Εχουμε δεχθεί πολλά από τον ΑΡΗ. Και φέτος και άλλες φορές…
Την ισοπαλία με τον ΟΦΗ. Ακόμη και την ήττα στον Βόλο ή τους δύο βαθμούς που η ομάδα “πέταξε” στην Τούμπα. Αλλά το χθεσινό δεν “χωνεύεται” το ίδιο εύκολα.
Δηλαδή ο ΑΡΗΣ “έφαγε” τρία γκολ από την ΑΕΛ. Από την ΑΕΛ ρε φίλε. Και συγνώμη που ξεφεύγω από τον καθιερωμένο “ξύλινο” δημοσιογραφικό λόγο, αλλά αυτό είναι που προσπαθώ να “χωνέψω”¨από χθες, όπως και σχεδόν όλοι οι Αρειανοί.
Προς Θεού δεν θέλω να μειώσω τον αντίπαλο. Εκανε την προσπάθειά του, ήταν τυχερός και κέρδισε. Αλλά βρήκε και τα έκανε. Το θέμα είναι ότι αυτός ο ΑΡΗΣ, με αυτή την ομάδα που διαθέτει δέχθηκε τρία γκολ… αλάνας. Τρεις φάσεις που η άμυνά του ήταν αλλού. Πως λοιπόν η ΑΕΛ να μην είναι εύστοχη;
Χθες δεν έφταιξε η συνολική ανασταλτική λειτουργία. Χθες ο ΑΡΗΣ πληγώθηκε από την αμυντική του τετράδα κατά κύριο λόγο. Στο πρώτο και στο δεύτερο γκολ ο Ρόουζ χάνει τον Νούνιτς. Και στα δύο το κενό στα στόπερ είναι μεγάλο ενώ στο δεύτερο κανένας από τους χαφ δεν πατάει στην περιοχή όπου πάλι είχες την υπεραριθμία! Και στο τρίτο ο Σούντγκρεν χάνει τον Ουάρντα ενώ δεν σηκώνεται και κανένας άλλος.
Για κάποιο λόγο ο ΑΡΗΣ νόμιζε ότι στο 12′ τελείωσαν όλα. Η Λάρισα όχι. Και το πρώτο γκολ των Θεσσαλών όχι μόνο δεν αφύπνισε λίγο την ομάδα αλλά είχε ως αποτέλεσμα να “κολλήσει” το μυαλό της ακόμα περισσότερο.
Φυσικά δεν μπορούμε να πούμε κάτι για το δεύτερο ημίχρονο με εξαίρεση την φάση του 2-3. Οι παίκτες καθάρισαν το μυαλό τους στην ανάπαυλα. Ο Τερζής τους θύμισε τι πρέπει να κάνουν. Και ο ΑΡΗΣ επέβαλλε την κυριαρχία του, δημιουργώντας την μία κλασσική ευκαιρία μετά την άλλη. Οχι με γιώμες ή αποκλειστικά με ατομικές προσπάθειες. Εβαλε την μπάλα κάτω και έπαιξε ποδόσφαιρο. Αλλά όπως έχει πει και ο Γκουαρδιόλα, ο προπονητής δείχνει στον παίκτη τον τρόπο που θα φτάσει στην καλή τελική προσπάθεια. Από εκεί και πέρα είναι θέμα των παικτών. Και αυτοί δεν έβρισκαν δίχτυα με τίποτα. Φάσεις που λες ότι “δεν χάνονται”, αλλά χάνονται!
Ο ΑΡΗΣ κατάφερε απέναντι σε μία ομάδα που έπαιζε κλειστά, όχι μόνο να περάσει ορθολογικά την μπάλα στην περιοχή αλλά να δημιουργήσει τουλάχιστον δέκα κλασσικές ευκαιρίες! 24 τελικές, 4 δοκάρια! Ξεπέρασε τον μεγαλύτερο φόβο του στο χθεσινό παιχνίδι. Εξελίσσεται σε αυτό το κομμάτι σε αντίθεση με το ξεκίνημα της σεζόν. Αλλά τι να το κάνεις όταν η άμυνα σε εκθέτει με τόσο… φθηνά γκολ;
Θα ήταν εύκολο να ρίξουμε την ευθύνη και χθες στα κενά του καλοκαιρινού σχεδιασμού. Ναι, αυτός φταίει που δεν έχεις έτοιμη λύση πίσω από τον Σάσα ή για το τέρμα. Ή ακόμα και για το γεγονός ότι έχεις γεμίσει μεσοεπιθετικούς και δεν διαθέτεις ουσιαστικά δεύτερη επιλογή στο φορ ή για τη θέση του αριστερού μπακ. Η αρνητική επιρροή του, υπήρχε και χθες. Και θα υπάρχει τουλάχιστον μέχρι τον Γενάρη. Είναι μία λάθος κατάσταση την οποία όλος ο οργανισμός του ΑΡΗ καλείται να διαχειριστεί. Αλλά “έφαγες” τρία γκολ από την ΑΕΛ και έχεις χάσει… μαλλιά!
Ηρθε η ώρα του Τερζή να πάρει αποφάσεις ειδικά με παίκτες όπως ο Σούντγκρεν, ο οποίος αμυντικά έχει θέμα αλλά δεν δίνει και τίποτα επιθετικά. Ολοι… φορτώνουν στοχευμένα την πλευρά του. Δεν ανταποκρίνεται στην επιμονή αυτών που τον έφεραν και στην ποιότητά του. Οπως επίσης ο Ρόουζ είναι ντεφορμέ. Για τον Κόρχουτ… αυτός είναι μέχρι να ετοιμαστεί ο Μενέντεθ και να δούμε τι μπορεί να δώσει και αυτός. Αν και χθες επιθετικά ήταν πολύ καλύτερος από άλλα ματς. Στα στόπερ υπάρχει λύση και είναι του Δεληζήση. Τώρα στα μπακ, όπου έχεις εμφανές πρόβλημα, δεν ξέρω κατά πόσο ο Τερζής μπορεί να εμπιστευτεί Κωνσταντινίδη και Μενέντεθ ή έχει την διάθεση να πάει σε άλλες επιλογές;
Το θέμα πλέον είναι η ομάδα να κερδίσει τον Ολυμπιακό. Σε ματς όπου αυτόν τον ΑΡΗ δεν τον φοβάσαι και σου έχει αποδείξει τους λόγους. Αλλά δεν παύει να έχει έναν πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας, τον οποίο πρέπει να ξεπεράσει για να φτάσει σε μία νίκη που αποτελεί μονόδρομο πλέον έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα.