Σε διπλό ταμπλό το σημερινό κείμενο, με αναφορά στην επικείμενη συνέντευξη τύπου του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ ΑΡΗΣ αλλά και στον αγώνα απέναντι στη Λαμία που με γέμισε με απορίες.
Ενόψει της συνέντευξης τύπου που για πρώτη, αν θυμάμαι καλά, φορά θα παραθέσει ομεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ, ο καθένας από εμάς θα ήθελε να πάρει απαντήσεις σε ορισμένα ζητήματα που άπτονται του παρελθόντος, του παρόντος αλλά και του μέλλοντος της ΠΑΕ ΑΡΗΣ.
Φαντάζομαι ζητήματα τετριμμένα, όπως η απομάκρυνση του Ερέρα, η πρόσληψη Παντελίδη, η συνεργασία με τον Διαμαντόπουλο, η «μαύρη λίστα» του Δεκεμβρίου, η αργοπορία στις μεταγραφές, θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον. Οι απαντήσεις σε αυτά τα ζητήματα ελάχιστη σημασία θα έχουν, καθώς λίγο ή πολύ ο καθένας μας έχει διαμορφώσει μια άποψη, η οποία δύσκολα θα αλλάξει. Και σε κάθε περίπτωση, όλες αυτές οι επιλογές, ό,τι και να πει ο κ. Καρυπίδης, θα κριθούν, ήδη κρίνονται, από τα αποτελέσματα.
Είμαι σίγουρος ότι ο κ. Καρυπίδης θα κάνει μια αναφορά στη συνεργασία με την Κίνα και θα προσπαθήσει να περιγράψει το πλαίσιο εντός του οποίου η συγκεκριμένη συνεργασία θα άπτεται του ΑΡΗ. Φαντάζομαι ότι θα κάνει και κάποιες αναφορές σε ενέργειες και επιλογές
που έκανε όλα τα χρόνια που είναι στον ΑΡΗ, τα χρήματα που δαπάνησε και τα οποία, λίγα ή πολλά, είναι χρήματα που κράτησαν τον ΑΡΗ ζωντανό, τον οδήγησαν μέσα από τις περιπέτειες στη Γ’ και Β’ Εθνική, να έχει δικαίωμα σήμερα να οραματίζεται την επιστροφή στην
κανονικότητα.
Δεν ξέρω αν ο κ. Καρυπίδης διαβάζει τα κείμενά μου, η λογική λέει ότι δεν το κάνει. Εύχομαι κάποιος να το κάνει και να του μεταφέρει την άποψή μου και το τι περιμένω να ακούσω από τη συνέντευξή του.
Το έργο σου Θοδωρή Καρυπίδη στον ΑΡΗ είναι λίγο πολύ γνωστό. Η προσφορά σου επίσης. Οφείλω να σε διαβεβαιώσω, Θοδωρή Καρυπίδη ότι ό,τι και να ακούς κατά περίπτωση, η συντριπτική πλειοψηφία των Αρειανών δεν είμαστε αγνώμονες, ευχόμαστε συνεπώς να είσαι
γερός και να ευοδωθούν όλα τα επιχειρηματικά πλάνα και προσωπικά σχέδιά σου. Διότι μόνο εσύ εμφανίστηκες όταν ο Σύλλογος έψαχνε σανίδα σωτηρίας πριν τον αφανισμό. Και αυτό δεν θα αλλάξει, όσα λάθη και αν μεσολάβησαν από τότε. Και λάθη σίγουρα έγιναν, άλλωστε μόνο όσοι παραμένουν άπραγοι δεν κάνουν λάθη. Τα λάθη είναι αναμενόμενα, μερικές φορές είναι και χρήσιμα, όταν διορθώνονται. Σου υποδεικνύουν τι δεν πρέπει να επαναλάβεις και σε κάνουν περισσότερο προνοητικό, υποψιασμένο και έμπειρο.
Εγω Θοδωρή Καρυπίδη αυτό που περιμένω με πραγματικό ενδιαφέρον να ακούσω από εσένα στη συνέντευξη τύπου είναι όχι τι έκανες, αλλά τι δεν έκανες για τον ΑΡΗ. Αυτό ακριβώς. Τι ΔΕΝ έκανες. Αυτό θα με ησυχάσει, θα μου αποδείξει ότι ο μεγαλομέτοχος στην ΠΑΕ ΑΡΗΣ, ο άνθρωπος δηλαδή που έχει στα χέρια του την ομάδα μου, είναι ένας άνθρωπος που ναι μεν δεν έκανε όλα όσα έπρεπε, έχει όμως επίγνωση αυτών που πρέπει να δρομολογήσει ώστε ο ΑΡΗΣ να εξελιχθεί σε μια σύγχρονη ΠΑΕ, οργανωμένη, στελεχωμένη, παραγωγική.
Θα ήμουν πραγματικά ήσυχος αν άκουγα να μου απαριθμείς τις ελλείψεις του ΑΡΗ, σε κάθε επίπεδο: διοικητικό, επικοινωνιακό, εμπορικό, υποδομών. Να μου περιγράψεις τις ανεπάρκειες του Κλεάνθης Βικελίδης και του Ρυσίου. Όχι γενικόλογα. Όχι με κουβέντες του τύπου «όλοι ξέρουμε τα προβλήματα του Βικελίδης». Διότι πολύ φοβάμαι ότι δεν τα ξέρουμε όλοι. Εμείς τα ξέρουμε σίγουρα, δεν είμαι σίγουρος τι μεταφέρεται σε εσένα, αγαπητέ Θοδωρή Καρυπίδη.
Διότι είμαι πεπεισμένος ότι αν ήξερες κάποια προβλήματα ρουτίνας που αντιμετωπίζουμε στο γήπεδό μας, στο δεύτερο σπίτι μας, σίγουρα θα τα έλυνες άμεσα. Και όλα αυτά τα μικροπροβλήματα σου φθείρουν την εικόνα. Διότι όταν ο κόσμος αναγκάζεται να προσέρχεται
και να αποχωρεί από το γήπεδο στο σκοτάδι ή να χρησιμοποιεί τις τουαλέτες των γειτονικών καταστημάτων, θα πρέπει να δικαιολογείς τον εκνευρισμό του. Με το που πατάει το πόδι του ο οπαδός στο γήπεδο, αισθάνεται την απουσία σου. Και αυτή η αίσθηση σε αδικεί, αδικεί την
προσπάθειά σου και τα χρήματα που δαπανάς.
Εγώ σαν Αλανιάρης (και πιστεύω πολύς κόσμος) θα ήμουν πολύ πιο ευχαριστημένος αν μετάτον αγώνα με τον Λεβαδειακό, αντί για την εικόνα του Μάβραϊ έβλεπα στο instagram σου τηνεικόνα ενός νέου στελέχους πρώτης γραμμής που θα στελέχωνε την ΠΑΕ ΑΡΗΣ.
Είσαι στον ΑΡΗ κ. Καρυπίδη στη χειρότερη δυνατή συγκυρία. Ο συμπολίτης έχει έναν πανίσχυρο οικονομικά, πολιτικά, διαιτητικά μεγαλομέτοχο που έχει «κατακτήσει» το πρωτάθλημα και δυο κύπελλα τα τελευταία τρία χρόνια. Αντίθετα, η ομάδα σου, ο ΑΡΗΣ μας,
έρχεται μετά από δυο χρόνια παρακμής και εξευτελισμού στην Α’ Εθνική, δυο χρόνια στη Γ’ Εθνική και άλλα δυο στην Β’ Εθνική. Είσαι αναγκασμένος να ζεις με τη σύγκριση, άδικη πέρα για πέρα σε ό,τι σε αφορά, αλλά δυστυχώς αυτή είναι μια πραγματικότητα.
Είσαι η μοναδική περίπτωση διοίκησης που άκουσε το, εντελώς παράλογο για εμένα, σύνθημα «Γ@μιεται η ΠΑΕ» έχοντας τον ΑΡΗ 6ο στο πρωτάθλημα και 1 βαθμό από την Ευρώπη, και πληρωμένη την ομάδα. Έχοντας αναμορφώσει το Ρύσιο, δημιουργήσει νέα ΠΑΕ από το μηδέν, και δεν ξέρω γω πόσα άλλα θετικά έχεις προσφέρει στην ομάδα και τα οποία περιμένω να τα
περιγράψεις στη συνέντευξη τύπου. Κάτι όμως δεν κάνεις καλά κύριε Καρυπίδη και εισπράττεις αυτήν την κριτική, αδικαιολόγητα υπερβολική, αλλά έχει κάποια βάση.
Αυτά από τον Αλανιάρη για τον κύριο Καρυπίδη με την ευχή και την ελπίδα η συνέντευξη αυτή να πιάσει τόπο, να μας κάνει σοφότερους για το παρελθόν, αλλά κυρίως πιο ήρεμους για το μέλλον.
Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ, και ας κουράσω με το μέγεθος του κειμένου, στην κατάσταση που βίωσα στον αγώνα με τη Λαμία. Όταν έγραφα για οριακές καταστάσεις στο προηγούμενο κείμενό μου ήξερα πάρα πολύ καλά το τι έγραφα. Ούτε υπερβολικός ήμουν, ούτε
συναισθητικός. Αγαπητέ συνΑρειανέ μου, στον ΑΡΗ αμφισβητούνται οι πάντες. Αμφισβητείται η διοίκηση της ΠΑΕ, καθώς «γ@μιετ@ι». Αμφισβητείται ο Τεχνικός Διευθυντής καθώς είναι ΔιαμαντοΠΟΥΛΟΣ και χαρτάκιας. Αμφισβητείται ο προπονητής καθώς είναι «Παντεγίδης», έλληνας, και δεν έχει παραστάσεις. Αμφισβητείται η εντιμότητα της ομάδας καθώς διοικείται από στοιχηματζήδες
που με το Χ απέναντι στην Λαμία θα εξασφάλιζαν τις προκαταβολές για τις μεταγραφές.
Αμφισβητούνται οι ποδοσφαιριστές καθώς θεωρούνται αδιάφοροι, χωρίς πάθος, που δεν ματώνουν την φανέλα. Δεν έχει μείνει και κάτι που δεν αμφισβητείται δηλαδή. Και πώς θα προχωρήσει αυτή η κατάσταση;
Μια εξαιρετικά δύσκολη νίκη που αποσόβησε το αχαρτογράφητο έδαφος στο οποίο θα πορεύονταν ο ΑΡΗΣ αν δεν έμπαινε το γκολ στο 93’ λεπτό. Μια νίκη σε ένα άκρως αρνητικό- τοξικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον που δεν τιμά κανέναν. Προσπαθώ να θυμηθώ και δεν
μπορώ προηγούμενο ομάδας να κερδίζει στο 93’ και αντί για ανακούφιση να ακούγεται με ΜΙΣΟΣ παρατεταμένο γιουχάρισμα και αισχρά μπινελίκια σε παίκτες και προπονητή. Όσο ελεεινή και τρισάθλια να είναι η εικόνα της ομάδας. Διάολε, κέρδισε στο 93’. Την μάχη την έδωσε η ομάδα μόνη της, απέναντι σε 11 ποδοσφαιριστές της Λαμίας, απέναντι στην ατυχία με τον τραυματισμό του Γκάμα, δυστυχώς απέναντι και στον αρνητισμό που εξέπεμπε ολόκληρο το γήπεδο.
Ο «νέος» ΑΡΗΣ έχει δημοκρατία δίχως όρια. Εγώ ξέρω ότι μόνο ο φασισμός και το μίσος δεν γνωρίζει όρια. Οι δημοκρατίες για να λειτουργήσουν έχουν όρια. Αλλιώς είναι οχλοκρατίες. Σε αυτήν τη δημοκρατία δίχως όρια, η κριτική με την υστερία έχουν χάσει το όριο διάκρισης. Η απαίτηση με την εμμονή επίσης. Ο σεβασμός έχει πάει περίπατο. Σε μπουρδέλο πας, και δεν τολμάς να βρίσεις ή να φτύσεις την «πρωταγωνίστρια». Υπάρχει ένα minimum σεβασμού. Η εικόνα του προπονητή του ΑΡΗ στο γκολ ήταν σοκαριστική. Τον προπονητή που ο ΑΡΗΣ τον προσέλαβε, δεν είδε φως και μπήκε.
Άκουσα ραδιόφωνα πολλά τις τελευταίες ημέρες και κάπως ανακουφίστηκα. Διαπίστωσα ότι πολλοί συνΑρειανοί μου εξεδήλωσαν απέχθεια για αυτό που εξελίχθηκε στο Βικελίδης τη Δευτέρα το βράδυ και αναθάρρησα. Θα μπορούσαμε να κρυφτούμε. Να κάνουμε πως δεν
καθυβρίζονταν εμμονικά συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Να καμωθούμε ότι δεν συνέβη τίποτα, ότι οι φράσεις «@αρχιδι πάρε μπούλο ρε μουν@πανο» δεν ειπώθηκε ποτέ. Ότι το «ψόφα ρε π@ύστη μας καρκίνιασες δυο χρόνια» δεν ειπώθηκε ποτέ. Ότι το «Πάνε πέθανε ρε γίδι», «Τον μπούλο από τον ΑΡΗ ρεεε» δεν ειπώθηκε ποτέ. Και να θεωρούσαμε υγιή αντίδραση ενός απαιτητικού κοινού αυτήν την εικόνα του γηπέδου. Δεν είναι όμως. Είναι ένα άκρως προβληματικό-τοξικό περιβάλλον που δεν θα μας βγει σε καλό. Στην Τούμπα δεν ακούνε τέτοια πράγματα οι ποδοσφαιριστές μας. Δεν θα με ενοχλούσε καμία διαμαρτυρία για την απόδοση ή της επιλογές ή την αδράνεια ποδοσφαιριστών, προπονητή, τεχνικού διευθυντή, μεγαλομετόχου. Γήπεδο είναι, όχι εκκλησία. Αλλά μεταξύ της
διαμαρτυρίας και του υστερικού μίσους και καταλήγει σε ένα οχετό ύβρεων μεσολαβεί ένα χάος.
Και δεν αποτελεί ο αποκλεισμός από τον Εργοτέλη δικαιολογία για αυτήν την απαράδεκτη συμπεριφορά μας. Ας γυρνούσαμε όλοι την πλάτη στο γήπεδο κατά την είσοδο των ομάδων πριν την έναρξη του αγώνα, ώστε να πάρουν οι ποδοσφαιριστές το μήνυμα για τον Εργοτέλη.
Θα ήταν μήνυμα ηχηρό, θα πονούσε περισσότερο και θα τιμούσε και τον κόσμο του ΑΡΗ.
Στο ΑΡΗ κάτι έχει χτιστεί στα τελευταία χρόνια. Ελάχιστο; Λίγο; Μέτριο; Εξαρτάται ανάλογα με το πώς έχει στο μυαλό του ο καθένας τον ΑΡΗ που ονειρεύεται. Μόνο που ο ΑΡΗΣ που ονειρευόμαστε δεν είναι ο ΑΡΗΣ της πραγματικότητας. Είναι πάρα πολύ εύκολο να βγάλουμε
τα γούστα μας και τα εσώψυχα μας γκρεμίζοντας ότι έχει δομηθεί. Είναι και αυτό μια μορφή ψυχοθεραπείας. Είναι αυτονόητη η απαίτηση για πρόοδο, για βελτίωση, για εκσυγχρονισμό του ΑΡΗ. Μόνο που ελάχιστοι μιλάνε για στελέχωση, βελτίωση, εκσυγχρονισμό, ισχυροποίηση, οικονομική σταθερότητα της ΠΑΕ ΑΡΗΣ. Οι 9 στους 10 θα μιλήσουν για τον Κωνσταντινίδη, τον
Διαμαντόπουλο, τον Ερέρα και τον Παντελίδη. Και τη γνωστή αστεία προτροπή-ευχή «Να βρεθεί ένας ισχυρός για τον ΑΡΗ»… Ετσι δεν κάνουμε χαΐρι φίλοι μου. Αν η κόρη του γείτονα προξενεύτηκε με έναν ρώσο καλοστεκούμενο, η δική μας κόρη δεν φταίει σε τίποτα να
εισπράττει χαστούκια και μπινελίκι, έστω και μετά από δυο ατυχίες μαζεμένες. Με τέτοιες συμπεριφορές, πιο πιθανό είναι να μας μείνει στο ράφι ή να κλειστεί σε κάποιο ψυχιατρείο ή μοναστήρι.
Και κάτι τελευταίο. Ωραίες οι απαιτήσεις από τον Καρυπίδη. Ωραίες και από τον Γουλιέλμο. Καλά και τα μπινελίκια, χαβαλέ και τα συνθήματα, γούστα και οι συνελεύσεις που κοιταζόμαστε στα μάτια με τα χέρια στις τσέπες. Αλλά ακόμη ο 73χρονος Γιάννης Ψηφίδης
είναι πρόεδρος στον ΑΣ. Στη μάνα του Συλλόγου, την δική μας υπόθεση δηλαδή, της Αρειανής οικογένειας, τον καθρέφτη του Συλλόγου. Ο Γιάννης Ψηφίδης, ένας άνθρωπος με τεράστια θέματα υγείας, εδώ και 3 χρόνια δίνει τη μάχη στα προβλήματα του ΑΣ ΑΡΗΣ. Οι καλύτερες
μέρες για τον ΑΡΗ, μέσα από τον ΑΣ θα έρθουν. Να το θυμάστε αυτό.
ΥΓ. Οριακή η τριάδα αγώνων με Λάρισα, Λεβαδειακό και Ξάνθη. Με λιγότερους από 3 βαθμούς
έχουμε προβλήματα. Με 5 και άνω, τα προβλήματα λύνονται. Με ό,τιδήποτε ενδιάμεσο, η
εικόνα της ομάδας θα δείξει τι θα ακολουθή