Ο ΑΡΗΣ δεν κέρδισε πολλά με τη νίκη του απέναντι στο Λαύριο. Το άκρως απαραίτητο έκανε, με δεδομένη τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Δε βγήκε από τη φουρτουνιασμένη θάλασσα στη στεριά, αλλά έβγαλε τη μύτη έξω από το νερό για να πάρει μια ανάσα.
Θα έχανε, όμως, πάρα πολλά, αν έφευγε από το γήπεδο με φύλλο αγώνα ίδιου χρώματος με αυτό της φανέλας του. Γι’ αυτό και η χθεσινή νίκη πρέπει να εκτιμηθεί αναλόγως. Εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση, τίποτα δε θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Και επειδή ακριβώς έφτασε εδώ η κατάσταση, η ομάδα είναι υποχρεωμένη να μην κοιτάζει μόνο τον εαυτό της. Δείτε λίγο τι γίνεται τριγύρω.
Ο Ιωνικός ρίχνει 34 πόντους στον Πανιώνιο, ανεβαίνει πέμπτος και ο ιδιοκτήτης του δηλώνει ότι έρχονται αλλαγές, ήτοι «συντήρηση» ως το τέλος της χρονιάς. Ο Κολοσσός των τεσσάρων νικών ρίχνει κατοστάρα στο δεύτερο Περιστέρι που πριν μια εβδομάδα κέρδισε τον Παναθηναϊκό.
Τα παραπάνω είναι μόνο τα «φρέσκα κουλούρια» και αναφέρονται ως ένας κρίκος της αλυσίδας του πιο απρόβλεπτου πρωταθλήματος των τελευταίων χρόνων. Οπότε, κάθε νίκη μετράει. Ούτε από το μυαλό περνάει τι θα συνέβαινε αν ο ΑΡΗΣ έχανε χθες. Πλέον, θα πάει με λιγότερο άγχος στην Πάτρα και μετά θα δώσει ματς – κλειδί, πάλι εκτός έδρας, κόντρα στον ΠΑΟΚ. Ακολουθούν δύο σερί εντός έδρας ματς, με Ηρακλή και Λάρισα όπου οι ισάριθμες νίκες είναι εκ των ων ουκ άνευ. Κοντολογίς, σε τέσσερις αγωνιστικές ο ΑΡΗΣ μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του. Μία μοίρα που φαινόταν μαύρη κι άραχνη μέχρι να αλλάξουν κάποια πράγματα στην ομάδα.
Τι κρατάει πέρα από τη νίκη
Ας μη βλέπουμε, όμως, τόσο μακριά. Κάθε αγώνας είναι κι ένα δίδαγμα και ο ΑΡΗΣ πρέπει να κρατήσει κάποια πράγματα από τη νίκη επί του Λαυρίου. Αρχικά, τη μεγαλύτερη διάθεση που έδειξαν οι παίκτες του. Κάτι που μεταφράστηκε στην άμυνα των πρώτων 30 λεπτών, όπου η ομάδα του Σάββα Καμπερίδη δέχτηκε 43 πόντους. Δεν είχαν περάσει παρά δύο εβδομάδες από το πάρτι που είχε στήσει ο Πανιώνιος στα μετόπισθεν των «κιτρινόμαυρων».
Στο τελευταίο δεκάλεπτο, χθες, ο ΑΡΗΣ δέχτηκε 27 πόντους, αλλά αυτό ήταν μία «μίξη» της κούρασης (δεν πρέπει να λησμονείται ότι η ομάδα δεν έκανε προετοιμασία) και της αίσθησης που δημιουργήθηκε ότι οι παίκτες πίστεψαν πως το ματς τελείωσε στο 31’, με το σκορ στο 67-43 και τον Χρήστο Σερέλη να αποβάλλεται. Το τελευταίο ήταν ένα «καμπανάκι». Στη φετινή Basket League οι περισσότερες ομάδες μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω μέσα σε λίγα λεπτά. Κάτι που έγινε και χθες. Όμως ο ΑΡΗΣ βρήκε δύο μεγάλα σουτ και «καθάρισε». Αλλά το ότι το +24 έγινε +8 και μάλιστα εν ριπή οφθαλμού, είναι ένα μάθημα.
Κατά δεύτερον, κρατάει την αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Η καλύτερη άμυνα έφερε περισσότερες κατοχές κα πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων. Ο συνδυασμός 16 ασίστ – 9 λαθών είναι μέγιστης σημασίας αν ρωτήσετε έναν προπονητή. Στους τελευταίους τρεις αγώνες ο ΑΡΗΣ έχει μέσο όρο 80 πόντων. Η ομάδα δείχνει ότι έχει επιθετικές αρετές, με τις αλλαγές στο ρόστερ και την επιστροφή του Λευτέρη Μποχωρίδη.
Αδίκησε τον εαυτό του
Η αίσθηση που δημιουργείται είναι ότι ο ΑΡΗΣ αδίκησε τον εαυτό του με τη θέση που βρίσκεται. Σίγουρα οι τραυματισμοί των Μποχωρίδη, Μόρις έπαιξαν σημαντικό ρόλο, όμως λίγο το «φύγε – όχι, μείνε» με τον Τάλτον για πάνω από δύο μήνες, λίγο η καθυστέρηση της αντικατάστασης του Γκάγκιτς, λίγο η αδυναμία για κάποια προσθήκη στον καιρό των τραυματισμών, έφεραν επίπονες ήττες τις οποίες ο ΑΡΗΣ τώρα προσπαθεί εναγωνίως να καλύψει, φυλάσσοντας παράλληλα και τα νώτα του, όπως χθες. Το βέβαιο είναι ότι το ρόστερ του ΑΡΗ δεν είναι για να βρίσκεται η ομάδα στην τελευταία θέση.
Η ειλικρίνεια δεν είναι πυρηνική φυσική
Το ρόλο της έπαιξε και η αλλαγή σε διοικητικό και τεχνικό επίπεδο. Έχουμε αναφέρει πολλάκις ότι το χρήμα είναι το βασικό ζητούμενο, όμως υπάρχουν τρόποι για μη διαλυθεί μια ομάδα όταν αυτό δε ρέει. Η νέα διοίκηση έπιασε τους παίκτες, τους μίλησε, τους εξήγησε με ειλικρινή λόγια και όχι με φανφάρες πώς έχει η κατάσταση και πώς θα πορευτεί η ομάδα. Έδωσε και ένα μέρος των οφειλομένων και αίφνης ο ΑΡΗΣ εμφανίστηκε πιο φρέσκος στο παρκέ. Η ειλικρίνεια δεν είναι πυρηνική φυσική και την εκτιμούν ακόμα και οι «ξύλινοι», πολλές φορές, αναφορικά με την αντιμετώπιση των πραγμάτων, ξένοι παίκτες. Αντίθετα, οι φανφάρες είναι επιστήμη και μπορεί να ξεγελάσουν πολλούς εκτός ομάδας, όχι όμως εντός…
Σημαντικό ρόλο στην αλλαγή κλίματος που παρατηρείται (και διά στόματος των παικτών), έπαιξε και η παρουσία του Σάββα Καμπερίδη. Ο 41χρνος κόουτς έχει τον τρόπο για να κρατά «κοντά του» τους παίκτες, έναν ρόλο που έπαιξε με μεγάλη επιτυχία στα χρόνια που ήταν ασίσταντ. Ένας προπονητής, ειδικά εν έτει 2019, δε χρειάζεται να είναι καλός μόνο στην τακτική και στο κοουτσάρισμα. Έχει πολύπλευρο ρόλο, πολλάκις και αυτόν του «ψυχολόγου». Πέρα από τις μπασκετικές γνώσεις του, ο Καμπερίδης είχε πάντα το παραπάνω προσόν και σε συνδυασμό με την καλή χημεία που έχει με τον Βίκτορ Σανικίτζε, η κατάσταση δείχνει να καλυτερεύει.
Η μάχη είναι καθημερινή
Φυσικά όλα τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι η προσπάθεια σταματάει ή χαλαρώνει. Ο ΑΡΗΣ δεν παίζει για τη «ζωή του» μόνο τα Σάββατα, αλλά καθημερινά. Οι ανοιχτές πληγές είναι πολλές και δεν κλείνουν ως διά μαγείας. Η ομάδα έμεινε πολύ πίσω σε πληρωμές, άφησε την εγγυητική να της φύγει χωρίς «μάχη» και πλέον γίνεται προσπάθεια για να αποφευχθούν δυσάρεστες καταστάσεις. Η μάχη συνεχίζεται, αλλά τώρα υπάρχουν περισσότερα εφόδια.