κουβέρτα με το σήμα του ΑΡΗ ελάχιστοι το διαπιστώσατε να φανταστώ. Κουβέρτα. ΚΟΥΒΕΡΤΑ. Από ποιο σκοινί νοικοκυράς την μαζέψατε ρε “μάγκες”, πραγματικά δηλαδή. Διότι δεν μπορώ να σκεφτώ ότι κάποιος οπαδός του ΑΡΗ έκοβε βόλτες στην πόλη τυλιγμένος με κουβέρτα . Μα Κουβέρτα; Κουβέρτα; Ήμαρτον που θα έλεγε και ο Γεωργίου. Κουβέρτα…

ΥΓ 1-4. Ραδιοφωνικός σχολιαστής των φάσεων του αγώνα ο Καλόπουλος στο ένα ραδιόφωνο της πόλης, Σταυρίδης στο άλλο ραδιόφωνο της πόλης. Εχω ξαναγράψει, η πόλη αυτή στην οποία γεννήθηκα και μεγάλωσα και ευτυχώς δεν ζω σήμερα, έχει διολισθήσει και ξύνει τον πάτο του βαρελιού. Ντροπή σε όλους όσους έχουν ευθύνη για αυτό.

ΥΓ 5. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι κουβέντες και οι απαιτήσεις περί Big 4 και Big 5 πλέον δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε στον ΑΡΗ. Από εδώ και πέρα οι πράξεις έχουν νόημα. Ο ορισμός ξένου διαιτητή στο ντέρμπι της 7ης αγωνιστικής είναι πράξη. Η εμφάνιση και το αποτέλεσμα στην Τούμπα είναι πράξη. Το γεμάτο Κλ. Βικελίδη είναι πράξη.

ΥΓ 6. Θοδωρή το νου σου. Γνώρισες την καλή μας πλευρά. Έχουμε και μια άλλη, αυτοκαταστροφική πλευρά. Δίχτυα τουλάχιστον στη Θύρα 2 και στη Θύρα 7, πίσω από τον πάγκο των φιλοξενούμενων.

ΥΓ 7. Επί του πιεστηρίου. Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε ο Υπεύθυνος Επικοινωνίας της ΠΑΕ ΠΑΟΚ με αφορμή τη δίωξη στον Λουτσέσκου, ότι δηλαδή η κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο θυμίζει Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης. Όντως θυμίζει, αλλά ευτυχώς δεν είναι. Που να βλέπαμε δηλαδή και εισβολή με όπλα στους αγωνιστικούς χώρους, μαφιόζους να καίνε αυτοκίνητα προπονητών, δικαστικές αποφάσεις κατά παραγγελία να εκδίδονται ξημερώματα, αλισβερίσια προέδρων ομάδων με υπουργούς, χαριστικές εκχωρήσεις δημόσιων εκτάσεων, εξαγορές ψήφων τοπικών ποδοσφαιρικών ενώσεων. Ευτυχώς που αυτά δεν συμβαίνουν και η κατάσταση θυμίζει Σικάγο, αλλά δεν είναι. Ο Θεός να μας φυλάει…
 
 
 
 

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X