Τώρα, η ομάδα πέρασε την κόκκινη γραμμή…

από Νίκος Παπαδόπουλος

Ενα είναι το "γαμώτο" μετά το πέρας της 18ης αγωνιστικής. Πως ενώ όλοι "δούλεψαν" ακόμη μία εβδομάδα για τον ΑΡΗ, αυτός τα έκανε μαντάρα και ενώ θα μπορούσε να βρεθεί μόνος 5ος στη βαθμολογία, είναι στην 8η θέση.

Ηταν η “χρυσή” ευκαιρία αυτό το διήμερο. Να μπει η ομάδα σε τροχιά Ευρώπης και να πάει με άλλον αέρα στην Ξάνθη. Και όχι παίζοντας τα ρέστα στης έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση. Για έναν ΑΡΗ που όντως παραμένει ακόμα εντός στόχου από τη στιγμή που απέχει έναν βαθμό από την πεντάδα. Οχι τόσο όμως επειδή το έχει πετύχει αυτός, αλλά επειδή τον βοηθούν τα υπόλοιπα αποτελέσματα.

Αυτή τη φορά δεν πρέπει να σταθούμε τόσο σε αυτά. Το κάναμε σε προηγούμενες αγωνιστικές . Οπως για παράδειγμα την περασμένη εβδομάδα, που η ομάδα πήρε μία ισοπαλία με πολλά ελαφρυντικά στη Λάρισα. Ηταν κάκιστη στη νίκη με τη Λαμία αλλά πάλι είχε ελαφρυντικά. Χθες όμως, όχι. Δεν υπήρχαν…

Εδω και καιρό το κλίμα γύρω από την ομάδα -και μέσα σε αυτή φυσικά- δεν είναι καλό. Κριτική, αποδοκιμασίες αλλά σε φυσιολογικό επίπεδο από την πλειοψηφία. Υπάρχουν και εκείνοι που έχουν περάσει την κόκκινη γραμμή, ξεφεύγοντας στη διαχείριση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους για διοίκηση, προπονητή και παίκτες. Κακώς αλλά Αρειανοί είναι και αυτοί που πονάνε. Δεν είναι όμως μόνο ο κόσμος που έχει κόκκινες γραμμές που πρέπει να αποφεύγει. Είναι και η ομάδα. Και πέρασε τη δική της χθες. Για δεύτερη φορά μετά τον Εργοτέλη.

Οι Κρητικοί βέβαια είναι μία ομάδα που προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο. Εχουν κάτι να δείξουν. Ο Λεβαδειακός δεν κάνει κάτι τέτοιο. Είναι η δεύτερη χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος και η οποία επιθετικά έχει έναν μόνο προσανατολισμό. Να σημαδεύει δηλαδή το Μαρκόσφκι. Ποδοσφαιρικά λοιπόν, μιλάμε για το τίποτα. Για αυτό και το χθεσινό είναι ίσως χειρότερο από την ήττα στο Παγκρήτειο.

Από αυτό το τίποτα -πάντα με ποδοσφαιρικά κριτήρια- λοιπόν έχασε ο ΑΡΗΣ. Για αυτό και πέρασε την κόκκινη γραμμή. Ηττήθηκε, δεν σκόραρε, δεν απείλησε… Και χθες δεν υπάρχουν τόσα ελαφρυντικά όπως με τη Λάρισα ή τη Λαμία. Ομάδες που είδαμε τι έκαναν αυτό το Σαββατοκύριακο. Και εσύ έπαιζες κόντρα στον προτελευταίο και με περισσότερες επιλογές από αυτές που είχε στα προηγούμενα ματς.

Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, το χθεσινό παιχνίδι ήρθε για να επιβεβαιώσει ότι με τον Παντελίδη δεν υπάρχει βελτίωση. Εχει πολλά πάνω στα οποία μπορεί να πατήσει ο προπονητής του ΑΡΗ. Από την καθυστέρηση στο μεταγραφικό, τα εμπόδια της διακοπής και τα προβλήματα τραυματισμών. Ακόμα και τη δουλειά του στις προπονήσεις. Διότι εάν ρωτήσεις έναν παίκτη για την καθημερινότητα και τον τρόπο δουλειάς με τον 53χρονο τεχνικό, θα σου πει ότι είναι πολύ καλύτερα σε σχέση με την προηγούμενη κατάσταση. Αυτό όμως δεν αποτυπώνεται μέσα στο γήπεδο και η ομάδα μοιάζει ανεκπαίδευτη.

Η εικόνα είναι σχεδόν ίδια με αυτή επί Ερέρα. Ενας ΑΡΗΣ που κρατάει τη μπάλα, έχει την κατοχή αλλά ουσία… μηδέν. Χωρίς τελική πάσα στην περιοχή, χωρίς κλασσικές ευκαιρίες, μηδέν δημιουργία και κατά συνέπεια δυσκολία στο γκολ. Στο ποδόσφαιρο η άμυνα, είναι εύκολη. Η επίθεση και το απλό ποδόσφαιρο μέχρι την αντίπαλη περιοχή είναι τα δύσκολα. Εκεί κάνει τη διαφορά ένας προπονητής. Και όσο καλή και αν είναι η δουλειά του Παντελίδη, αυτό δεν αποτυπώνεται. Συν τα λάθη που κάνει συχνά-πυκνά, εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την πίεση.

Θα πει κάποιος, “καλά, θέλεις προπονητή για να κερδίσεις τη Λιβαδειά;”. Ναι. Γιατί αν δεν βγουν οι αρχικές κατευθύνσεις, απαιτείται διαχείριση από αυτόν μέσα στο ματς. 

Χθες και ενώ βρίσκεται πίσω στο σκορ, κρατάει τον σταθερό αλλά αμυντικογενή Βαλεριάνο και βγάζει τον πιο επιθετικογενή Κόρχουτ. Η ομάδα αντί να βάλει τη μπάλα κάτω παίζει με γεμίσματα για τον Ντιγκινί που δεν είχαν τύχη. Βλέπει ότι ο άξονας του έχει πρόβλημα και δεν αντιδρά. Ο Λάρσον ξεκινάει από τα αριστερά και κάνει δύο σουτ, για να τον μετατοπίσει στη συνέχεια από την άλλη πλευρά. Επιμένει με τον αργό στην ανάπτυξη Ματίγια και δεν αφήνει τον Γκαρσία στον πάγκο. Ο πρώτος είναι για να έρχεται από ως αλλαγή και να κρατάει μπάλα. Ο δεύτερος φαίνεται ότι έχει ανάγκη να κάτσει λίγο έξω.

Λάθη πίεσης έγιναν και στο Κύπελλο. Εγιναν και στον Ατρόμητο. Εγώ συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Ισως όμως όχι για για αυτή τη χρονική στιγμή. Οχι για τον ΑΡΗ όπου υπάρχει πάντα πίεση. Και δεν είναι όλους για αυτή η πίεση. Δεν μπορείς να τη διαχειριστείς εύκολα. Και ειδικά άμα είσαι Ελληνας προπονητής. Εδώ οι ξένοι δυσκολεύονται μερικές φορές. Φαίνεται αυτό στον Παντελίδη. Οπως φαίνεται και με συγκεκριμένες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών.

Και με νίκη στην Ξάνθη, δεν ξέρω κατά πόσο ο Παντελίδης θα γίνει ποτέ αποδεκτός από τον κόσμο ως προσωπικότητα. Διότι η παρουσία στην ομάδα, είναι καθαρά θέμα αυτού που πληρώνει. Δηλαδή του Καρυπίδη. Και είναι σεβαστή. Πάντα όμως όταν σκεφτόμαστε την αποχώρηση κάποιου, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και τις επιλογές που υπάρχουν για τη διάδοχη κατάσταση. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή και μετά από δύο μήνες, ο Παντελίδης δεν μπορεί να το… αλλάξει. Και δύσκολά θα μπορέσει. Μακάρι να βγω ψεύτης.

Μεταγραφικά, φάνηκε και χθες η μεγάλη ανάγκη για φορ. Οπως επίσης και για… χαφ. Διότι λείπει πολύ από τον άξονα ο παίκτης που θα κατεβάσει τη μπάλα, θα παίξει απλά και θα πατήσει στην περιοχή. Συγκριτικά με το δεξί άκρο της άμυνας, καλύτερα θα ηταν ο ΑΡΗΣ να ενισχυθεί εκεί. Αλλά δεν θα γίνει. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εφόσον έρθει ο Σούντγκρεν δεν θα μιλάμε για μία ποιοτική προσθήκη…

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X