Όταν ο Σάββας Καμπερίδης αποχαιρετούσε την ομάδα που υπηρέτησε για επτά συνεχόμενα χρόνια, στις 9 του περασμένου Ιούλη, ήξερε μέσα του ότι το κεφάλαιο ΑΡΗΣ δεν είχε κλείσει γι’ αυτόν οριστικά. Σίγουρα, όμως, δεν περίμενε το "εις το επανιδείν" να συμβεί τόσο νωρίς.
«Μόνο η ζωή ξέρει αν αυτό είναι αντίο ή εις το επανιδείν», είχε γράψει στην αποχαιρετιστήρια δήλωσή του. Δεν το ήξερε, όμως, μόνο η ζωή, αλλά κι ο ίδιος. Και η μοίρα το έφερε έτσι ώστε να επιστρέψει στον ΑΡΗ πέντε μήνες και μία μέρα μετά την αποχώρησή του.
Η επιστροφή του στον ΑΡΗ σημαίνει και το πρώτο του εγχείρημα ως χεντ κόουτς. Ήταν κάτι που κάποια στιγμή θα γινόταν, μετά από επτά συνεχόμενα χρόνια ως ασίσταντ. Συνέβη ξαφνικά, ίσως και λίγο απότομα, μετά τα όσα έγιναν στο Περιστέρι και όταν χήρεψε η θέση του προπονητή στον ΑΡΗ.
Ο Καμπερίδης θα μπορούσε να γίνει χεντ κόουτς λίγο νωρίτερα! Όταν το Περιστέρι απέπεμψε (άκομψα, τουλάχιστον) τον Ηλία Ζούρο, του πρότεινε να αναλάβει πρώτος προπονητής. Ο ίδιος, όχι μόνο δεν το δέχτηκε, αλλά παραιτήθηκε από την ομάδα, αφού αν παρέμενε ένιωθε ότι θα «άδειαζε» τον άνθρωπο που το περασμένο καλοκαίρι, και μετά από ένα επίπονο, εσωτερικά, «αντίο» στον ΑΡΗ, του έδωσε τη θέση του άμεσου συνεργάτη του στο Περιστέρι.
Σε μία εποχή που οι θέσεις στους πάγκους είναι… ηλεκτρικές καρέκλες και που δεν υπάρχουν πολλές ομάδες, όπως το Περιστέρι, που να πληρώνουν στην ώρα τους, ο Καμπερίδης διάλεξε το δρόμο της αποχώρησης και κατά συνέπεια του ρίσκου. Ειδάλλως δε θα μπορούσε να κοιμηθεί τα βράδια και αυτό μετρά περισσότερο για τον ίδιο.
Τα πράγματα εξελίχθηκαν τάχιστα και πλέον ο 41χρονος προπονητής είναι ο νέος «τιμονιέρης» του ΑΡΗ. Αν και όλα έγιναν γρήγορα, ο ίδιος το παίδεψε κάπως στο μυαλό του. Η έλλειψη εμπειρίας από το πόστο του χεντ κόουτς σε συνδυασμό με την (επιεικώς) δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ΑΡΗΣ, του δημιούργησαν μία αμφιβολία, από την άποψη ότι ούτε στο χειρότερο εφιάλτη του δεν είχε φανταστεί ποτέ έστω σαν ενδεχόμενο να πέσει η ομάδα (της καρδιάς του) στα χέρια του. Μία αμφιβολία που αποδείχτηκε πρόσκαιρη. Ο Καμπερίδης είναι ένας στρατιώτης του ΑΡΗ και όταν η ομάδα του τον κάλεσε να την οδηγήσει στον… πόλεμο για την επιβίωση, η τελική απάντηση ήταν δεδομένη.
Ο Καμπερίδης, λοιπόν, πέφτει αμέσως στα βαθιά. Ο ΑΡΗΣ καλείται από δω και στο εξής όχι μόνο να μείνει εντός προγράμματος, αλλά να κάνει και, τηρουμένων των αναλογιών, μεγάλες νίκες για να βγει από τη στενωπό στην οποία έχει μπει. Στα συν του νέου προπονητή της ομάδας, πέρα από τις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του στο μπάσκετ, οι εξαιρετικές σχέσεις που αναπτύσσει διαχρονικά με τους παίκτες. Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και πριν οριστικοποιηθεί η συμφωνία του με τον ΑΡΗ, παίκτες της ομάδας εκφράστηκαν θετικά στο ενδεχόμενο της έλευσής του. Στα πλην του, η προαναφερθείσα έλλειψη εμπειρίας.
Το σίγουρο είναι ότι στην παρούσα φάση και μετά την αποχώρηση του Σούλη Μαρκόπουλου, ο ΑΡΗΣ χρειαζόταν έναν κόουτς ο οποίος μεταξύ άλλων να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τους παίκτες. Γιατί η ομάδα μπορεί να παίξει καλύτερα απ’ αυτό που έχει δείξει ως τώρα. Ως ασίσταντ, ο Καμπερίδης είχε διαπρέψει στο κομμάτι των σχέσεων με τους παίκτες. Καλείται, τώρα, να το κάνει και από τη θέση του πρώτου προπονητή, η οποία έχει άλλες απαιτήσεις και άλλες παραμέτρους και πολλάκις απαιτεί διαφορετική διαχείριση των καταστάσεων. Όλα αυτά, μάλιστα, σε μία δύσκολη φάση, αφού έχει παρατηρηθεί ένταση, για πολλούς λόγους, με παίκτες όπως ο Ντραγκίτσεβιτς και ο Γκετσεβίτσιους.
Το πιο δύσκολο ταξίδι της μέχρι τώρα καριέρας του, μόλις ξεκίνησε…