Μην το πούμε ούτε του παπά για αυτό που έγινε χθες. Ενα ματς δηλαδή στο οποίο ο ΑΡΗΣ δεν άξιζε βέβαια να χάσει αλλά ούτε και να κερδίσει. Πήρε όμως αυτό που ήθελε. Επειδή επέμενε και επειδή ήταν τυχερός στο φινάλε, πέραν ακόμα μίας καλής εκτέλεσης βέβαια από τον Χαβιέ Ματίγια.
Η ομάδα ήταν κακή. Ηταν ο ΑΡΗΣ το 2018 που… ξέχασε να αλλάξει χρονιά. Το λέγαμε και την προηγούμενη εβδομάδα ότι το παιχνίδι θα ήταν δύσκολο. Επειδή η Λαμία έχει αλλάξει και ο ΑΡΗΣ…. όχι τόσο. Παρουσίασε την ίδια προβληματική εικόνα που είχε στο φινάλε του προηγούμενου έτους. Οποιο πλάνο και αν είχε, δεν το έβγαλε. Δεν έβαλε τη μπάλα κάτω και τις περισσότερες φορές πήγαινε σε μακρινές μπαλιές. Απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε πιο ξεκάθαρα και απείλησε στο δεύτερο μέρος σε 1-2 φάσεις. Εκείνο ήταν και το σημείο που σηματοδότησε την αρχή της αντίδρασης και των αποδοκιμασιών του κόσμου, οι οποίοι συνεχίστηκαν και μετά το τελευταίο σφύριγμα.
Αυτές βέβαια δεν νομίζω ότι είχαν να κάνουν αποκλειστικά με το χθεσινό παιχνίδι. Οσοι βρέθηκαν στο γήπεδο δεν “απομόνωσαν” τη χθεσινή εμφάνιση για να βρουν την ευκαιρία να εκφράσουν την απογοήτευση τους. Ηταν περισσότερο μία συνέχεια από τα κακά αποτελέσματα της ομάδας στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς, με αποκορύφωμα φυσικά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο. Διότι αν ήταν όλα ρόδινα πριν, δεν θα βάρυνε τόσο ξαφνικά το κλίμα προς το τέλος του χθεσινού αγώνα από τις δικαιολογημένες αποδοκιμασίες του κόσμου. Για αυτούς άλλωστε η ομάδα παίζει μπάλα, όπως είπε εύστοχα ο Ματίγια στις χθεσινές του δηλώσεις. Και ο ΑΡΗΣ των νέων προσώπων οφείλει να τον κερδίσει ξανά. Χθες όμως υπήρχαν συγκεκριμένα “αλλά…”
Ο ΑΡΗΣ λοιπόν προερχόταν από τρεις εβδομάδες αγωνιστικής απραξίας. Αν βγάλουμε την πενθήμερη άδεια, ένα-δύο ρεπό και τις προπονήσεις που χάθηκαν λόγω της κακοκαιρίας, τότε δεν μένουν οι πολλές μέρες που θα ήταν οι ιδανικές ώστε ο Παντελίδης να δουλέψει με τους ποδοσφαιριστές. Αυτούς που απέμειναν δηλαδή μετά τις πρώτες αποχωρήσεις και χωρίς νέα πρόσωπα. Την ώρα που ο 53χρονος τεχνικός χρειάστηκε να επιστρατεύσει τους… φιλότιμους Ιντζόγλου, Βαλεριάνο και Παυλίδη για το χθεσινό ματς. Και ο καθένας ανάλογα με τον χρόνο που αγωνίστηκε, τον δικαίωσε νομίζω. Τους αξίζει ένα μεγάλο “μπράβο” τη στιγμή που ενώ ήταν προς αποχώρηση μπήκαν και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Μπορεί να κέρδισαν και μία δεύτερη ευκαιρία…. Οι άνθρωποι της ομάδας θα αποφασίσουν για αυτό.
Στα παραπάνω φυσικά ήρθε να προστεθεί και ο τραυματισμός του Γκάμα που βγήκε νωρίς και άλλαξε τα πλάνα του Παντελίδη, ο οποίος δεν μπορεί πλέον να υπολογίζει τον Πορτογάλο. Ετσι χρειάζεται πλέον ακόμη έναν εξτρέμ συν την ανάγκη που φάνηκε και χθες για έναν μέσο διαφορετικό από αυτούς που διαθέτει η ομάδα. Ενα χαφ με γρήγορη σκέψη, που μπορεί να πατάει περιοχή και δεν θα καθυστερεί τόσο πολύ την ομάδα στην ανάπτυξη της. Οπως έκανε δηλαδή χθες ο… λυτρωτής αλλά αργός σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, Ματίγια. Όπως έτσι που ήρθαν τα πράγματα, δεν θα ήταν άσχημος και ένα φορ.
Και επίσης μην ξεχνάμε ίσως το πιο βασικό. Οτι δηλαδή η ομάδα έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο έπειτα από τα τελευταία αποτελέσματα. Η πίεση πάνω της είναι μεγάλη. Δεν είναι εύκολο ειδικά όταν μπαίνεις μέσα στο γήπεδο. Απλά αυτό δεν αλλάζει από μόνο του. Θέλει αποτελέσματα.
Ολα τα παραπάνω βέβαια δεν αποτελούν δικαιολογίες για τον χθεσινό ΑΡΗ. Και ούτε θα ήταν δικαιολογίες εάν δεν κέρδιζε η ομάδα. Για αποτυχία θα μιλούσαμε σε αυτή την περίπτωση. Περισσότερο διαπιστώσεις είναι και ελαφρυντικά έως έναν βαθμό. Οπως μία διαπίστωση είναι ότι ο ΑΡΗΣ κάθε αγωνιστική έχει να αντιμετωπίσει ένα στραβό στα παιχνίδια του. Ενα πέναλτι -που δεν ήταν βέβαια- του Σιώπη χωρίς καθαρό μυαλό. Την αδικαιολόγητη ενέργειά του με τον Παναιτωλικό. Τον τραυματισμό του Βέλεθ στο Ηράκλειο ή τον χθεσινό του Γκάμα, με τους τελευταίους να διαφοροποιούν και τα δεδομένα για έναν προπονητή. Οι αστάθμητοι παράγοντες του ποδοσφαίρου.
Ενα καλό που μπορεί να φέρουν οι χθεσινές αποδοκιμασίες, είναι να βοηθήσουν τον οργανισμό που λέγεται ΑΡΗΣ, να μην αποπροσανατολιστεί. Διότι καλή η νίκη χθες, καλός ο ένας πόντος που την χωρίζει από την πρώτη πεντάδα, αλλά χρειάζεται συνέχεια. Σε αγωνιστικό και μεταγραφικό επίπεδο.
Μακάρι όσα έγιναν χθες, εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών, να αποτελέσουν την αρχή για κάτι καλύτερο…