Ο Νίκος Παπαδόπουλος γράφει στο AllAboutARIS για την ισοπαλία στο ΟΑΚΑ.
Ντέρμπι όπως το χθεσινό έχουν πάντα μπόλικη τακτική αλλά και πρόσωπα που μπορούν να βγουν μπροστά και να κάνουν την διαφορά. Το ματς του ΟΑΚΑ είχε και τα δύο.
Γκολ δεν είχαμε (βασικά είχαμε αλλά ακυρώθηκε) ούτε νικητή. Υπήρχε όμως πολύ τακτική και μία προπονητική… σκακιέρα όπου υπερίσχυσε ο Μίχαελ Ένινγκ.
Ο ΑΡΗΣ του πρώτου μέρους λειυργούσε σχεδόν “μαεστρικά”. Έκλεισε τον άξονα, με τους Γκάμα και Φετφατζίδη να συγκλίνουν προς τα μέσα, ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να πάει την μπάλα στα πλάγια και να βγάζει γεμίσματα. Σέντρες οι οποίες ήταν εύκολη υπόθεση, έχοντας τρία ψηλά κορμιά πίσω.
Στο δεύτερο ήταν φυσιολογικό ο Παναθηναϊκός να αντιδράσει. Πέραν όμως του δοκαριού με τον Κουρμπέλη και την φάση του Μακέντα, δεν παρουσίασε κάτι άλλο αξιόλογο, κρατώντας απλά περισσότερη ώρα την μπάλα στα πόδια του.
Ο ΑΡΗΣ επιθετικά στο πρώτο μέρος είχε να παρουσιάσει ένα πολύ καλό επιθετικό τρανζίσιον αλλά κατά το ήμισυ. Δηλαδή έβγαινε πολύ καλά και συντονισμένα στον χώρο, είτε από την άμυνά του είτε όταν έκλεβε την μπάλα πιο ψηλά. Το βασικό του πρόβλημα όμως ήταν ότι δεν έβγαλε συνεργασίες ώστε να φτάσει και σε κατάσταση εκτέλεσης. Κέρδισε πολλά κόρνερ αλλά η μοναδική του αξιόλογη φάση ήταν το σουτ του Λάρσον.
Στο δεύτερο μέρος υστέρησε σημαντικά αλλά προσπάθησε να το ισορροπήσει κάπως με την τρομερή μέρα στην οποία βρέθηκε ο Φετφατζίδης, κάνοντας πράγματα που κανένας άλλος Έλληνας παίκτης δεν μπορεί να παρουσιάσει. Μέχρι εδώ είναι η χαρά…
Η λύπη έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο ΑΡΗΣ μπορούσε να φύγει νικητής από το ΟΑΚΑ. Το έδειξε και με το παραπάνω! Ηταν καλύτερος γενικά, όπως διαθέτει επίσης και καλύτερες μονάδες από τον Παναθηναϊκό. Προσέξτε. Μονάδες. Το θέμα της δουλειάς και της εκπαίδευσης είναι άλλη κουβέντα. Διότι το επιθετικό ποδόσφαιρο του Δώνη ή του ΟΦΗ, είναι το μοντέλο που μακροπρόθεσμα πρέπει να ακολουθήσει ο ΑΡΗΣ. Απλά αμφότεροι δεν έχουν την ποιότητα των “κιτρινόμαυρων”.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Ένινγκ θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα το δεύτερο ημίχρονο και να ψάξει με λίγο παραπάνω θάρρος την νίκη. Ο Γκάμα μπορεί να μην ήταν… Γκάμα αλλά πάλι έχει το απόβλεπτο στο παιχνίδι του. Μπορούσε να γίνει αυτή η αλλαγή γύρω στο 70′. Ισως αν είχαμε πρώτα είσοδο του Τόνσο να βοηθούσε ώστε ο ΑΡΗΣ να βρει πάλι ταχύτητα στην κυκλοφορία και να παίξει πιο κάθετα. Οχι όμως στην θέση του Λάρσον αλλά του Ματίγια ο οποίος ήταν μέτριος. Οι χρόνοι των αλλαγών ήταν σωστοί, εκτός της τρίτης. Απλά τα πρόσωπα ήταν λάθος.
Μπορεί βέβαια η ομάδα να μην κέρδισε αλλά έστω και ότι πλησίασε το “τρίποντο”, μαζί με την εμφάνιση που έκανε, τονώνουν το “εγώ” της και την ψυχολογία των παικτών. Και φυσικά τα δύο τελευταία ματς, μαζί με τις γκέλες των άλλων ομάδων, βοηθούν ώστε ο ΑΡΗΣ να κάνει ήρεμα γιορτές και να επιστρέψει το ίδιο ήρεμα για την επανέναρξη του πρωταθλήματος.
Τώρα τα βλέμματα στρέφονται για την ώρα στις αποχωρήσεις και τις μεταγραφές. Και αυτή είναι η σωστή σειρά. Αν δεν φύγει κάποιος, δεν θα έρθει κανένας. Και καλό θα είναι να είμαστε προετοιασμένοι για ενδεχόμενες εκπλήξεις…
Καλά Χριστούγεννα σε όλους θέλω να ευχηθώ. Είναι μέρες της οικογένειας και για αυτό να περάσετε χρόνο με τους δικούς σας ανθρώπους, όπως και με τους φίλους σας. Πάντα με λίγο ΑΡΗ βέβαια από δίπλα, αλλά σε μικρότερη “δόση”.
Υγεία και όλα θα έρθουν…