Δύο φορές έπαιξε με τη φωτιά ο ΑΡΗΣ, τη μία κάηκε. Σε ένα βαθμό αναμενόμενο, λόγω των ειδικών συνθηκών κάτω από τις οποίες αγωνίζεται η ομάδα. Η ήττα από τον Ηρακλή και ειδικά ο τρόπος που ήρθε, μπορεί να αποτελέσει ένα καλό μάθημα για τη συνέχεια.
Επί της ουσίας, ο ΑΡΗΣ έχασε την ευκαιρία να προχωρήσει σε ένα θεσμό που μέχρι τα ημιτελικά φαινόταν στα μέτρα του, έχασε και λίγο γόητρο, λόγω της φύσης του τοπικού ντέρμπι. Η εξέλιξη του αγώνα ήταν καρμπόν μ’ αυτήν του ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Την Κυριακή ο ΑΡΗΣ έπαιξε με τη φωτιά αλλά δεν κάηκε. Χθες, συνέβη το αντίθετο. Κι όταν λέμε έπαιξε με τη φωτιά, εννοούμε ότι είχε την τύχη και των δύο αγώνων στα χέρια του. Πρέπει να… συμβάλεις κι εσύ για να χάσεις ένα ματς στο οποίο προηγείσαι με 10 πόντους στο 33’ και με 5 πόντους στα 56’’ πριν από το τέλος…
Είναι υπερβολικό να κριθεί μία ομάδα με μηδενική συνοχή. Όπως υπερβολικό είναι να υπάρχει η απαίτηση για «3 στα 3» στο ξεκίνημα «επειδή παίζουμε τοπικά ντέρμπι». Ο ΑΡΗΣ θα μπορούσε να έχει 2-0 και 0-2 στα πρώτα ματς. Βάσει της εξέλιξης των αγώνων, δικαιούνταν το 2-0. Τώρα έχει 1-1. Κοιτάζει μπροστά, δεν έχει άλλη επιλογή, σε δύο μέρες ξαναπαίζει.
Τα τρία στοιχεία
Αν πρέπει να κρατήσουμε κάποια πράγματα από τον αγώνα με τον Ηρακλή, θα σταθούμε σε συγκεκριμένα κομμάτια.
1) Η αστάθεια από περίοδο σε περίοδο, ακόμα και από 5λεπτο σε 5λεπτο στην παρούσα φάση είναι λογική. Και στα δύο ματς, ο ΑΡΗΣ έπαιξε εξαιρετική άμυνα στη δεύτερη περίοδο και όσο προχωρούσε ο αγώνας, αυτή χαλάρωνε, με αποκορύφωμα τις δύο τέταρτες περιόδους. Χθες σε 30 λεπτά ο ΑΡΗΣ δέχτηκε 41 πόντους και στα τελευταία δέκα, 23. Απόρροια της κούρασης των παικτών που βρίσκονταν στο παρκέ, κάποιοι εκ των οποίων έχουν μόλις ένα δεκαήμερο προπονήσεων ή και λιγότερο.
2) Η ανετοιμότητα του ΑΡΗ φαίνεται από ένα και μοναδικό στατιστικό νούμερο: Τα 20/48 δίποντα (συν τα 20/42 κόντρα στον ΠΑΟΚ). Μεγάλη αστοχία, η οποία οφείλεται εν πολλοίς σε σωρεία χαμένων λέι απ. Ομάδες του Σούλη Μαρκόπουλου δεν ήταν ποτέ τόσο αναποτελεσματικές μέσα από τα 6.75, οπότε αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο λογικά θα βελτιωθεί.
3) Πρέπει να γίνει ειδική διαχείριση στο θέμα Γκάρι Τάλτον. Ο Αμερικανός γκαρντ έκανε δεύτερο συνεχόμενο κακό ματς, αν και αυτήν τη φορά σωστά μοιράστηκε το χρόνο με τον Δημήτρη Φλιώνη. Το ζητούμενο είναι να μην «πάρει από κάτω» τον Τάλτον, ο οποίος έχει δείξει καλά στοιχεία στις προηγούμενες εν Ελλάδι ομάδες του.
Στο τέλος ίσως να μπήκε για τις βολές, όμως έκανε τη μοιραία επαναφορά. Η λογική λέει ότι την επαναφορά κάνει ο καλύτερος πασέρ, όμως πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν και οι συνθήκες του αγώνα κι αυτές δεν ήταν καλές για τον Τάλτον. Η ανάκαμψή του είναι κομβικής σημασίας, όπως και η θέση στην οποία αγωνίζεται.
Καθαρό μυαλό
Πέρα από το κομμάτι της κούρασης από τα συνεχόμενα ματς και της ανετοιμότητας, στον ΑΡΗ πρέπει να γίνει μάθημα ο τρόπος που χάθηκε το χθεσινό ματς, αλλά και αυτός που «γύρισε» το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ. Το πρώτο ζητούμενο είναι το καθαρό μυαλό στα ματς που κρίνονται στο φινάλε, κάτι που μπορεί να έρθει όταν η ομάδα θα είναι πιο έτοιμη «σωματικά» και από πλευράς συνοχής. Δύο λέι απ να έμπαιναν στο τέλος, το ματς δε θα πήγαινε καν στις βολές, αλλά μερικές φορές το σώμα δεν «ακολουθεί» το μυαλό. Χαρακτηριστική ήταν η «μπέιζμπολ» πάσα του Μποχωρίδη με 3.7 να απομένουν, χρόνος αρκετός για να αλλαχθούν δύο πάσες πριν το τελικό σουτ.
Φαίνεται ότι παίκτες όπως ο Μίλαν Μιλόσεβιτς και ο Τζόρτζε Γκάγκιτς ψάχνουν ακόμα τα πατήματά τους, όμως η ποιότητά τους συνηγορεί σε μία καλύτερη εικόνα. Αν προσθέσετε ότι ο Τζέιλεν Μόρις έπαιξε λίγο και έκανε λίγα χθες, δε θέλει και πολύ για να γίνει κατανοητό γιατί ο αγώνας πήγε όπως πήγε. Έχουμε αναφέρει ξανά ότι ο Αμερικανός είναι ο παίκτης που χρειάζεται τον περισσότερο χρόνο προσαρμογής.
Στον αντίποδα, αποδεικνύεται και στην πράξη ότι ο Βλάντιμιρ Ντραγκίτσεβιτς είναι ευλογία για τον ΑΡΗ και πως ο φετινός Λευτέρης Μποχωρίδης θα είναι «άλλος παίκτης» σε σχέση με πέρυσι. Επιμένουμε, και μετά από την ήττα, ότι ο φετινός ΑΡΗΣ έχει ποιότητα. Θα βγει αυτή η ποιότητα και ένα από τα ζητούμενα είναι να διαχειριστεί σωστά τα αποτελέσματα, και τις αναποδιές σαν τη χθεσινή, γιατί οι ισορροπίες φέτος στο πρωτάθλημα, από την 4δα και κάτω, είναι πολύ λεπτές.
Στα θετικά και το ότι για δεύτερο συνεχόμενο ματς ο ΑΡΗΣ κράτησε χαμηλά τα λάθη του (13 σε 45’ με τον ΠΑΟΚ, 10 χθες). Όμως για να το αποκομίσει αυτό ως κέρδος, πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικός στην επίθεση, και δη στα δίποντα και τις βολές.
Κοντολογίς: Ο ΑΡΗΣ έχασε ένα ματς που θα μπορούσε και έπρεπε, βάσει της εξέλιξής του, να κερδίσει. Όμως η χρονιά είναι μαραθώνιος κι όχι σπριντ. Το ζητούμενο είναι να “δένεται”, να μαθαίνει, και να μην αφήνει, τουλάχιστον μέχρι να γίνει “ομάδα”, να τον παρασύρει το συναίαθημα, είτε αυτό είναι θετικό (όπως την Κυριακή) είτε αρνητικό (όπως χθες).