Ενα παιχνίδι από αυτά που στην αρχή της σεζόν τα κυκλώνεις. Με έναν αντίπαλο βέβαια που είναι δυσκολοκατάβλητος αλλά του χεριού σου. Και δεν κερδίζεις, ενώ θα μπορούσες, για διάφορους παράγοντες που επηρέασαν τη ροή του ματς.
Το παιχνίδι με τον Πανιώνιο λοιπόν, χωρίζεται σε τρία μέρη. Στην αποβολή του Μπάσα, στο αγωνιστικό κομμάτι που την ακολούθησε, όπως και στη διαιτησία του Κουτσιαύτη.
Ο Αλβανός λοιπόν “κρέμασε” την ομάδα του. Κάνει ένα αντιαθλητικό τάκλιν και δίκαια αντίκρισε την απευθείας κόκκινη. Μία αχρείαστη ενέργεια που δεν έχει να κάνει μόνο με το χρονικό σημείο αλλά κυρίως με τον χώρο στον οποίο γίνεται. Εκεί ο Μακσίμοβιτς -που μέχρι να αποχωρήσει έπρεπε να δει τουλάχιστον μία κάρτα- δεν μπορούσε να κάνει και κάτι.
Δεν θα πέσουμε βέβαια από πάνω του να τον “φάμε” ζωντανό. Γίνονται αυτά στο ποδόσφαιρο. Και σίγουρα δεν το ήθελε. Απλά στην περίπτωση του συγκεκριμένου ποδοσφαιριστή, συχνά-πυκνά φλερτάρει με την εύκολη κάρτα λόγω του τρόπου που πηγαίνει στα μαρκαρίσματα. Ισως νομοτελειακά κάποια στιγμή να γινόταν και το χθεσινό. Άρα θα χρειάζεται και μεγαλύτερη προσοχή στη συνέχεια.
Στο αγωνιστικό σκέλος που ακολούθησε, ο ΑΡΗΣ χρειάστηκε μόλις λίγα λεπτά για να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες του ματς και να είναι καλύτερος του Πανιωνίου στην υπόλοιπη διάρκεια του. Μπορεί να έχασε την κατοχή αλλά αυτό δεν σημαίνει και κάτι. Παρέμεινε πειθαρχημένος στα τακτικό πλάνο του. Δεν δημιούργησε πολλές κλασσικές ευκαιρίες αλλά σίγουρα περισσότερες από τον Πανιώνιο. Και φυσικά δεν απειλήθηκε. Βάσει αυτών, όπως και της συνολικής εικόνας του ματς, άξιζε τη νίκη. Αυτό δίνει μεγαλύτερη αξία στην παρουσία του, από τη στιγμή που για 85 λεπτά έπαιζε με παίκτη λιγότερο. Δείχνει εξέλιξη.
Ισως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά εάν δεν αποβαλλόταν ο Μπάσα. Ή εάν ο Παντελίδης έβαζε πιο νωρίς τον Βέλεθ αντί του Τόνσο ο οποίος κατέβαλλε υπερπροσπάθεια από πλευράς τρεξιμάτων ως χαφ. Σε μία θέση που δεν ξέρει. Το πρώτο για το οποίο ενδεχομένως”ελέγχεται” ο προπονητής του ΑΡΗ, όπως και για το γεγονός ότι έβγαλε τον όχι και τόσο καλά αλλά απρόβλεπτο και σε περίοδο φόρμας Γκαρσία. Μία απόφαση που δεν δικαιολογείται από την παρουσία του Αργεντινού αλλά και εκείνη του Φετφατζίδη στο διάστημα που αγωνίστηκε. Την ώρα βέβαια υπάρχει ο τραυματισμός του Δεληζήση ο οποίος ανατρέπει επίσης τα δεδομένα
Πριν τα παραπάνω βέβαια, υπάρχει η διαιτησία του Κουτσιαύτη ο οποίος μετά τον Μπάσα είναι αυτός που επηρεάζει σημαντικά το παιχνίδι. Κακώς δεν ακυρώνει το γκολ του Τσιλούλη, τον οποίο στο 76′ έπρεπε να αποβάλλει με δεύτερη κίτρινη. Στο χέρι του Μακρύλλου, είδαμε ξανά τη φάση του Τζανακάκη με τον ΠΑΟΚ. Βάσει κανονισμού της Uefa δεν είναι όντως πέναλτι. Στον ΠΑΟΚ όμως -είναι και επίκαιρος αυτές τις μέρες- δόθηκε από τον Ντοβέρι. Είχε πρόθεση ο Τζανακάκης ενώ ο Μακρύλλος δεν είχε… Ετσι αποφάσισε ο Κουτσιαύτης αλλοιώνοντας έτσι σε τρίτη φάση το αποτέλεσμα του αγώνα. Αυτός που είχε δώσει με σχετική ευκολία του πέναλτι στο ΠΑΟΚ-Αστέρας Τρίπολης για όσους δεν έχουν δυνατή μνήμη. Ή δεν τους συμφέρει να έχουν…
Δεν θα βγάλουμε ξαφνικά ευνοημένο τον ΑΡΗ όπως επιχείρησαν κάποιοι το προηγούμενο διάστημα. Υπάρχουν ουκ ολίγες φάσεις φέτος στις οποίες η ομάδα αδικήθηκε. Αλλά επιλεκτικά… θάβονται επειδή είναι 5η με τα δικά της αποτελέσματα και τις “γκέλες” των υπόλοιπων. Ο Παντελίδης έκανε ορθώς λόγο για έλλειψη σεβασμού. Αλλά δεν τον ακούν. Αν τα έλεγε κάποιος άλλος προπονητής, θα γράφονται χιλιάδες λέξεις. Και όλοι καταλαβαίνουμε ποιος θα ήταν αυτός.
Ο ΑΡΗΣ πρέπει να κρατήσει τη χθεσινή εμφάνιση. Το πρόσημο είναι θετικό παρά την ισοπαλία. Να νιώθει απογοητευμένος που δεν κέρδισε, επειδή το άξιζε, αλλά ικανοποιημένος αφού μπορούσε και παρουσίασε κάτι καλό δεδομένων των συνθηκών. Και με το τελευταίο ως “εφόδιο” να προετοιμαστεί για το ντέρμπι της Τούμπας όπου καλείται να διεκδικήσει επιτέλους κάτι σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Σε αυτό, μπορείς να βάλεις μία φαρδιά-πλατιά “σφραγίδα” της αγωνιστικής αλλαγής για την οποία προσπαθείς. Αλλά θα τα πούμε και τις επόμενες ημέρες για το εν λόγω ματς.