Έγραψα στο προηγούμενο κείμενό μου, αμέσως μετά το 1-1 στο γήπεδο-λάστιχο, ότι το τελικό πρόσημο του αγώνα έναντι της συμπολίτισσας ομάδας θα κριθεί στον αγώνα με την Τρίπολη, ανάλογα με την εμφάνιση, τη διάθεση, την αντοχή των παικτών του ΑΡΗ.
Ο αγώνας με την Τρίπολη ολοκληρώθηκε, ο ΑΡΗΣ κέρδισε, η προσέγγιση συνεπώς του Ερέρα στα δυο αυτά συνεχόμενα παιχνίδια υψηλής δυσκολίας κρίνεται, εκ του αποτελέσματος αλλά και εκ της εικόνας, άριστη.
Ο ΑΡΗΣ με 4 νίκες στους 5 αγώνες, με γκολ 9 υπέρ και 1, με κατά περιόδους καλή εμφάνιση, δίνει δικαίωμα στον καθένα να ονειρεύεται. Η ομάδα έχει δώσει όλους κι όλους 6 επίσημους αγώνες και προφανώς έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης, κυρίως στο μεσοεπιθετικό μέρος όπου δείχνει να μην έχει δουλευτεί αρκετά ακόμη. Και αυτό δεν είναι μομφή στον προπονητή, είναι μια πραγματικότητα. Υπάρχουν φυσικά ελαφρυντικά, ξαφνικά ο ΑΡΗΣ στερήθηκε την παρουσία του Μπρούνο Γκάμα και έπρεπε μέσα σε 3 ημέρες να βρεθεί ένας τρόπος να καλυφθεί το κενό του, οι νεοαποκτηθέντες παίκτες δεν έχουν ακόμη ενσωματωθεί στην ομάδα,
κ.λπ. Να μην επαναλαμβάνομαι, τα έγραψα στο προηγούμενο κείμενο.
Απέναντι στην Τρίπολη ο ΑΡΗΣ περιόρισε τα λάθη, είχε ηρεμία στον παιχνίδι του, πίεσε ορισμένα διαστήματα, λίγα είναι η αλήθεια, απίστευτα τον αντίπαλό του. Ωστόσο έλειψε η φαντασία και σπατάλησε πολύ ενέργεια σε δίχως νόημα σέντρες στο πουθενά και στην άδεια από ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ περιοχή της Τρίπολης. Η Τρίπολη είναι μια εκπληκτικά περίπλοκη ομάδα, με μεγάλη συνοχή που συνδυάζει την τεχνική με την φυσική κατάσταση και την σκληρότητα (εντός αθλητικών ορίων) και μεγάλη, μεγαλύτερη προφανώς από τον ΑΡΗ, εμπειρία διαχείρισης αγώνων. Μόνο φέτος, αντιμετώπισε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό. Ο ΑΡΗΣ, με τις 100% πετυχημένες αλλαγές του Ερέρα κατόρθωσε να βρει λύση στο πρόβλημα δημιουργίας φάσεων και τελικώς ξεκλείδωσε το 3ποντο, που στην οικονομία του πρωταθλήματος ίσως να φανεί κρίσιμο.
Φυσικά κανείς δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένος από την εικόνα του ΑΡΗ. Ο ΑΡΗΣ κέρδισε όμως. Δικαιολογημένα είμαστε σκεπτικοί για την εικόνα σε ορισμένα διαστήματα της ομάδας.
Αλλά διάολε. Ο ΑΡΗΣ πέρυσι αγωνίζονταν στην Β’ Εθνική. Από πέρυσι μέχρι φέτος κάλυψε μια τεράστια διαδρομή προς τον στόχο του, τη δημιουργία μιας αξιόμαχης και θελκτικής ομάδας που θα αγωνίζεται για τίτλους. Φέτος, ο στόχος δεν μπορεί να είναι όμως ο τίτλος. Διότι ένας τέτοιος εξωπραγματικός στόχος μπορεί να θολώσει το πλάνο, τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθηθεί, ενδεχομένως να «μπλοκάρει» όλη τη λειτουργία της ομάδας.
Ο ΑΡΗΣ στα Γιάννενα έχασε διότι κατέβηκε να αγωνιστεί εκβιάζοντας τη νίκη. Δεν προσαρμόστηκε σε κανέναν σημείο στα παιχνίδι των Ιωαννίνων. Η ομάδα έδειχνε διαρκώς αγχωμένη για ανεξήγητο λόγο. Είμαι σίγουρος ότι με τον Πανιώνιο ο ΑΡΗΣ θα προσεγγίσει
εντελώς διαφορετικά τον αγώνα. Προφανώς θα αγωνιστεί για τη νίκη. Προφανώς. Αλλά δεν θα την εκβιάσει πρώτος, θα αφήσει, εκτιμώ, πρώτα τον αντίπαλό του, τον Πανιώνιο, να αγχωθεί για αυτήν, να καταναλώσει ενέργεια, να σπαταλήσει τρεξίματα, και έπειτα θα κτυπήσει. Εκτιμώ ότι ο Ερέρα θα επιδιώξει να «ταιριάξει» τα μαρκαρίσματα, να ελέγξει το ρυθμό, να διαβάσει τον αντίπαλό του, και έπειτα θα μεθοδεύσει, ίσως με κινήσεις και από τον πάγκο, το πλάνο νίκης. Αυτά φυσικά αφορούν το σχεδιασμό. Το πώς θα εξελιχθεί ο αγώνας είναι άλλη υπόθεση, συχνά απρόβλεπτα γεγονότα καθορίζουν τους αγώνες. Ο αγώνας Ολυμπιακού – ΠΑΟΚ πρέπει να διδάσκεται σε οπαδούς και προπονητές και ποδοσφαιριστές. Ενας αγώνας που αντί για 5-0
έληξε 0-1. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Ο ΑΡΗΣ βαδίζει με σωστό τρόπο στο δρόμο της αγωνιστικής καταξίωσης. Το ταβάνι δεν ξέρω ποιο θα είναι. Πιστεύω όμως ότι πλέον η βάση ξεφεύγει από την 8 η θέση και ανεβαίνει ο πήχης των προσδοκιών. Εντάξει, καλά τα τσιτάτα, τα κλισέ, τα συνθήματα και τα όνειρα, αλλά η πραγματικότητα για μια ομάδα που δεν ανέβηκε καν πρώτη από την Β’ Εθνική είναι ότι πρώτα φυλάει τα νώτα της. Ξένισε σε ορισμένους από εμάς οι δηλώσεις πρώην ποδοσφαιριστών, ακόμη και του ΑΡΗ μας, που έθεταν ως πρώτο στόχο την άνετη παραμονή. Μα προφανώς, αυτός είναι ο πρώτος στόχος για μια ομάδα που έρχεται στη Superleague με νέο προπονητή, με
καμιά 20αριά νέους ποδοσφαιριστές, μια ομάδα ανάδελφη σε μια Superleague με συγκεκριμένους και παράξενους συσχετισμούς. Δεν μπορώ και δεν θέλω να ακούω για λαό και ιστορία, ο λαός και η ιστορία απέτυχαν να ανεβάσουν τον ΑΡΗ από τη Γ’ Εθνική στη Β’ την
πρώτη χρονιά. Διότι ούτε η ιστορία παίζει ποδόσφαιρο, ούτε δυστυχώς οι λαοί.
Ο ΑΡΗΣ δείχνει εύκολα να ξεπερνά τον πήχη της άνετης παραμονής και της μέσης της βαθμολογίας και δείχνει να μπορεί να πετύχει την είσοδο στην 5αδα, άλλωστε η ομάδα με αυτόν τον στόχο «στήθηκε», την διεκδίκηση της εισόδου στην 5αδα. Για να το πετύχει αυτό, νίκες όπως αυτή απέναντι στην Τρίπολη είναι σημαντικότατες. Ο αγώνας απέναντι στον Πανιώνιο είναι κι αυτός ορόσημο, διότι ακολουθεί πολύ δύσκολο πρόγραμμα με τρία ντέρμπι και δυο συνεχόμενους εκτός έδρας αγώνες. Ο ΑΡΗΣ ακόμη μαθαίνει. Η σημαντική ποιότητα που διαθέτει ο ΑΡΗΣ, καλύτερη από αυτήν ομάδων όπως η Τρίπολη και ο Ατρόμητος, δείχνει να μπορεί να αντισταθμίσει το έλλειμμα εμπειρίας και συνοχής της ομάδας και των διασυνδέσεων της διοίκησης. Στην πράξη θα κριθούν τα σχέδια επί χάρτου. Αδιαμφισβήτητα ο ΑΡΗΣ βαδίζει σε σωστό δρόμο. Όσο έρχονται οι νίκες, η ομάδα μπορεί να διορθώνει λάθη και να βελτιώνεται δίχως υψηλή πίεση και με όρεξη για δουλειά.
Κάτι τελευταίο, σχετικό με τα προηγούμενα. Η σχέση μας, ως οπαδοί, με τον ΑΡΗ είναι μοναδική. Δεν μπορεί συνεπώς να ετεροπροσδιορίζεται. Το τι κάνουν αντίπαλοι του ΑΡΗ δεν μπορεί να επιδρά στη δική μας σχέση με τον δικό μας ΑΡΗ. Ο ΑΡΗΣ είναι μια φυσιολογική ομάδα. Σε κάθε αγώνα ή θα κερδίσει ή θα φέρει ισοπαλία ή θα χάσει. Τρία αποτελέσματα. Δεν υπάρχει αγώνας που ο ΑΡΗΣ εκ των προτέρων θα τον έχει κερδισμένο διότι ο αντίπαλό του είναι παράρτημα δανεικών ή ο πρόεδρος του ΑΡΗ είναι αφανής χρηματοδότης ή ιδιοκτήτης της αντιπάλου ομάδας. Το να μιλάμε για πρωτάθλημα όταν κάποιοι αντίπαλοί μας ελέγχουν την ΕΠΟ, είναι κεντρικοί χορηγοί του πρωταθλήματος, είναι χορηγοί στις φανέλες ομάδων, έχουν προσβάσεις άμεσες στο Μαξίμου, ελέγχουν ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοπτικά κανάλια, ιστοσελίδες, ραδιόφωνα), έχουν δίκτυο δανεικών, ελέγχουν τοπικές οργανώσεις της ΕΠΟ,
επηρεάζουν (με τα δικά τους ΜΜΕ και την πίεση που αυτά ασκούν) διαιτητές, έχουν ιδιοκτήτες με τεράστια οικονομική δυνατότητα, έχουν ομάδες που το δίχως άλλο έχουν μεγαλύτερη εμπειρία καταστάσεων στην Superleague από τον ΑΡΗ που επέστρεψε μετά από 4 χρόνια, είναι εκτός πραγματικότητας. Δικαίωμα στο όνειρο έχουν όλοι, αρκεί όμως όλοι να παραδεχτούμε ότι πρόκειται για όνειρο. Και να μην σταματήσουμε να δουλεύουμε ώστε κάποια στιγμή αυτό το όνειρο να αποκτήσει ρεαλιστική υπόσταση.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραμείνουμε πιστοί στο πλάνο, την οικοδόμηση καταρχήν μιας σχέσης εμπιστοσύνης και σεβασμού διοίκησης – ποδοσφαιριστών – οπαδών, να ζεστάνουμε όσους περισσότερους Αρειανούς μπορούμε ότι κάτι καλό χτίζεται στον ΑΡΗ με σύνεση και υπομονή, να προστατέψουμε την ομάδα από περιπέτειες και τιμωρίες, να ενισχύσουμε την παρουσία του ΑΡΗ στα διάφορα ΜΜΕ και να ανακτήσουμε την αποδοχή ως μια δύναμη στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, να συμμαζέψουμε το σπίτι μας, το Κλ. Βικελίδης, και να αφήσουμε το χρόνο να κάνει τη δουλειά του. Δίχως όνειρα τρελά και απατηλά, αλλά με δουλειά, υπομονή και ρεαλισμό. Ο ΑΡΗΣ πριν μπει κάτω από την μπάρα του πρωταθλητισμού, πρέπει να δυναμώσει, αλλιώς θα πέσει να μας πλακώσει. Όπως πλάκωσαν τον σύλλογο τα vamos campeon, τα οποία φυσικά προέρχονταν από προσδοκία και αυθορμητισμό, ωστόσο στην τελική δεν άφησαν, δυστυχώς, τίποτα πίσω τους παρά αναμνήσεις από εξαιρετικές στιγμές και εκπληκτικά βίντεο. Ότι χτίστηκε εκείνες τις περιόδους γκρεμίστηκε πάρα πολύ εύκολα. Όχι ξανά τα ίδια λάθη.
Ότι είναι να έρθει πριν την ώρα του, καλοδεχούμενο, ό,τι μας φέρει ο δρόμος θα το
διεκδικήσουμε με λύσσα. Αν η 7η αγωνιστική φέρει ντέρμπι πρωτιάς, καλώς να ορίσει…