Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει για την… ανάσα που πήρε ο ΑΡΗΣ κόντρα στον Βόλο και τις… ενδιαφέρουσες δοκιμές που έγιναν.
Πρόσφατα είχα για πρώτη φορά στην ζωή μου την… εμπειρία του λεξοτανίλ (όχι επειδή μπήκαμε στα 30). Λόγω ιδιαίτερων καταστάσεων, “κουμπώσαμε” μισό μόνο. Και έκανε δουλειά.
Ηρεμία, χαλάρωση και ψύχραιμη αντιμετώπιση των πραγμάτων. Αυτό δηλαδή που έφερε και η νίκη επί του Βόλου χθες. Λειτούργησε σαν λεξοτανίλ σε μέρες πίεσης και ενώ υπήρχε ένα βαρύ κλίμα.
Το γεγονός ότι αυτή η νίκη συνδυάστηκε με την παρουσία της ομάδας στην 5η θέση, βοηθάει ακόμα περισσότερο ώστε να πέσουν οι τόνοι και να ατενίσει με περισσότερη αισιοδοξία την συνέχεια. Ο ΑΡΗΣ βρίσκεται εντός των θέσεων που στοχεύει. Πλέι οφ και Ευρώπη. Είναι όμως τόσο μικρές οι αποστάσεις και τόσο λεπτές οι ισορροπίες, που μέσα σε μία αγωνιστική μπορεί να βρεθεί πάλι εκτός.
Δεν το σημειώνω για να… ξενερώσω αρκετούς. Ναι, είμαστε πιο ήρεμοι από χθες -όπως και είμαστε άλλωστε- αλλά μην ξεχνάμε ότι έχουμε δρόμο ακόμα και δύσκολα παιχνίδια μέχρι η ομάδα να σταθεροποιηθεί σε αυτές τις θέσεις. Και σε αυτό μπορεί να βοηθήσει σημαντικά το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Είναι ιδιαίτερο και σημαντικό αυτό το ματς, έστω και αν συγκαταλέγεται στα λεγόμενα “εκτός προγράμματος”. Δύο ομάδες ισόβαθμες και με τον ίδιο στόχο. Ο ΑΡΗΣ πρέπει να δώσει το κάτι παραπάνω για τη νίκη. Αν όχι, τουλάχιστον ισοπαλία. Σε τέτοια παιχνίδια έχει αποδείξει ότι μπορεί! Οχι ότι αν χάσει -χτύπα ξύλο- θα χάσει τα πλέι οφ. Πάλι κοντά θα είναι. Απλά σιγά-σιγά ας αρχίσουμε να μονιμοποιούμαστε ψηλά και να αποφεύγουμε τον κίνδυνο. Διότι ακολουθεί και ένας Ιανουάριος με επτά παιχνίδια. Πέντε για το πρωτάθλημα -τα τρία εκτός- και άλλα δύο για το Κύπελλο.
Για αυτό λοιπόν το υπόλοιπο… λεξοτανίλ την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, αφού έγινε η δουλειά που έπρεπε χθες.
Οι παίκτες έβγαλαν αντίδραση. Συνηθίζεται να λέγεται αυτό, αλλά είναι η πραγματικότητα. Μετά τα τελευταία αποτελέσματα αλλά και την παρουσία κόσμου στο Ρύσιο, αντιλήφθηκαν ότι το ματς με τον Βόλο ήταν οριακό. Όσο εύκολο και αν φάνταζε. Ο ΑΡΗΣ το έκανε, προστάσσοντας ποιότητα και ένα γρήγορο ποδόσφαιρο. Συν φυσικά την… βοήθεια του Βόλου ο οποίος δεν έπαιξε τόσο κλειστά. Άφησε χώρους και ο ΑΡΗΣ τους εκμεταλλεύτηκε. Αυτό που δεν έκανε κόντρα στον ΟΦΗ δηλαδή.
Ο Ένινγκ επέλεξε να αλλάξει πολλά πράγματα μεσοαμυντικά. Και του “βγήκε”. Ο Ρόουζ τα πήγε καλύτερα από τον Σούντγκρεν για τον οποίο υπάρχει προβληματισμός. Έδωσε ανεβάσματα αλλά παράλληλα ήταν συνεπής πίσω, απελευθερώνοντας τον Φετφατζίδη. Το μεγαλύτερο ενδιιαφέρον όμως υπήρχε στην μεσαία γραμμή.
Ο Σάσα ήταν η προφανής νέα παρουσία. Εκείνη που δημιούργησε κουβέντα και περιμέναμε με ενδιαφέρον ήταν του Μάρτιν Τόνσο. Και ήταν αποτελεσματική.
Ο Αργεντινός συγκρότησε ένα καλό δίδυμο με τον Βραζιλιάνο, επιθετικά αλλά και ανασταλτικά. Ετρεξε πολύ, έδωσε βοήθειες στην αριστερή πλευρά και μάρκαρε, την ώρα που μπροστά βοήθησε περισσότερο από τον Ματίγια στην κυκλοφορία και το κατέβασμα της μπάλας. Ο ΑΡΗΣ έπαιξε γρήγορα, έπαιξε κάθετα και έτσι δημιούργησε ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα. Έβγαλε συνδυασμούς σε μικρούς χώρους έξω από την περιοχή. Ένας τρόπος παιχνιδιού στον οποίο οφείλει να επιμείνει περισσότερο. Ακόμα και σε παιχνίδια που δεν θα έχει όσους χώρους βρήκε χθες.
Θα δούμε εάν ο Ένινγκ διατηρήσει το ίδιο σχήμα το ΟΑΚΑ. Έχει πάντως ένα ενδιαφέρον.
Κάτι τελευταίο όσον αφορά τις ανανεώσεις με αφορμή τον Βέλεθ και τον κάθε Βέλεθ. Είναι καλός, είναι χρύσος και μία ποιοτική μονάδα. Αλλά τα πράγματα άλλαξαν. Πρώτα είναι τα “μπορώ” του ΑΡΗ και μετά τα “θέλω” των παικτών. Αν “συναντηθούν” αυτά τα δύο, καλώς.
Υ.Γ. Το Κύπελλο είναι πάντα στόχος. Ο Χαριστέας είχε το θάρρος να βγει και το πει δημόσια. Θέλει τόλμη και του αξίζει ένα “μπράβο”. Και ένα “κουράγιο” με όλα αυτά που έχει να διαχειριστεί όσο πλησιάζει ο Ιανουάριος. Κυρίως με την διαχείριση των αποχωρήσεων.
Υ.Γ.1 Πλέον στο… παλμαρέ του Ιντέγε μπαίνει και το γκολ. Αν σταθεροποιηθεί, τότε θα μιλάμε για την πλήρη απόσβεση της επένδυσης του Καρυπίδη.
Υ.Γ.2. Ορθώς ο Βέλεθ θέλει να είναι υψηλά αμοιβώμενος αλλά η οικονομική πολιτική στον ΑΡΗ άλλαξε. Δεν είναι εκείνη του καλοκαιριού. Αλήθεια όμως, ποιος του έβαλε τις… πρίζες και συνέκρινε το συμβόλαιο του με άλλα υψηλότερα που υπάρχουν στην ομάδα;