Αγχωτικά; Ναι. Νίκησε όμως; Ναι. Και αυτό είναι που μένει πάντα στο τέλος της ημέρας…
Οι τρεις βαθμοί που παίζονταν με τον Αστέρα Τρίπολης, σήμαιναν περισσότερα για τον ΑΡΗ πέραν μίας απλής νίκης. Ηταν δεδομένο ότι θα δυσκολευτεί βάσει του αντιπάλου του. Ηταν όμως επίσης δεδομένο ότι δεν θα τα παρατήσει γιατί κατά βάθος ήξερε τι θα κέρδισε εφόσον έπαιρνε το “τρίποντο”. Και εξηγούμαστε…
Βρίσκεται στον πόντο από την κορυφή της βαθμολογίας, κάτι που τον βοηθάει στην ψυχολογία του. Αφησε πίσω του με εννέα βαθμούς τον έναν από τους δυο βασικούς ανταγωνιστές του -ο άλλος είναι ο Ατρόμητος- για τις θέσεις που δίνουν ένα εισιτήριο στην Ευρώπη. Συν φυσικά τον χρόνο που κερδίζει εκμεταλλευόμενος ένα σχετικά ένα βατό πρόγραμμα στις πρώτες αγωνιστικές της σεζόν. Χρόνο για να δουλέψει και να “δέσει”. Εκεί είναι και η ουσία…
Κακά τα ψέματα, η ομάδα χθες δεν ήταν χάρμα ιδέσθαι. Μεσοαμυντικά ήταν σχεδόν άριστη δυσκολεύοντας έναν “δεμένο” και αρκετά καλό Αστέρα να δημιουργήσει φάσεις. Οπως κάνει σε κάθε ματς μέχρι στιγμής και όπως θα συνεχίσει να κάνει αφού ανασταλτικά έχει συγκροτήσει κάτι συμπαγές.
Το θέμα για τον ΑΡΗ φάνηκε και χθες ότι είναι όταν επιτίθεται. Στη δημιουργία. Είχαν την υπομονή και περιόρισαν τα λάθη τους αλλά με εξαίρεση τη φάση του Ντιγκινί, οι “κιτρινόμαυροι” δεν είχαν να παρουσιάσουν κάτι άλλο στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς. Τα άκρα δεν έβγαλαν φάσεις και το κέντρο δεν βοήθησε στην προώθηση της μπάλας από τον άξονα. Με τον Ερέρα να ξεκινάει έχοντας την ομάδα παραταγμένη σε 4-3-3 και ανάλογα με τις κινήσεις του Κολάσο να μετατρέπεται σε 4-2-3-1. Το σύστημα που κατέληξε δηλαδή στο ξεκίνημα της επανάληψης, όταν έβαλε σωστά τον Ναζλίδη αντί του Κολάσο.
Σιώπης και Μαρτίνες ήρθαν προς το τέλος μέσα του ματς για να συμπληρώσουν μαζί με τον 30χρονο επιθετικό μία τριάδα αλλαγών του Ερέρα που “βγήκε” στην ομάδα. Δεν έκαναν κάτι το εξεζητημένο. Ο Ναζλίδης προσέθεσε έναν ακόμη παίκτη επιθετικά αλλά και στην περιοχή -Κολάσο και Ματίγια δεν πατούσαν- με τον Σιώπη να δίνει ταχύτητα στο κέντρο μαζί με την προώθηση της μπάλας από τον άξονα. Και ο Μαρτίνες έφερε κινητικότητα μεσοεπιθετικά και την ατομική ενέργεια που έλειπε μέχρι εκείνο το σημείο, δημιουργώντας το δεύτερο γκολ. Με τον Βέλεθ στο ξεκίνημα της φάσης για έχει το δικό του μερίδιο για την εξέλιξη της.
Και το πρώτο γκολ έχει τον δημιουργό του, έστω κι αν μιλάμε για πέναλτι. Διότι είναι εξαιρετική η κάθετη του Σιώπη για τον Γκαρσία. Αυτό δηλαδή που δεν κατάφεραν οι δύο εσωτερικοί μέσοι της ομάδας νωρίτερα, το έκανε ο “κόφτης” της. Το κοινό σημείο αναφοράς και των τριών αλλαγών; Βοήθησαν να αυξηθεί η πίεση στον αντίπαλο, κάτι που είναι από τους βασικούς άξονες της φιλοσοφίας του Ερέρα.
Το ζήτημα για τον ΑΡΗ είναι η χημεία, η ομοιογένεια για να αποδώσει επιθετικά το πλάνο που θέλει ο προπονητής του. Και κυρίως στον βαθμό που το θέλει τη στιγμή που η πλειονότητα των ομάδων θα τον παίζει πολύ κλειστά. Εστω όμως κι όταν δεν του “βγαίνει”, υπάρχει η ποιότητα παικτών όπως ο Ματέο. Ή το βάθος του ρόστερ που δίνει στον Ερέρα τη δυνατότητα να “πετάει” στα τελευταία λεπτά τους ενδεκαδάτους Σιώπη και Μαρτίνες. Μαζί και με την άμυνα, αυτά είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά για τον… υπό κατασκευή ΑΡΗ, δίνοντας τον χρόνο και την ηρεμία να διορθώσει αυτά που πρέπει. Αρκεί να το κάνει κιόλας…