Προφανώς και στο χώρο αυτής της ιστοσελίδας δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπάρξει ούτε και μελλοντικά κομματικό πρόσημο.
Η αγάπη για αυτά που μας ενώνουν, η ιδέα της Αρειανοσύνης και το παράσημο του Αρειανού, είναι πολύ πιο ισχυρά συναισθήματα από την βρομιά και την αποστροφή που η κομματική κατάντια της χώρας προκαλεί.
Αιτία του κειμένου η είδηση της επίδοξης (και τελικώς παραιτηθείσας) ευρωβουλευτού Μυρσίνης (θα μου επιτρέψετε να μην αναπαράγω το επώνυμο, ως σεβασμό για την παρακαταθήκη του πατέρα και της εξαιρετικής λογογράφου μητέρας της), η οποία συνελήφθη (και πρωτοδίκως καταδικάσθηκε) να εισπράττει παρανόμως και επί εξαετίας περίπου τη σύνταξη της θανούσης μητέρας της.
Η κυρία Μυρσίνη δεν ήταν η πρώτη ούτε και η τελευταία που προέβη στη συγκεκριμένα πράξη. Πάνω από 40.000 χιλιάδες συντάξεις πληρώνονταν ασκόπως από το ελληνικό δημόσιο σε μη δικαιούχους. Σε αυτές τις δεκάδες χιλιάδες, σίγουρα υπήρχαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που είχαν πραγματικά ανάγκη αυτά τα (παρανόμως καταβληθέντα) χρήματα, ήταν ζήτημα επιβίωσης για αυτούς και τις οικογένειές τους. Ούτε με προκάλεσε το γεγονός ότι η κυρία Μυρσίνη προέρχεται από τη φερόμενη ως “αριστερά”, θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από τη “δεξιά” ή το “κέντρο”. Με στεναχώρησε αφάνταστα το γεγονός ότι η συγκεκριμένη φέρει ένα βαρύ επώνυμο, ένα επώνυμο που θυμίζει μια άλλη Ελλάδα, μια Ελλάδα που δυστυχώς έχει εκλείψει, μια Ελλάδα που στις κρίσεις παρήγαγε πολιτισμό και όχι μηδενισμό, διχασμό και καφρίλα. Και πάλι όμως η αιτία του κειμένου δεν ήταν αυτή.
Και πάω στον άλλον καταδικασθέντα πρωτοδίκως με ποινή φυλάκισης πέντε ετών, τον πρόεδρο της Superleague, Βασίλειο Γκαγκάτση. Μέλους της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής του υφυπουργείου Αθλητισμού επί Ανδρέα Παπανδρέου, γενικού γραμματέα της ΕΠΟ επί Κώστα Σημίτη, Προέδρου της ΕΠΟ επί Κώστα Σημίτη και Κώστα Καραμανλή, νομικού συμβούλου του Ολυμπιακού επί Σωκράτη Κόκκαλη, διευθύνοντος συμβούλου και μετόχου (με το 12%) του ΠΑΟΚ επί Γιώργου Παπανδρέου, Διευθύνοντος Συμβούλου της εξαγιασμένης (δεν είναι λάθος) Superleague επί Αλέξη Τσίπρα. Ο πρωτοδίκως καταδικασθέντας διευθύνοντος Σύμβουλος της Superleague, σε αντίθεση με την Μυρσίνη, δεν έχασε τη θέση του. Προφανώς διότι δεν υπάρχει κοινή γνώμη που να διαδραματίζει κάποιον ρόλο. Ετσι, με ψήφους 11-2 ο Βασίλης Γκαγκάτσης παρέμεινε στη θέση του, άλλωστε ταιριάζει γάντι στο πρωτάθλημα και στον πρωταθλητή του.
Για το αστείο της υπόθεσης, ο ΠΑΟΚ δεν ψήφισε για “λόγους δεοντολογίας” (σε μετάφραση, λόγω της συγγενικής σχέσης πατέρα με γιο του υπό αποπομπή Βασίλη Γκαγκάτση με τον Μάκη Γκαγκάτση, αντιπροέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ). Μια δεοντολογία που προφανώς δεν ίσχυσε τον Νοέμβριο του 2016 όταν ο ΠΑΟΚ ψήφιζε υπέρ του Βασίλη Γκαγκάτση στις εκλογές για την ανάδειξη του ως Διευθύνοντα Συμβούλου της Superleague. Αναρωτιέμαι, ο Βασίλης Γκαγκάτσης, όταν αποφασίζει επί διαφόρων θεμάτων στην Superleague, αυτοεξαιρείται όταν τα θέματα αφορούν τον ΠΑΟΚ; Δηλαδή, τίθεται συχνά-πυκνά τέτοιο θέμα δεοντολογίας;
Και επανέρχομαι στην Μυρσίνη και κλείνω με έναν προβληματισμό. Σύσσωμος ο επικοινωνιακός μηχανισμός του ΠΑΟΚ, στην αισχρή υπόθεση παιδεραστίας για την οποία πρωτοδίκως καταδικάσθηκε ο Νίκος Γεωργιάδης (πρώην βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας), ΟΡΘΩΣ αντέδρασε και διατύπωσε τον προβληματισμό για την επιλογή συνεργατών και κομματικών στελεχών. Επαναλαμβάνω, ορθώς αντέδρασαν και το έπραξαν ταυτόχρονα σε έντυπα μέσα (εφημερίδες), σε ηλεκτρονικά μέσα (ιστοσελίδες μεγάλης επισκεψιμότητας) αλλά και στις προσωπικές τους σελίδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (για του λόγου το αληθές και για κάθε ενδεχόμενο, τα έχω όλα αποθηκευμένα). Το ότι γράφουμε για αθλητικά θέματα, δεν σημαίνει ότι παύουμε να είμαστε πατεράδες, πολίτες, άνθρωποι πάνω από όλα.
Για την Μυρσίνη όμως δεν διάβασα καμία αράδα καταδίκης της πράξης της από τους “υπασπιστές” της αλήθειας. Αντε να δεχτώ ότι δεν αφορούσε παιδιά. Χρήματα πήρε παράνομα, όχι την παιδική αθωότητα. Με το ίδιο σκεπτικό και λαμβάνοντας υπόψη και τους “λόγους δεοντολογίας” καλόπιστα ξεπερνώ και την υπόθεση καταδίκης του Βασίλης Γκαγκάτση όπου και πάλι δεν διάβασα καμία κουβέντα. Όπως δεν διάβασα επίσης από τους “υπασπιστές” της αλήθειας καμία κουβέντα για το επίθετο σύμβολο της παράγκας του ελληνικού ποδοσφαίρου και της διαπλοκής, και την επιλογή του ως αντικαταστάτη της κυρίας Μυρσίνης σε ένα ευρωψηφοδέλτιο. Αλλά και πάλι, καλόπιστα το προσπερνώ.
Για την πρόσφατη όμως ποινική δίωξη για τους 100 νεκρούς στο Μάτι (ανάμεσά τους δεκάδες παιδιά) δεν διάβασα επίσης τίποτα. Όπως δεν είχα διαβάσει τίποτα για τους 23 νεκρούς στην Μάνδρα. Διάολε, μιλάμε για ανθρώπινες ψυχές. Τι είναι αυτό που κάνει ένας αθλητικογράφο να επιλέγει ως μέγιστο θέμα (και ορθώς) τον καταδικασθέντα για παιδεραστία πρώην βουλευτή που σήμερα δεν είναι τίποτα στην πολιτική ζωή της χώρας και να κλείνει τα μάτια στα όσα αφορούν στον αρεστό στον χαλίφη πρωθυπουργό;
Προμήνυμα το συγκεκριμένο κείμενο. Διότι θα δούμε πολλά σύντομα και ο Αρειανός οφείλει να είναι υποψιασμένος και καχύποπτος. Και εγώ θα έλεγα και πιο επιθετικός. Το ποδόσφαιρο θα κομματικοποιηθεί αισχρά. Και μην νομίζουν οι βαρώνοι των ΜΜΕ ότι δεν γνωρίζουμε,
γνωρίζουμε και πολύ καλά μάλιστα το πώς θα στηθεί και το πώς θα εξελιχθεί το παιχνίδι. Όπως γνωρίζουμε και ποιανού υποψηφίου δημάρχου θυγατέρα είναι στέλεχος σε ΜΜΕ ιδιοκτησίας χαλίφη, όπως επίσης και ποιοί είναι οι εκλεκτοί του χαλιφάτου, που δυστυχώς έχω απλώσει πλοκάμια και μέσα στην ευρύτερη οικογένεια του ΑΡΗ.