Η κληρονομιά των πατεράδων μας

από Νίκος Παπαδόπουλος

Η εποχή που διανύουμε "απαιτεί" μεταγραφές και ειδήσεις. Αυτά αρέσουν σε όλους μας . Δεν είναι κακό, όχι. Αλλά δεν είναι και το μοναδικό που υπάρχει.

Καλώς ή κακώς, οι μέρες αυτές δεν σφύζουν από εξελίξεις, Γίνονται βέβαια πράγματα αλλά θα πρέπει να τα περιμένουμε. Κάπως έτσι όμως δίνεται η ευκαιρία ώστε τα διαρκείας να βρεθούν στο προσκήνιο.

Το βίντεο που προηγήθηκε της ανακοίνωσης από πλευράς ΠΑΕ, ήταν ό,τι πιο πετυχημένο έχει κάνει εμπορικά η ομάδα τα τελευταία χρόνια. Υπερβολή; Οχι. Η πραγματικότητα είναι. Γιατί μέσα σε 1 λεπτό και 47 δευτερόλεπτα, θυμηθήκαμε γιατί πάμε στο γήπεδο.

Αρειανοί δεν γεννηθήκαμε. Τους περισσότερους, μας έκαναν οι πατεράδες μας. Με ένα κασκόλ στην κούνια, μία κιτρινόμαυρη μπάλα ή με την πρώτη φορά που μας πήγαν στο γήπεδο. Μπορεί να ήταν κάποιος θείος, κάποιος αδελφός. Μπορεί κάποιοι να πήγαν μόνοι τους. Αλλά αυτοί οι πατεράδες εδώ και πολλά χρόνια, είναι η πλειοψηφία που κρατάει ζωντανή τη “φλόγα” .

Είναι η στιγμή που ο πατέρας μας, μας ντύνει με ένα κασκόλ ή έναν σκούφο και νιώθεις ότι θα πας σε ένα σημαντικό μέρος. Η στιγμή που ακούς τη μάνα σου να φωνάζει, “το παιδί και τα μάτια του”. Σε βάζει να κάτσεις μπροστά στο αμάξι, γιατί σήμερα ενηλικιώνεσαι με έναν διαφορετικό τρόπο. Σήμερα θα σε πάει εκεί όπου κάποτε τον πήγε ο δικός του πατέρας. Ή εκεί που πήγε μόνος του.

Στον δρόμο θα σου λέει ιστορίες. Θα θυμάται την εποχή που ήταν στη ηλικία σου και πήγαινε στο γήπεδο. Τότε, δημιούργησε τις δικές του εικόνες. Τις δικές του ιστορίες. Και τώρα θέλει να κάνεις το ίδιο και εσύ.

Εγώ από τον δικό μου πατέρα κληρονόμησα συγκεκριμένα πράγματα. Εφόδια. Με έκανε να αγαπήσω μία δουλειά, η οποία συνδυάστηκε όμως με το μεγαλύτερο δώρο που μου έκανε. Τον ΑΡΗ. Με έμαθε να αγαπώ το κίτρινο και το μαύρο. Μου κληροδότησε το παρελθόν του. Την ιδέα και αυτά που πρεσβεύει ο ΑΡΗΣ. Μέσα από τις δικές του εμπειρίες και αφηγήσεις. 

Κάτι αντίστοιχο έχουν κάνει εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα. Και πρέπει να υπάρξει η συνέχεια. Οι παράγοντες έχουν τα λεφτά που είναι η μία κινητήρια δύναμη. Η άλλη και εξίσου σημαντική, είναι ο κόσμος. Οι παλιές… σειρές που κρατούν τα τείχη και οι νέες που “”ποτίζονται” με αυτή την αγνή ιδέα και έρχονται από πίσω για να αναλάβουν.

Που “κολλάει” ένα διαρκείας σε όλα αυτά λοιπόν…

Το διαρκείας είναι απλά ένα κομμάτι μίας μεγάλης ιδέας. Αλλοι την κρατούν ακόμα “ζεστή” μέσα τους. Αλλοι κάπου στον δρόμο ίσως την έχουν ξεχάσει. Αν θες να τη βρεις, κοίτα τον μπόμπιρα στο βίντεο της ΠΑΕ ή τον πατέρα του. Πόσο περήφανος είναι για τον γιο του που τον πηγαίνει στο γήπεδο. Κοίτα τα παιδιά που έρχονται την Κυριακή στο γήπεδο. Κοίτα τα μάτια τους. Για να σου θυμίσουν ότι το γήπεδο είναι απόλαυση. Το γήπεδο είναι γιορτή. Να σου θυμίσουν τη ρομαντική πλευρά του. Αυτή που σου είχε δείξει κάποτε ο πατέρας σου. Θα έχει και τις κακές του μέρες, οκ. Αλλά μέσα από την ήττα, εκτιμάς τη νίκη.

Το λάθος που κάνουμε στην Ελλάδα, είναι ότι προσεγγίζουμε το διαρκείας πρώτα με την τιμή του. Αυτόν που δεν έχει την οικονομική ευχέρια, τον καταλαβαίνω. Εσύ όμως που την έχεις, δες τι γίνεται στο εξωτερικό. Οι οπαδοί δεν περιμένουν να δουν τι μεταγραφές θα κάνει η ομάδα τους. Δεν θέτουν ως κριτήρια τον εκάστοτε πρόεδρο και αν τον γουστάρουν ή όχι. Αυτοί βλέπουν το διαρκείας ως ένα κομμάτι της ευρύτερης ιδέας που πρεσβεύει η ομάδα τους. Νιώθουν ότι βάζουν ένα οικονομικό λιθαράκι για την ομάδα τους. Και νιώθουν περήφανοι όταν το κρατούν και μπαίνουν στο γήπεδο για να φωνάξουν για αυτήν. Κερδίσει ή χάσει. Στη δεύτερη περίπτωση μπορεί να νευριάσουν. Να ξεσπάσουν. Αλλά σε δύο Κυριακές, πάλι εκεί θα είναι.

Οσοι μπορείτε και το αντέχετε οικονομικά, στηρίξτε την ιδέα. Στηρίξτε την κληρονομιά που μας άφησαν οι πατεράδες μας. Στηρίξτε την ομάδα που τόσα χρόνια δεν κάνει οπαδούς με τους τίτλους, αλλά με το κίτρινο και το μαύρο. Με τον Θεό του Πολέμου.

Προτεινόμενα Άρθρα

ALLABOUTARIS TV! ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΙΣ 20:00 ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ALLABOUTARIS.GR ΣΤΟ YOUTUBE!

X