Οι φραγκόκοτες

από ΑλανιΑΡΗΣ

Δεν θα έμπαινα στον κόπο να γράψω για το αυτονόητο, την επιλογή του ΑΡΗ δηλαδή να μην στηρίξει τον απόγονο του Βασίλη Γκαγκάτση στις εκλογές της Superleague.

Και ήταν υποχρέωση του Θοδωρή Καρυπίδη, εφόσον υπήρχε έτερος συνυποψήφιος, ακόμη κι αν αυτός ήταν ο Κάτμαν από τα Παρατράγουδα της Ανίτας Πάνια, να ψηφίσει με τέτοιον τρόπο ώστε να μην ενισχυθεί άμεση ή έμμεσα ο εκλεκτός του Ρώσου.

Ωστόσο, διαβάζοντας τις αναφορές στον ΑΡΗ από τους δημοσιογράφους της ομάδας του Ρώσου, δεν θα αφήσω αναπάντητα κάποια πράγματα.

Καταρχήν θεωρώ αδιανόητο θράσος που δεν θα συνέβαινε σε καμία μα καμία στοιχειωδώς πολιτισμένη χώρα, μπαμπάς και γιος να κατέχουν θέση στο διοικητικό συμβούλιο της Superleague, χορηγός της οποίας είναι το αφεντικό ενός εκ των δύο. Υιός Γκαγκάτσης πρόεδρος, πατήρ Γκαγκάτσης διευθύνοντας σύμβουλος, χορηγός της Superleague η Σουρωτή ιδιοκτησίας Ιβαν Σαββίδη, αφεντικού του υιού Γκαγκάτση. Ηδη είναι πρόκληση ένας καταδικασμένος σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών να εξακολουθεί, με ευθύνη της πολιτείας που όχι μόνο δεν τον απομακρύνει αλλά τον καθιστά και συνομιλητή της, να έχει θεσμικό ρόλο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το να έχει αυτός ο καταδικασθέντας πατέρας ιεραρχικά ανώτερό του τον γιό του, ο οποίος γιός μισθοδοτείται από τον Σαββίδη ο οποίος είναι και χορηγός της Superleague, θα ήταν μια ελληνική πατέντα που ωχριά σε κάθε επιστημονικής φαντασίας
σενάριο.

Κατά δεύτερον, όποιος στηρίζει ή στηρίζεται από τον Κομπότη, οφείλει να το βουλώνει και να μην μιλάει. Φαίνεται ότι στην ομάδα του ΠΑΟΚ, ή οι δημοσιογράφοι έχουν διαχωρίσει την ιστορία του σωματείου τους προς και μετά την άφιξη του Ρώσου, Π.Ρ. (προ Ρώσου) και Μ.Ρ. (μετά Ρώσου), ή έχουν πάθει αμνησία, ή κάποιος του υποχρεώνει να πάθουν αμνησία.

Εγώ είμαι εδώ όμως, για να τους φρεσκάρω την μνήμη. Σωτήριο έτος 2011. Πρόεδρος της Superleague ο Βαγγέλης Μαρινάκης. Ο γνωστός Βαγγέλης Μαρινάκης, όχι κανένας συνονόματος. Αυτός που την μετά Ρώσου εποχή θεωρείται οχτρός. Τον Φλεβάρη του 2011 κατατίθεται πρόταση μομφής κατά του Βαγγέλη Μαρινάκη την οποία στήριξαν ο ΑΡΗΣ μαζί με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Μόνο αυτές οι τρεις ομάδες τόλμησαν και ψήφησαν υπέρ της μομφής κατά του πανίσχυρου τότε Βαγγέλη Μαρινάκη.

Ο ΑΡΗΣ πλήρωσε αυτήν την επιλογή του, έμεινε εκτός play-off, εκτός Ευρώπης, εκτός στόχων, με τον Ολυμπιακό Βόλου του Μπέου να κερδίζει με δυο πέναλτι την τελευταία αγωνιστική τον Παναθηναϊκό, ο οποίος κατέληξε να αγωνίζεται με … 9 παίκτες. Αυτός ο αγώνας παρωδία ήταν η αρχή των οικονομικών προβλημάτων του ΑΡΗ. Μεν ξεχνάμε ότι η Ευρώπη τότε χάθηκε από μια ομάδα που τιμωρήθηκε λόγω στημένων αγώνων, η οποία τύγχανε της εύνοιας του ισχυρού τότε του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Οι “επαναστάτες” της Κλεάνθους τότε δεν είδαν, δεν άκουσαν, δεν τόλμησαν. Οι ανδρισμοί και οι επαναστάσεις άρχιζαν αλλά και τελείωναν με ύπουλες μπουνιές και κλωτσιές του Παμπλίτο.

Μέχρι εκεί η μαγκιά. Βλέπεις τότε δεν υπήρχε το χρήμα. Τότε υπήρχε ο σεβαστός κύριος Μαρινάκης που δεν έπρεπε να στεναχωρηθεί. Όπως δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα και οι εφημερίδες της πόλης. Με εξαίρεση το πρωτοσέλιδο Αθλητικά Νέα, ούτε αναφορά στον τύπο της Θεσσαλονίκης. Μου αρέσει που αναρωτιόνταν η “Ώρα των Σπορ” στο πρωτοσέλιδό της τι “δωράκι” θα πάρει ο ΠΑΟΚ που ήταν στην ψηφοφορία “καλό παιδί”…

Εγώ ξέρω, και συγγνώμη για το σεξιστικό σχόλιο, ότι τα αντρικά παντελόνια φουσκώνουν μπροστά ανεξάρτητα αν οι τσέπες είναι γεμάτες με λεφτά ή όχι. Και ο ΑΡΗΣ αποδεικνύει ότι φορά παντελόνια, είτε στην Α’ Εθνική είτε στην Γ’ Εθνική, είτε απέναντι στον Μαρινάκη, είτε απέναντι στον Σαββίδη.

Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσω και να παραδεχτώ ότι τούτη τη φορά η πρωθυπουργική δέσμευση υλοποιήθηκε. Η περίφημη στιχομυθία τον Σεπτέμβριο στη ΔΕΘ κατά την πρωθυπουργική επίσκεψή “Γήπεδο και πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ υποσχέθηκες, μην το ξεχνάς” και η απάντηση του πρωθυπουργού “Ναι, όμως δεν θα το ξαναπώ γιατί θα γκρινιάζουν οι… γαύροι” είναι ένα εξαιρετικό διαφημιστικό σποτάκι περί τήρησης δεσμεύσεων και αξιοπιστίας.

*Γα περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την κλεπτοκρατία (kleptocracy):

1. D. Myles-Primakoff, and M. Lanskoy (2018) “The Rise of Kleptocracy: Power and Plunder in
Putin’s Russia.” Journal of Democracy, pages 76-85.

2. K. Hirschfeld (2015) “Gangster states: Organized crime, kleptocracy and political collapse”,
Springer.

3. K. Dawisha (2015) “Putin’s kleptocracy: who owns Russia?”, Simon and Schuster editions.

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X